شعر من از جنس روز است خواندنی است در پس گل واژه های راز و رمزی گفتنی است دیده را باید بشوری ای عزیز ورنه این کهنه غبار دور باز هم ماندنی است شعر من ازجنس روز است ساده اما پر زشوق واژه هایش رنگ رخسار دلم پر ز حس و گفتنی گر تورا فیض است شاعر دیده را باید بشوری ای عزیز تا ببینی جور دیگر چند سالی است در خم این دور و دیر ما مانده ایم

از گروه سیاسی الف ممنون از توان شناخت شعرشان سالهاست قلم می زنم و نگاهی به شعر دارم خدمت آقا رسیدن آرزویم بوده و هست راه ورسم انتخاب را نمی دانستم مثل اینکه دادخواهی نعمتی است که از خداوند منان بر استاد توکلی و عزیزان رسانه الف ارزانی داشته تا حرف دل دردمان را بگوید واین باز دیده بان شفافیت دلها باشد پس چند شعر می فرستم 1 جاری آب سبز دشت روزگار عاشقی مردمان همدلی شب نشینی هایی که فردا را پراز امید بود کاش میشد زندگی را بین هم تقسیم کرد یا که باز از نو نوشت مردمان مال و سرمایه که گفته است درد ما درد شماست 2 دوست دارم آخرین حرفی که باشد بین ما از جنس فردا باشد و خورشید و عشق من به گرم خاطراتت, سرد دنیا را تحمل می کنم 3 آسمان شهرمان ابری است باد با خود بد خبر دارد خاموش و تنها درخت پیر می داند که می باید به دوش باد بسپارد آخرین برگ وجود خویش آسمان قلب من هم گشته است تاریک و ابرآلود سخت دلتنگم بازگویا باد با خود بد خبر دارد 4 فصل رابطه ها سرد است و سبز سلام خزان زده ای کاش میشد زندگی را " ری ست کرد " و دل ها را با دوستی و عشق" آپ تو دیت " 5 به اوج می خوانی ام افسوس که بال های دلم شکسته است و زمان سر مست از جاودانگی اش تاب خیال را از من گرفته است 6 گل های مصنوعی, عطش باغ را از من گرفته اند و پنجره دلم ,باغ را باورندارد در شلوغی بازار وقتی که عروسک های شبکه ی من تو کبکشان از تحریف و تخریب تاریخ خروس می خواند می ترسم چشمانم توان دیدن را به رنگ لعاب دنیا بفروشند 7 می توان باور داشت ,می توان باور کرد که خدا مال همه است اگر این فاصله ها ,همه از جنس صفا بود و ثواب دورتر ها, قد هم بود هوای دلمان دور تر ها همه مان فارغ از وسوسه مال و مقام دلمان فرادرا باور داشت و سلامت را نیز همه بودند ,خمینی هم بود وای اگر خامنه ای باز تنها باشد یا بماند تنها 8 با من از فردا بگو ای دل که شب را سخت وبی شبگیر می بینم همچو فرهادم پناهم کوه ست من زخیل خاطرات دور شعله امید می چینم 9 بگذار بمیرم که در این حادثه مردن صد شوق به دوری ز تو و مهر تو دارد ای ماه من, ای سبز, ای جاری امید با عشق تو این بود و نبود سلسله دارد یک عمر دویدیم نشد چاره ی این درد باز آی که با یاد تو این پست و بلند حوصله دارد یاران همه رفتن دو چند مانده ز ابرار خوشحال حریف است که با مردم دلبسته به تو مسئله دارد هر چند زمان سخت, جهان خسته ز بیداد ما مانده ز آن خیل هنوز در ره و دلداده به آن پیر خمینیم 10 وقتی که خزان آمد خود را بربهار دیکته می کند جه می شود کرد و چه کسی رامی باید مقصر دانست ای روزگار تکرار این سپید و سیاه ات عمرم را بدجوری نشانه رفته است من از فصل آخر نمی ترسم اما از اینکه هنوز هم که هنوز است با خودم کنار نیامده ام دل نگرانم چراکه چشمانم کم سو تر از آنند که جور دیگر ببینند اگرچه دیر اما هنوزم که هنوز است دوستت دارم پرنده خیالم جفت امیدش را پیدا کند باشد که نسیم بیداری را فریاد زند وپنجره ها چونان که پیش در ترنم صبح باغ را شادمانه نفس بکشد 11 این تفاوت ها که می بینی یادگار خود فراموشی است ! باید از نو چاره اندیشید رخصتی دیگر به مردان خدایی داد شهر را جانی دگر بخشید باز گفت از فصل بیداری فقر را از شهر بیرون کرد وز تفاوت های مرد افکن صحنه بگرفت از تمام مردمان کام و تک