به گزارش روزنامه فرهیختگان، چهار مدرسه پرتو، افروز، پژواک و فروغ [که سال گذشته نیز نقش مهمی در ناآرامی‌ها داشتند] در فعالیت‌های مشکوکی همگی به یک نهاد دولت آمریکا ختم می‌شوند. بنیادی که از آژانس توسعه جهانی ایالات متحده آمریکا (USAID) بودجه می‌گیرد.
بر اساس یافته‌ها مرکزیت این آموزش‌ها با بنیاد آمریکایی اوراسیا (Eurasia Foundation)است. این بنیاد با ایجاد مدارس آنلاین به جای دانش‌آموزان، به‌صورت متمرکز آموزش معلم‌های مدارس دولتی و غیرانتفاعی را دنبال می‌کند تا آنان را به سمت ایجاد شبکه‌های فشار بر حکومت برای «تغییر قوانین کشور» به‌ویژه در حوزه آموزش‌وپرورش هدایت کند.
به عبارت دیگر به دلیل ناتوانی در تحمیل این آموزش‌ها از طریق کنوانسیون‌ها و اسنادی همچون 2030 به سیستم آموزشی ایران، این مدارس چراغ خاموش و در سکوت، آموزش معلمان را در دستور کار قرار داده‌اند تا همان اسناد را به‌سادگی در مدارس تدریس کنند.
حالا اگر تا پیش از این در حوزه آموزش‌وپرورش، نگرانی‌ها معطوف به روند افسارگسیخته «خصوصی‌سازی مدارس» و به‌تبع آن، توسعه «نابرابری‌های اجتماعی» بود، حالا معضل بزرگ‌تر، تربیت دانش‌آموزان- به‌ویژه در مقطع سنی 11 تا 15 ساله- با الگویی است که آمریکایی‌ها تجویز می‌کنند.
در یکی از گزارش‌های بنیاد به‌صراحت آمده است که «بیش از 70 معلم» درحال حاضر مفاهیم دوره‌ای بنیاد اوراسیا [منظور همان سند 2030 است] را در کلاس‌های درس خود در سراسر ایران «وارد» کرده‌اند. به عبارت ساده‌تر، در این سیستم، «پرداخت حقوق» با آموزش‌وپرورش و «آموزش» با بنیاد اوراسیا و مدارس آنلاینش است.
یافته‌های ما از فعالیت‌های چهار مدرسه نشان می‌دهد؛ دال مرکزی همه آنها، مسائل جنسیتی و مسائل حوزه زنان است. مدرسه پرتو در حوزه ترویج مسائل اجتماعی، افروز در حوزه تربیت کودک و ترویج‌گر، پژواک در حوزه تربیت معلم و ترویج‌گر و فروغ در حوزه تربیت ترویج‌گر درباره آزار جنسی و خشونت‌های جنسیتی فعالیت می‌کند.
بیش از 50 درصد معلمان شرکت‌کننده در این دوره‌ها از استان‌هایی غیر از استان تهران (پایتخت ایران) هستند. این افراد از استان‌های گیلان و مازندران در شمال گرفته تا سیستان‌وبلوچستان در جنوب هستند. به‌طور متوسط، هر معلم بر 30 تا 50 دانش‌آموز تاثیرگذاری دارد.
در ادامه مدیران ایرانی بنیاد اوراسیا یعنی سارا شیرزاد، سارا اُمتعلی، مریم ابوالفضلی و هنگامه احمدی‌خلیل‌آباد معرفی شده است.
