تحمیل تصمیم به رهبری توهین آشکار است

عباس سلیمی نمین در گفتگو با ایسکا نیوز در  پاسخ به این پرسش که برخی نمایندگان مدعی هستند که تصمیمات کلان کشور به رهبری تحمیل می‌شود. از نگاه شما این ادعا تا چه حد واقعی و تا چه حد مصرف سیاسی دارد؟ گفت: این ادعا که تصمیمات به رهبری تحمیل می‌شود در واقع یک توهین آشکار است، نه صرفاً یک ادعا. تصور کنید اگر گفته شود وزیر در وزارتخانه‌اش تصمیم‌گیرنده نیست و دیگران برای او تصمیم می‌گیرند، آیا این بی‌احترامی و نادیده گرفتن جایگاه او نیست؟ این نوع اظهارنظرها اساساً شأن و لیاقت رهبری کشور را زیر سؤال می‌برد.

وی در ادامه با اشاره به این‌که این افراد درک صحیحی از شرایط کشور ندارند افزود: متأسفانه برخی افراد که خود را پیرو ولایت می‌دانند، در عمل رفتاری خلاف این اصل از خود نشان می‌دهند. این افراد با عدم درک واقعی شرایط کشور، چه در عرصه داخلی و چه در حوزه بین‌المللی، گاه تصمیمات و سیاست‌های راهبردی نظام را نادیده می‌گیرند یا به نحوی تفسیر می‌کنند که موجب تشویش افکار عمومی می‌شود.

سلیمی‌نمین با اشاره به تجربه‌های گذشته گفت: به‌وضوح در صحبت‌های برخی از این افراد درباره جنگ ۱۲ روزه مشاهده می‌شود که درکی واقعی از سیاست‌های خارجی ندارند. یا به بیان دیگر واقعاً با پیچیدگی‌های شرایط فعلی کشور آشنا نیستند یا در خود آنقدر خودشیفته هستند که هیچکس را نمی‌پذیرند. نمونه بارز این رفتار را می‌توان در عملکرد آقای احمدی‌نژاد دید که اساساً کسی را باور و قبول نداشت.

وی در ادامه تصریح کرد: رهبر انقلاب نه تنها تمام جزئیات سیاست داخلی و خارجی را دنبال می‌کنند، بلکه تصمیمات راهبردی خود را بر اساس مصالح ملی و با درک کامل از شرایط منطقه‌ای و بین‌المللی اتخاذ می‌کنند. بنابراین هرگونه القای تحمیل تصمیم بر ایشان، نه تنها نادرست است، بلکه به نوعی تلاش برای تضعیف جایگاه رهبری به شمار می‌آید.

هر دولتی بخشی از قدرت را دارد و سیاست‌های خود را دنبال می‌کند

این فعال سیاسی اصولگرا در واکنش به این پرسش که با این‌که تصمیم‌های رهبری به ایشان تحمیل نمی‌شود اما به نظر می‌رسد که برخی نیازها برساخته برخی گروه‌های سیاسی است و برخواسته از نیازهای واقعی نیست مانند برجام، ارزیابی شما از این مسأله چیست؟ بیان کرد: در هر دولتی، از آنجایی که منتخب مردم است، به‌طور طبیعی بخشی از قدرت را در اختیار دارد و آن دولت می‌تواند سیاست‌های خود را دنبال کند. اما درباره موضوعات کلان و راهبردی مثل جنگ و صلح، اختیارات مطلقاً در اختیار رهبر انقلاب است.

وی در ادامه به تجربه برجام اشاره کرد و افزود: جریانی معتقد بود که می‌توان مسئله هسته‌ای را از طریق دیپلماسی حل کرد و این دیدگاه در نظانم نیز مورد حمایت قرار گرفت. رهبر انقلاب اجازه دادند این جریان وارد میدان شود و همزمان، همواره تذکرات لازم را به آن‌ها می‌دادند تا مسیر مذاکرات به مصلحت کشور پیش رود و در نهایت توافقی حاصل شد که به تأیید ارکان عالی نظام رسید.

این فعال اصولگرا درباره نقش مجلس در برجام توضیح داد: برخی نمایندگان خواستار اصلاح یا تغییر برخی مفاد برجام بودند، اما واقعیت این بود که امکان ایرادگیری وجود نداشت. مجلس یا باید برجام را رد می‌کرد یا آن را تصویب می‌کرد که در نهایت تصویب شد. اگرچه برجام دارای ایراداتی بود، اما رهبر انقلاب تأکید داشتند که این معاهده به‌صورت جدی اجرا شود و همزمان هشدار دادند که غرب قابل اعتماد نیست.

وی در ادامه تأکید کرد:این مسئله به هیچ وجه به معنای آن نبود که یک جریان سیاسی توانسته نظر خود را بر رهبر تحمیل کند. بلکه نشان‌دهنده این است که رهبری با درایت و اشراف کامل، اجازه دادند جریان‌های سیاسی فعال باشند و همزمان با نظارت و تذکرهای لازم، مصالح کلان کشور حفظ شود.

قیاس‌های تاریخی کاملاً نادرست و غیرقابل قبول است

مدیر دفتر مطالعات و تدوین تاریخ ایران در واکنش به مقایسه شرایط امروز کشور با وضعیت حکمیت امام علی (ع) و صلح امام حسن (ع) تصریح کرد: این قیاس‌های تاریخی کاملاً نادرست و غیرقابل قبول است. مذاکره برای ما صرفاً یک ابزار آگاهی‌بخش است و می‌توانیم بر اساس قدرت دولت در رأس امور، در چارچوب آن تعامل و داد و ستد داشته باشیم.

