به گزارش مشرق تجمع‌کنندگان که شعارهای تندی سر می‌دادند همچنین در ادامه این تجمع با نیروهای پلیس نیز درگیر شدند و دست به تخریب اموال عمومی نیز زدند.

عمده این افراد نیز دختران و پسرانی بودند که صورت‌های خود را با ماسک پوشانده بودند.

نکته قابل تاملی که درباره این متجمعین وجود داشت اما اینست که نسبت این افراد با خواسته‌ها و مطالبات اقتصادی مردم از دولت آقای روحانی چیست؟!

 آنچه که درباره تجمعات اخیر گفته می‌شود اینست که این تجمعات در مشهد و تهران و چند شهر دیگر به دلیل اعتراضات مردم به عملکرد ضعیف اقتصادی دولت بوده است!

اگرچه ضد انقلاب از همین تجمعات نیز سوء استفاده کرد اما سوال اینجاست که دختران و پسران جوانی که روز شنبه گذشته در دانشگاه تهران و میدان انقلاب به صحنه آمدند، شعارهای ساختارشکنانه سر دادند و اموال عمومی را تخریب کردند چه نسبتی با مطالبات اقتصادی مردم دارند؟!

آیا این افراد نیز مالباختگان کاسپین هستند یا به نان شب محتاج‌اند؟!

پاسخ این پرسش ساده است...

این افراد که در حالت خوشبینانه کسانی هستند که در پازل اغتشاش طراحی شده از سوی دشمن بازی کرده‌اند؛ نه مطالبه اقتصادی بحرانی‌ای دارند و نه ربطی به ضعفایی دارند که شاید کسانی از آنها به نان شب محتاج باشند.

کسی که با سنگ و کلوخ به دنبال اجرای اوامر و نواهی سعید حجاریان مبنی بر ضرورت حضور خیابانی است؛ نمی‌تواند مدعی باشد که از فقر اقتصادی به ستوه آمده و اینک صرفاً برای اعاده حق خود از دولتی که خودش به آن رای داده پا به خیابان گذاشته است.

رویت این مسائل در شاکله برخی تجمعات؛ واقعیت‌های سترگی را در زمینه «فتنه اقتصادی» در مقابل چشم مردم ایران و کسانی که همواره مدافع نظام اسلامی بوده‌اند، روشن می‌کند.

شاید برای مردم جالب باشد که اصلاح‌طلبان بعنوان کسانی که نقش اصلی سیاه‌نمایی از اوضاع کشور و مفسدنمایی از نظام طی 7 سال گذشته را بر عهده داشته‌اند؛ نتوانسته‌اند خرسندی و بهجت خود از تجمعات اخیر را پنهان کنند.

برای فهم بهتر این مسئله؛ خوانش اظهارات اخیر سعید شریعتی، فعال اصلاح‌طلب و از دستگیرشدگان فتنه 88 خالی از لطف نیست.

او در اظهاراتی که سایت جماران آنها را منتشر کرد، گفته است:

«محور اصلی مطالبات ناراضیان اقتصادی "افزایش قدرت خرید" است. این گروه سطح گسترده‌ای  از جامعه را تشکیل می‌دهند. بیش از ۴۰ میلیون نفر بر اساس برآورد های وزارت رفاه نیازمند دریافت یارانه نقدی یا اعانه‌های دولتند. این را باید در  کنار میلیون ها بیکار دید که نیروی اصلی اعتراض های اقتصادی خواهند بود. سطح دوم ناراضیان اجتماعی هستند که محور مطالباتشان آزادی در انتخاب سبک زندگی است. میتوان تخمین زد که حداقل ۶۰ درصد جامعه از سبک تحمیلی زندگی از سوی حکومت ناراضی‌اند. سطح سوم ناراضیان، ناراضیان فرهنگی‌اند که محور مطالباتشان آزادی بیان و رفع ممیزی و سانسور است. و سطح کوچکتر ناراضیان منتقدان سیاسی است که محور اصلی مطالباتشان انتخابات آزاد است.

طبیعی است که این سطوح در هم تنیده و دارای همپوشانی است. اگر جریان‌های مخالف دولت روحانی به تحریک  گسل ناراضیان اقتصادی مبادرت کنند و بخواهند  دولت را تحت فشار قرار دهند به اندک زمانی لایه‌های دیگر ناراضیان از وضع حاکم به میدان می‌پیوندند و به وسعت اعتراض ‌ها علیه وضع حاکم دامن می‌زنند.»[1]

جدای از اغلاط صحبت‌های شریعتی، می‌توان این خط را در اظهارات او مشاهده کرد که وی به روشنی جمعیت ناراضیان علیه نظام اسلامی را همچون سال 88 «بیشمار» می‌پندارد و اگرچه با ژست اصلاح‌گری و التیام مسئله به صحنه آمده اما کدهایی وجود دارد که نشان می‌دهد اصلاح‌طلبان بعنوان عاملان وقوع نارضایتی‌های اقتصادی بعضاً ناواقعی از دولت و نظام، نفع‌برنده اصلی این قضایا هستند.

گفتنیست آیت‌الله سیداحمد خاتمی، امام جمعه موقت تهران، رخدادهای اخیر را «فتنه جدید» نامیده است.