چرخی!! بابد از نو چاره اندبشید جویبار عدل را در شهر جاری ساخت جاری جاویدی از تقوا باز گفت از همدلی و همزبانی مردمان پاک را خوش داشت فکرفردا بود شوق باران داشت عشق رافهمید شهر را باسبز قسط و مهر و آزادی خوش جلایی داد جانان 12 دوست تر دارم سلام ات را بیااین تار و دود اندوده غم را ازسرای دل برون رانیم دلم سنگین گرفته ست مرد دورترها را به جان ودل خریدارم صفای ده دم باران شکوه کوه نوای نی 13 دوست دارم مثل همه باشم و همه هم مثل من صلح را دوست دارم ومحبت را وعشق را از اهالی قوم و قبیله پرستی بیزارم و از کسانی که اهل تفرقه و نفاق اند فرقی نمی کند چه شیوخ و سلطانهای متحجر آل سعود و چه فوکول کراواتی های جمهوری خواه آمریکایی و از کسانی که به برکت هرکه به هر که سرمایه داری خرمراد را اس و قرص سوارند و از اینکه در کشورهای خاورمیانه و در عراق و سوریه و لیبی و یمن هر روز ه چند صد تا انسان بی گناه لت و پار میشن ککشون هم نمیگزه یعنی که: بی خیال بی خیال اند در دنیای هرکه به هر که این روزا هیچکس وقاحت نژاد پرستی صهیونیست ها را نمی بیند و هیچکس از اینکه قوم و قبیله آل سعود هنوز هم که هنوز است زنان را مثل عهد بوق از چه حقوقی محروم می کنند ناراحت نیست حقوق بشر کیلو چند!!! زنده باد منافع ملی کشورهای سرمایه داری ای وای اگر در پس امروز بود فردایی و اینکه بدونید: هست و خدا از مردمان ظلم نمی گذرد 14 بامن از فردا بگو ای دل که شب را سخت و بی شبگیر می بینم گرم یادت رونق راهم من ز باغ خاطرات خاطرات سبز می چینم 15 اهل صلح ایم , از جدال و جنگ بیزاریم داعش و وهابیون شیطان ورذل اند ما ثناگویان ابراریم ساقیا جامی بده آرام می خواهیم بارلها گرم خورشید ت بتابان خسته از حجم شب تاریم 16 در وقت نماز وقت دعاو سحری یارب تو بکن به درد این دل نظری عمری است اسیرم به کوی دگران درگاه تو ختمی است به رنجوری این در به دری 17 مردی ومردانگی با سحر پول افسانه شد از هجوم ناکسان شهر یمن ویرانه شد عرش حیران شد ز خونین هجمه آل سعود وای من دنیا چرا با عدل وداد بیگانه شد 18 فردا که ز ما وقصه مان یاد کنند درعصردگردفترمابازکنند هشدار ز حد خویش خارج نشویم ای وای اگر شکوه ز بیداد کنند 19 سخت می ترسم من از حسی که درآن عشق میدان دارنیست باید از نو چاره اندیشی کنم من سحرگاهان دلم گرم است به اشک چشم ولرزان دست دستان دعا *ادعونی استجب لکم 20 با تو شعرم شوق دارد واژه ها تصویر احساس منند خنده و خال لب و سبز وصال. خسته از این تیره ابر خسته از این سردو رازآلوده شب سخت من فردایی ام .....الیس الصبح بقریب (هود 81 ) مگرنه صبح نزدیک است 21 هرلحظه حدیث دلبری دارد عشق پیوسته خیال دیگری دارد عشق عمرم بگذشت و چاره کار نشد زیرا که هوای خود سری دارد عشق 22 شب نشسته به کمین پرم از تنهایی بی تو من هیچ ام با تو همه چیز هو معکم اینما کنتم * *(او با شماست هرکجا که باشید) 23 و تو فریاد زدی فصل را فاصله را در زمانی که احساس غریب است غریب . با تو باور کردیم صبر را امید را قدرت معجزه را . ای پراز گفت ای پراز خاطره و عشق چه زیبا گفتی زندگی با همه پست و بلند مملو از زیبایی است. لحظه را باید داشت *برای شادروان :مرتضی پاشایی 24 به دنیا دل مبند دنیا سراب است هرآنکس یار را نشناخت خواب است بیا جامی زنیم فارغ ز هر غم که آخر منزل این دل تراب است 25 فلسطین ای تن پاره فلسطین ای تمام عمر آواره چسان مرحم کنم دردی که درمانش نمی دانم کجا پایان دهم رنجی که پایانش نمی بینم دلم سنگین گرفته ست مرد ز دست مردم نامرد فلسطین ای دیار درد اگرچه سخت ,اگرچه تلخ بمان نستوه همچون کوه بزن فریاد همچون ابر به لطف حق نه چندان دور برون رانی ز خانه ی خویش شب ظلمانی زوروزر وتزویر