تاسوعا و عاشورا سخن گفتن و نوشتن سخت است و حال انسان بیشتر برای روضه و گریه آماده است. با این حال مختصری تقدیم می شود. در سخت‎ترین شرایط امام حسین علیه السلام نماز را به پا داشت تا من بدانم که از نماز مهم‎تر کاری وجود ندارد.

چه خوب که در عزاداریها و کارهای روزمره به نماز اولویت دهیم. عزاداری شب هنگام تا دیروقت که نماز صبح را قضا می‎کند حتماً اشتباه است و برای یک مستحب واجب مهمی از انسان فوت شود اثر سوء آن جبران ناپذیر است. در کارهای روزمره هم باید نماز در اولویت باشد و در مملکت اسلامی شایسته است که موقع نماز کسب و کار ساعتی کنار گذاشته شود و ملاقات با خداوند سبحان در رأس امور قرار گیرد.

امیر مؤمنان علی علیه السلام به نقل جلد 82 بحارالانوار فرمود : نماز بهترین و برترین کار و ستون دین شما است. محبوب‎ترین کار نزد خداوند است. قلعه و دژ محکمی است که نمازگزار را از حملات شیطان حفظ می‎کند.

حضرت علی علیه‎السلام همچنین فرمود : هنگامی که شخصی به نماز می‎ایستد، شیطان می‎آید و با حسادت به او نگاه می‎کند. زیرا می‎بیند رحمت خداوند سبحان نمازگزار را فراگرفته است.

به تعبیری در این هنگام تیر شیطان به سنگ خورده است.

این بحث مختصر ارائه شد. ان شاء الله که همه به اقامه‎ی نماز اول وقت موفق شویم.

اما برویم به صحرای کربلا و مصیبت عاشورا ... سیدبن طاووس از علمای بزرگ شیعه در مقتل لهوف (به معنای آه سوزان) در توصیف صحنه شهادت جانسوز امام حسین علیه السلام می‎نویسد :

امام حسین علیه السلام همه رمق و توان خویش را در اثر کثرت زخم و جراحات از دست داده‎ بود و به حدی تیر به بدن مبارکش اصابت کرده بود که مانند خارپشت شده بود. در این حال صالح بن وهب (لعنة الله تعالی علیه) با نیزه چنان به پهلوی مبارک امام زد که امام از اسب روی زمین افتاد. شمر (لعنة الله تعالی علیه) از لشکرش خواست کار را تمام کنند. در اینجا لشکر هجوم آوردند هر کس با شمشیر ضربه‎ای به کتف و دوش مبارک امام علیه السلام می‎زد تا امام علیه‎السلام با صورت به زمین افتاد. در همین اثنا سنان بن انس (لعنة الله تعالی علیه) نیزه خویش را در گلوی امام فرو برد و خارج کرد و دوباره در استخوان سینه آن حضرت فرو کرد و تیری بر گلوی امام پس از این رها کرد. امام علیه السلام خون گلو را به محاسن خود می‎مالید و می‎فرمود به ملاقات خداوند متعال می‏روم در حالی که به خون خود آغشته‎ام. بعضی مقاتل نوشته‎اند شمر (لعنة الله تعالی علیه) ولی لهوف می‎نویسد سنان (لعنة الله تعالی علیه) سر مبارک امام را جدا نمود ... امام صادق علیه السلام فرمود : وقتی امام حسین علیه السلام به شهادت رسید صدای ضجه‎ی ملائک در عرش الهی پیچید که می‎گفتند : پروردگارا، این حسین برگزیده‎ی تو و پسر دختر پیامبر تو است که این قوم او را کشتند. در این حال خداوند سبحان سایه‎ی قائم آل محمد عجل الله تعالی فرجه الشریف را به ایشان نشان داده و فرمود : به وسیله این شخص، من انتقام خواهم گرفت. الا لعنة الله علی القوم الظالمین.

به امام عصر علیه السلام صاحب عزای حقیقی و منتقم خون حسین بن علی علیهما السلام تسلیت عرض می‏کنیم. از خداوند سبحان می‎خواهیم در فرجش تعجیل فرماید و ما را از یاران آن امام عزیز و شهدای در رکاب آن حضرت قرار دهد ان شاء الله.