به گزارش ایسنا، بابک نگاهداری در مراسم افتتاحیه نخستین دوره آموزشی زنان و حکمرانی که از سوی کمیسیون ملی یونسکو ایران و با همکاری چند ارگان و نهاد دیگر از جمله معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری برگزار شد، اظهارکرد: ۲۷.۵ درصد از اعضای هیات علمی زنان هستند. ۷۳۵ مدیر عامل شرکت‌های دانش بنیان و ۲۳۰۰ نفر از هیات مدیران شرکت‌های دانش بنیان زنان هستند. در حال حاضر ۴۸۲ کرسی مدیریت شهری در دست زنان است و ما ۸ شهردار زن داریم.
نگاهداری با بیان اینکه ۳۱.۵ درصد از عرصه فناوری اطلاعات توسط زنان جلو می‌رود، تصریح کرد: ۲۰ درصد از مدیریت مراکز کارآفرینی با زنان است و ۲۵.۲ درصد از پست و مشاغل مدیریت دولتی با زنان است. ۱۶ زن نماینده مجلس و ۱۱۲۱ قاضی زن داریم.
رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی افزود: هر تلاشی که برای هموارسازی حضور زنان در حکمرانی انجام شود به نوعی احقاق حقوق آنها محسوب می‌شود. در توسعه و تربیت انسان‌های توسعه یافته نقش آفرینی زنان بیش از مردان است. وقتی نتوانیم زنان را در عرصه مدیریت و حکمرانی وارد کنیم، نگاه زنان به سیاست گذاری و برنامه ریزی با خلاء جدی مواجه می‌شود. مدیریت زنانه یکی از فرصت‌های تحول آفرین در گام دوم انقلاب محسوب می‌شود.
وی با اشاره به آماری که در حوزه مدیریت زنان ارائه داد، گفت: به گذشته خود افتخار می‌کنیم. سرمایه اصلی هر ملت برای تحول و برای تحرک، آرمان و غرور ملی است. بدخواهان ایران روی این تمرکز کردند که از نسل فعلی جوان ما این دو سرمایه بزرگ را بگیرند و با تخریب عملکرد ما در گذشته غرور ملی را نابود و با بی‌آینده نشان دادن ایران در آینده آرمان ملی را از ما سلب کنند.
نگاهداری با بیان اینکه ما گذشته پر افتخاری در حوزه حضور زنان در حکمرانی داریم، در عین حال متذکر شد: اما اگر به آینده و آرمان خود نگاه کنیم، می‌بینیم راه نپیموده زیاد داریم. اگر ۵۰ درصد جمعیت ما زنان هستند پس هنوز جا دارد تا ۵۰ درصد حرکت کنیم. در عصر کنونی جنس حکومت‌ها و حکمرانی‌ها در حال تغییر است و در نظام‌های حکمرانی و حکومت‌داری بازآرایی رخ می‌دهد؛ رابطه ملت و حکومت دچار تحولاتی می‌شود و ظرفیت‌هایی ایجاد می‌شود که حکمرانی به سمت قدرت‌های نرم و منعطف پیش رود.
رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی با اشاره به کلیشه‌های جنسیتی اجتماعی و سیاسی که مانع ورود زنان به حکمرانی می‌شود، ادامه داد: در سازمانهای ما سقف شیشه‌ای وجود دارد که این امر امکان دستیابی زنان به مراتب بالا ارشد مدیریتی را کمتر می‌کند. برخی تعارضات گفتمانی نیز وجود دارد به این معنا که هنوز ایمان و باور به اینکه زنان در عرصه حکمرانی باید حضور موثر داشته باشند، حل نشده است. به نظرم در یک رفت و برگشتی بین ذهن و میدان این تعارضات حل می‌شود.