وی با اشاره به مذاکرات افزود: مذاکره هرگز مورد نفی قرار نگرفته و قابل نفی هم نیست. این فرایند می‌تواند برای کشور دستاوردهایی داشته باشد و ما هرگز آن را به‌طور کلی رد نکرده‌ایم. اینکه به طرف مقابل اعتماد نداریم، بحثی جداست و وقتی اعتماد نباشد، حساسیت‌ها افزایش پیدا می‌کند و افکار عمومی نیز به این موضوع حساس می‌شوند.

مدیر دفتر مطالعات ایران با بیان این‌که مذاکره دامنه تأثیرگذاری بالایی دارد، گفت: این مسئاه هم بر طرف مقابل و هم بر افکار عمومی اثر می‌گذارد. ذهن مردم به استدلال‌ها و مفاد مذاکرات معطوف می‌شود و این همان بازتاب و اثرگذاری است که می‌تواند در فضای داخلی و بین‌المللی شکل گیرد. به‌عنوان نمونه، وقتی سخنی در سازمان ملل بیان می‌کنیم و رسانه‌ها آن را منتشر می‌کنند، نگاه ما در جهان منعکس و منتشر می‌شود.

ادعای تحمیل اراده به رهبری به وحدت ملی آسیب می‌زند

سلیمی نمین در پاسخ این پرسش که آیا طرح ادعای «تحمیل» در چنین شرایطی عملاً موجب تضعیف اعتماد عمومی و افزایش فشار خارجی علیه ایران نمی‌شود؟ گفت: این اظهارات در حقیقت نشان‌دهنده کم‌فهمی و خودشیفتگی عده‌ای از نمایندگان است. ما دقیقاً شاهد همان نوع رفتار هستیم که در دوران ریاست‌جمهوری آقای احمدی‌نژاد رخ داد؛ زمانی که او در برابر توصیه‌های رهبری مقاومت می‌کرد و معتقد بود حرف خودش صحیح است. متأسفانه برخی از نمایندگان مجلس نیز با تکرار این مدل رفتار، عدم درک واقعی خود از شرایط کشور را به نمایش می‌گذارند.

وی با اشاره به این‌که این اظهارات می‌تواند برای اتحاد کشور خطرساز باشد افزود:درست است که این گونه اظهارات می‌تواند به وحدت ملی آسیب بزند و بهانه‌ای برای رسانه‌های داخلی و خارجی ایجاد کند، اما اثر مهم‌تر آن بر نسل جوان است. بسیاری از جوانان که هنوز به درک عمیق سیاسی و اطلاعات کافی نرسیده‌اند، ممکن است تحت تأثیر چنین اظهارنظرهایی دچار لغزش فکری شوند و به تحلیل‌های نادرست روی بیاورند.

مدعیان تندرو گرفتار خودشیفتگی‌اند

این فعال سیاسی اصولگرا در پاسخ به این پرسش که چگونه می‌توان به افکار عمومی توضیح داد، تصمیمات رهبری بر اساس شرایط زمان و منافع ملی تغییر می‌کند و نه بر اساس فشار یا تحمیل، گفت: این موضوع باید برای مردم و جوانان روشن شود کسانی که چنین ادعاهایی را مطرح می‌کنند، در واقع گرفتار خودشیفتگی‌ هستند و بدون درک درست از شرایط کشور چنین سخنانی بر زبان می‌آورند. به عنوان نمونه، وقتی شورای عالی امنیت ملی تصمیم گرفت ابلاغ قانون حجاب را به تعویق بیندازد، همین افراد گفتند قانون باید فوراً ابلاغ شود حتی اگر منجر به آشوب شود. این نشان می‌دهد که درکی از طرح‌ها و توطئه‌های دشمن ندارند.

وی ادامه داد: این ادعا که رهبری تحت فشار عده‌ای تصمیم می‌گیرد، حرفی کودکانه است. چنین افرادی در واقع می‌خواهند جایگاه رهبری را زیر سؤال ببرند. چون می‌دانند رهبر انقلاب در میان مردم از محبوبیت بالایی برخوردار است، جرئت انتقاد مستقیم ندارند و این گونه سخنان را مطرح می‌کنند. رهبری که با اقتدار در برابر قدرت‌های جهانی ایستاده، چگونه ممکن است در داخل کشور تحت فشار گروهی محدود قرار بگیرد؟ کسی که چنین حرفی می‌زند، یا رهبری را نشناخته یا تصور می‌کند از ایشان بیشتر می‌فهمند.

سلیمی نمین با انتقاد از ضعف شناخت برخی نمایندگان افزود: مشکل اصلی این افراد نداشتن درک درست از شرایط کشور و منطقه است. مثلاً درباره رژیم صهیونیستی نمی‌دانند این رژیم چه جایگاهی در نظام سرمایه‌گذاری جهانی دارد. اگر آگاهی داشتند، آن اظهارات ساده‌انگارانه را درباره جنگ ۱۲ روزه بیان نمی‌کردند.

وی در جمع‌بندی سخنان خود تأکید کرد: سیاستمدار باید مسائل را با کمترین هزینه حل کند، نه با شعارهایی که هزینه‌های سنگین بر کشور تحمیل می‌کند. اگر همه کشورهای اسلامی به میدان بیایند، نابودی اسرائیل قطعی است، اما با روش‌های هیجانی، یک‌شبه جنگ جهانی به‌راه می‌افتد. هنر سیاست این است که با عقلانیت و تدبیر، کشور را با کمترین خسارت به اهدافش برساند.