فارغ از اینکه دورریز غذای ما ایرانیان بیشتر از ناحیه برخورداران است تا طبقات متوسط و پایین یا اعداد مقایسه شده تا چه اندازه دقیق است اصل موضوعی که نوشته زیر به آن اشاره می کند متاسفانه واقعیت دارد و شایسته تامل و توجه است.

«اگر می‌خواهیم تمدن نوین اسلامی را شکل دهیم باید ابتدا بتوانیم مشکلات کوچک و روزمره مردم را حل کنیم، در حالی که مردم ما هنوز برای معیشت روزانه خود دچار مشکل هستند و تورم و گرانی، بیکاری، مشکلات زیست محیطی و آلودگی هوا  و حتی در مسایل کوچکتری چون  رفت و آمد روزمره افراد، که بدیهی‌ترین چيزها است، با مشکلات متعدد دست به گریبانند، نمی‌شود بی‌اعتنا به این مسایل سودای ایجاد تمدن نوین داشت.»

یکی از توافق‌های روس‌ها و انگلیسی‌ها (بعدها آمریکا و انگلیس) در سال‌های انقلاب مشروطیت در حدود ۱۹۰۰ میلادی این بود که ایران باید نقش نعش را در مبادلات جهانی بازی کند و هرگز تولید در آن شکل نگیرد...

باتوجه به محدودیت‌ها و اقتضائات فعلی کشور، ساخت مسکن با راهبرد مردمی‌سازی می‌تواند سهل‌الوصول‌ترین گزینه برای جهش تولید با مشارکت مردم باشد.

نکند دنیا را آب ببرد و ما در خواب غفلت باشیم و متوجه صداهایی که یاری ما را می‌طلبد نشویم...تنها جایی که شتاب جایز شمرده و بر آن تأکید شده است کار خیر و انسان دوستی است خصوصاً زمانی که عده ‌قابل توجهی از انسان‌ها نیازمند کمک رسانی فوری هستند، همانند هم وطنان و سیل زدگان مسلمان سیستان و بلوچستان.

بدون صادرات گسترده نفت و محصولات وابسته و حجم بزرگی از ارز، اقتصاد ایران قابلیت ادامه کار ندارد. یا باید درخواست‌های غرب را تمکین کنیم. یا اینکه فرو ریزی مستمر اقتصاد را شاهد باشیم. راه سومی هم وجود دارد و آن رفتن به سوی پایه‌گذاری اقتصاد ملی بر اساس تولید است.

دشواری‌های اقتصادی به گونه‌ای رقم خورده که تحمل آن برای عامه مردم سخت است. شکی ندارم که این مردم صبور هستند و همیشه ثابت کرده‌اند. ممکن است که همچنان هم صبر کنند، اما دولت و دولت‌مردان نباید در این‌باره احساس خاطرجمعی کنند.