به گزارش الف، بنابر اطلاعیه شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی، از ساعت صفر روز ۲۴ ماه آبان سهمیه بندی بنزین برای تمام وسایل نقلیه بنزین سوز آغاز شد و همزمان دولت اعلام کرد برای جلوگیری از فشار اقتصادی به مردم، علاوه بر یارانه نقدی، مبلغ ۵۵ تا ۲۰۰ هزار تومان به خانواده های ۱ تا ۵ نفره پرداخت خواهد کرد. این تصمیم دولت موجب شد تا از روز جمعه تجمع‌های اعتراضی در برخی شهرهای ایران نسبت به افزایش قیمت بنزین برگزار شود که این اعتراض ها از روز شنبه ۲۵ آبان نیز ادامه و موجب سوءاستفاده افراد اغتشاشگر و ضد انقلاب از اعتراضات مردمی شد.
گسترده شدن دامنه اعتراضات و ابهام های موجود درباره نحوه استفاده از حق مدنی اعتراض و تجمعات اعتراضی نکته ای است که در چند روز گذشته مورد توجه تحلیلگران سیاسی قرار گرفته است.
پرویز سروری، یک فعال سیاسی در این باره به خبرنگار سیاسی الف، گفت: متاسفانه شاهد یک دولت ناکارآمد هستیم که هر روز برای مردم، معضل و مشکلات ایجاد می‌کند، مردم باید یک فرآیند تاثیرگذار و موثر را در پیش گرفته تا بتوانند اعتراضات قانونی خود را بیان کنند و مسوولین هم پاسخ بدهند. این درست نیست که از یک طرف امکان اعتراض را فراهم نکنیم و از طرف دیگر هر روز بر حجم ناکارآمدی‌ها بیفزاییم و مردم را هم تنها بگذاریم. در چنین شرایطی است که اشرار بر موج اعتراضات منطقی مردم سوار می‌شوند و رفتار غیر منطقی، خشن و آتش افروزی را ایجاد می‌کنند، برای مقابله با اشرار حتما باید راهکارهایی را ایجاد کنیم که این راهکارها منجر به بیان اعتراضات شده و به گوش مسوولین برسد تا زمینه‌های حل این موضوعات فراهم شود.
وی تصریح کرد: قانون این پیش‌بینی را انجام داده است، اما متاسفانه مجریان با فرآیند اداری بسیار طولانی، افرادی را که می‌خواهند به طور قانونی و منطقی اعتراض خود را به گوش مسوولین یا افرادی که این وضعیت بد را برای میلیون‌ها نفر به وجود آورده‌اند، برسانند، با تگنا روبرو کرده‌اند. البته من در مجلس هم امیدی نمی‌بینم که آنها بتوانند اقدام جدیدی در این زمینه انجام دهند و امید به این است که مجلس آینده، مجلسی مردمی و تاثیرگذار باشد و و برای این موضوع باید چاره‌اندیشی موثری را انجام داد تا صدای اعتراض مردم شنیده شود و برای برطرف کردن مشکلات اقدام کرد.
این فعال سیاسی در مورد ظرفیت‌های قانونی اعتراضات مردمی، می‌گوید: معتقد هستم که قانون وجود دارد اما این قانون دو مشکل دارد؛ ابتدا اینکه قانونگذار ظرافت‌های خاصی را در این خصوص انجام نداده تا اعتراضات را تسهیل نماید و از طرف دیگر مجریان هستند که راحت‌ترین راه را در عدم مجوز به معترضین می‌دانند، یک روندی را انتخاب می‌کنند که عملا این اعتراضات امکان بیان پیدا نکند. اعتراض وقتی در بستر قانون قرار می‌گیرد، نکات بسیار مثبتی دارد؛ اولا اینکه معترضین، به تعبیری تعهد میدهند که اعتراض خود را در مسیر قانونی انجام دهند که این نیز از دسترسی اغتشاشگران و آشوبگران به دور است و از طرفی نظام هم باید زمینه‌های رسیدن حرف مردم را فراهم کند، بدین معنی که رسانه‌ها و صدا و سیما هم وظیفه دارند این اعتراضات را منعکس کرده و به گوش جامعه و مسولین برسانند.
وی ادامه داد: مجلس باید بازبینی جدی در این موضوع انجام دهد، البته این مجلس را فاقد اراده و امکان برای این امر می‌دانم، این مجلس ضعیف‌تر از آن است که بتواند به موضوعات جدی، بپردازد، اما امید این است که در دوره بعدی مجلسی باشد که بتواند در این زمینه کارگشایی کند.
سروری در مورد نقش احزاب و رسانه‌ها در کنترل و هدایت اعتراضات مردمی یادآوری کرد: احزاب در ایران، کارکرد انتخاباتی دارند و در زمان بعد از انتخابات تقریبا، تا بهار انتخابات بعدی به خواب زمستانی می روند لذا امیدی ندارم که در حال حاضر احزاب هم، در این حوزه تاثیرگذاری جدی داشته و صدای مردم باشند. در حالیکه یکی از کارکردهای مهم احزاب، همین موضوع است که این اعتراضات را بتوانند عملیاتی کرده و با قدرت حزب بتوانند حق مردم را مطالبه کنند. متاسفانه این ظرفیت را فعلا در احزاب نمی‌بینم و برآیند اصلاح آنها هم طولانی است و در حال حاضر نمی‌توان این موضوع را با احزاب حل کرد. ما باید زمینه های تبلور اعتراضات در بسترهای قانونی، مثل تشکل‌ها، سازمان‌های مردم نهاد و مجموعه‌های متشکل را ایجاد کنیم.
سروری در ادامه در مورد مرز تفکیک خشونت‌ها و اعتراضات مدنی می گوید: در بسیاری از کشورها، اعتراضات به طور مداوم بیان می‌شود و رسانه‌ها این اعتراضات را منعکس کرده و پی‌گیری می‌کنند. این اعتراضات به عنوان ابزار موثر برای حل مشکلات مردم به وجود آمده و به تعبیری فرهنگ‌سازی شده است، اینکه اشرار آمده و سوار بر این موج اعتراضات شوند، به این دلیل است که ما آن را به یک فرهنگ عمومی و بسترهای حفاظت از آن را فراهم نکرده‌ایم. زمانیکه مجوزی به گروهی داده می‌شود تا اعتراضاتشان را بیان کنند، محل برگزاری اعتراضات، مقصد و هدف آن مشخص است و در هاله‌ای از حمایت محیط صورت می‌گیرد. لذا این محیط نه تنها برخورد نمی‌کند بلکه از معترضان حمایت می‌کند تا بتوانند اعتراض خود را بیان کنند.
