گروه تعاملی الف - سید حسین صاحبی:
با توجه به اینکه پزشکان متخصص بعد از چند سال کار در شهرهای کشور به شهر های بزرگ و بالاخص به تهران مهاجرت می‌کنند، برای ماندگاری پزشکان متخصص در شهرهای کشور طرح‌هایی در دست بررسی و اجراست. ضمن تقدیر از مقامات و نمایندگان محترم به نظر من که فردی هستم که موی خود را در این حرفه سپری کرده این طرح‌ها همگی حساب خود را پس داده و بی اثر بودنشان به اثبات رسیده است.
بهترین روش برای حل دائمی این معضل، بومی گزینی پزشک است. به این صورت که دانش آموزان منطقه در رشته پزشکی بومی پذیرفته شوند و پس از پایان تحصیلات عمومی مدرک تحصیلی و پروانه دائم طبابت آنها فقط در حوزه مورد نظر معتبر باشد. این گروه پس از اخذ تخصص نیز باید به همین شکل دانشنامه یا گواهینامه معتبر در محدوده جغراقیایی خاصی بگیرند که تا پایان عمر ایشان قابل تغییر نبوده و فرد مجبور به ماندن در حوزه جغرافیایی زادبوم خود باشد یا در صورت عدم تمکین، کلیه مدارک دانشگاهی او ابطال گردد.
مدارک تحصیلی این افراد باید در ثالب خاص و به گونه‌ای طراحی و صادر شود که در خارج کشور نیز فاقد اعتبار باشد تا مانند طرح پذیرش پزشک عمومی بیهوشی در سال‌های دهه 60 به مهاجرت این گروه به خارج منتج نشود. همچنین در صورت عدم تمایل به گرفتن تخصص‌های مورد نیاز وزارت بهداشت توسط این گروه یا امتناع از طبابت، بایدمبالغ هنگفتی به عنوان غرامت (به قیمت روز) از آنان گرفته شود تا فردمجبور به طبابت و انجام وظیفه در حوزه پذیرش خود گردد.
این طرح با موفقیت در کشورهای مختلفی اجرا شده است که با توفیقات درخشانی در حوزه سلامت همراه بوده و از زیاده‌خواهی و سرکشی قشر پزشک و درخواست درآمدهای نامتعارف این قشر برج عاج نشین کاملا جلوگیری می‌کند. اراده حاکمیت باید به حوزه سلامت تحمیل شود وگرنه انتظار اصلاح امور این حوزه، بی‌جا و بیهوده است.
