«به حکم آن که سال ها در مرکز پژوهش های مجلس در موضوع تعطیلات کار پژوهشی انجام دادم، اخلاق حرفه ای پژوهشی حکم می کند درباره طرح تعطیلات از آن جهت که خلاف نظام ساماندهی کار و تعطیلی و باعث آشفته تر شدن بیشتر نظم کاری و فعالیت اقتصادی در کشور می شود، اظهار نظر کنم.
بدون این که این اظهار نظر ارتباطی با موضع دولت در خصوص طرح داشته باشد. مشکل بزرگ مصوبه مجلس بر خلاف قصد و نیت طراحان و موافقان آن، نه مسائل فرهنگی و تمدنی (که البته مهم است) بلکه دقیقا فعالیت های اقتصادی است که نه تنها باعث بهبود فعالیت اقتصادی در کشور نمی شود بلکه باعث بحرانی تر شدن نظام کاری کشور می شود که نتیجه آن تاثیر منفی بر رشد اقتصادی است. توضیح آن که مشکل بزرگ نظام تعطیلات در کشور نه کم یا زیاد بودن تعداد تعطیلات یا تعطیل بودن یا نبودن شنبه بلکه پدیده بین التعطیلی است.
این پدیده در جهان تنها در کشور ما به شکل حاد و شدید و بحران زا ایجاد می شود و علت آن هم به خاطر دو عامل است که با هم این پدیده را ایجاد می کنند. عامل اول دو تقویمه (شمشی_ قمری) بودن تعطیلات در ایران است اما این عامل به تنهایی مشکلی ایجاد نمی کند چرا که در بسیاری از کشورها، تعطیلات دو تقویمه است.
عامل دوم که دو تقویمه بودن را بحرانی می کند تعداد زیاد تعطیلات تقویم دوم در ایران است. در حالی که میانگین تعطیلات تقویم دوم در جهان ۳ روز است در کشور ما ۲۷ روز است .نزدیک به ۱۰ برابر میانگین جهانی.
تقویم رسمی کشور که تعطیلات آخر هفته ۵۲ روز، ملی و سیاسی ۶ روزه بر اساس آن تعیین می شود شمسی است و تعطیلات (۲۷ روزه) مذهبی قمری. چرخش تقویم قمری باعث تلاقی تعطیلات و شکل گیری پدیده بین التعطیلی می شود که نمونه آن را در فروردین ماه ۴۰۳ تجربه کردیم.
با دو روزه شدن تعطیلات آخر هفته زمینه پیدایش بین التعطیلی تشدید شده و احتمال تکرار پدیده فروردین گونه در ماه های دیگر چند برابر می شود. تعطیلات دو روزه تاسوعا و عاشورا، تعطیلات ۱۴ و پانزده خرداد و تعطیلات عید فطر به تنهایی برای تعطیلی کامل یک هفته کفایت می کند.
گذشته از آن که تک تعطیلی ها هم با قرار گرفتن در میان روزهای هفته آشفتگی بیشتر نظم کاری را به همراه خواهد داشت. راه حل ساماندهی تعطیلات تصمیم گیری هم زمان و سامان مند درباره همه تعطیلات آخر هفته، ملی و مذهبی است و با وصله پینه کردن هر کدام وضعیت بدتر خواهد شد.»
