به گزارش ایسنا، سازمان حفاظت محیط زیست کشورهای جهان میزان یا نرخ خروجی آلاینده‌های گوناگون از اگزوز خودروها را بر حسب گرم بر ثانیه (gr/sec) یا گرم بر کیلومتر پیموده شده (gr/km) و در شرایط موتور گرم و موتور سرد تعریف کرده‌اند. در بسیاری از موارد این استانداردها برای خودروهای گوناگون در شرایط « روی جک و در کارگاه» تعیین شده است. تحقیقات اخیر در اروپا و استرالیا میزان نرخ خروجی آلاینده از اگزوز یا (Emission Rate) در شرایط رانندگی و در چهار حالت ایستا، آغاز حرکت (شتاب گیری)، در حرکت با سرعت ثابت، در توقف (شتاب کاهی) تعریف و تعیین شده است.

نخستین استانداردها برای آلاینده‌های HC (هیدروکربن‌ها) و CO (مونواکسیدکربن) از سال ۱۹۶۶ در ایالت کالیفرنیا در ایالات متحده آمریکا و به ترتیب ۵/۹ و ۵۱ گرم بر کیلومتر معرفی شد. در آن سال‌ها هیچ‌گونه استانداردی برای سایر آلاینده‌ها وجود نداشت. نخستین استاندارد آلاینده‌های خانواده NOx (ناکس) نیز در سال ۱۹۷۱ و در کالیفرنیا با ۲/۶ گرم بر کیلومتر معرفی شد.

از آن سال‌ها تاکنون تغییرات و کاهش‌ قابل توجه‌ای در آلاینده‌های خودوریی ایجاد شده است. برای مثال در آمریکا در سال ۱۹۸۳، استانداردهای HC ،CO و NOx به ترتیب ۰/۴۱، ۳/۴ و ۱ تعریف و نسبت به استانداردهای قبلی تقلیل یافته است.

بر اساس گزارش شرکت کنترل کیفیت هوای تهران، طی همین سال‌ها کشورهای ژاپن، استرالیا و کشورهای اروپایی نیز در زمینه سختگیرانه‌تر کردن استانداردهای خروجی اگزوز اتومبیل‌ها اقدامات مهمی انجام داده‌اند. با معرفی استانداردهای یورو ۱ (سال ۱۹۹۲)، یورو ۲ (سال ۱۹۹۶)، یورو ۳ (سال ۲۰۰۰)، یورو ۴ (سال ۲۰۰۵) و یورو ۵ (سال ۲۰۰۸) کاهش عمده‌ای در استاندارد ذرات معلق (PM) و خانواده NOx پدید آمده به‌طوری‌که که مقادیر PM و NOx در استاندارد یورو ۴ به ترتیب ۰/۱ و ۰/۰۶ گرم بر کیلومتر و در یورو ۵ به کمتر از ۰/۱ و ۰/۰۲ گرم بر کیلومتر رسید.