حجت‌الاسلام والمسلمین حسن روحانی در پنجمین کنگره سراسری خانه کشاورز گفت: بسیار خوشحالم همانطور که در آغاز دولت یازدهم در جمع شما توانستم حضور یابم در آغاز دولت دوازدهم هم این توفیق آن هم در ماه مبارک ربیع نصیب من شد.

اهم اظهارات رئیس جمهور را به شرح زیر است:

*ماه ربیع، ماه امام صادق(ع) و ماه نور و سرور است ما در ایران با عشقی که به اهل بیت داریم در عزاداری‌ها سنگ تمام می‌گذاریم و ادای وظیفه می‌کنیم. اما در میلادها حد متوسط را مراعات می‌کنیم و ظاهرا فکر می‌کنیم شادی و سرور جزء دین ما نیست! در حالیکه دین ما دین نشاط و سرور و لبخند و صلح و دوستی و برادری است.

*یک سال در ماه ربیع در چند کشور آفریقایی بودم، مسلمانان آفریقا تمام این ماه را جشن می‌گیرند. امیدواریم ما هم همانطور که در عزاداری‌ها با تمام وجود ادای احترام می‌کنیم در شادی‌ها و جشن‌ها هم ادای وظیفه کنیم. امیدوارم این ماه برای کشاورزانی که امنیت غذایی را برای ما فراهم می‌کنند هم ماه خوبی باشد.

*{خطاب به حاضران کنگره سراسری خانه کشاورز} آرامش جامعه ما با بازوان قدرتمند شما است. اگر کشور برای مواد غذایی دچار اضطراب باشد، چه می‌شود؟ در گذشته گاهی بر سر یک قرص نان جان افراد به خطر می‌افتاد. قحطی چیز بدی است و خدا این بلا را سالیان سال است از سر ملت ما رفع کرده و برای همین از ملت ایران سپاسگذاری و تشکر می‌کنم.

*از مردم غیور و پهلوان کرمانشاه در مواجهه با زلزله غمبار 7.3 ریشتر که مخرب بود تشکر می‌کنم که همه در کنار هم بودند و هستند. غم هموطنان ما و برادران و خواهران ما غم همه ما است و کمک به آنها که در شرایط سخت هستند، وظیفه همه ما است. نمی‌گویم حرکت ما بی‌نقص بود اما همه مقامات و ارگان‌های دولتی و نیروهای نظامی و مردم تلاش کردند. چقدر زشت است که برخی رسانه‌های خارجی می‌خواهند خود را طرفدار مردم نشان دهند اما به جای حمایت، به فکر ایجاد اختلاف میان آنها هستند.

*اگر پول نفت و مالیات است، پول شما است. خزانه تعلق به ملت ایران دارد و دولت به نمایندگی از سوی مردم تلاش می‌کند. خداوند ایثار، انس، محبت و ایمان و همکاری ما را به ویژه در روزهای سخت بیشتر کند و ان‌شاالله غم و مصیبت از سیمای مردم کرمانشاه برود. البته بعضی چیزها را باید خدا بدهد. مثلا کسانی که عزیزانشان را از دست داده‌اند، صبر را باید خدا بدهد.

*{ضمن تشکر از رزمندگان اسلام، دیپلمات‌های کشور، رهبری و نیروهای مسلح و همچنین ملت‌ها و دولت‌های ایران، سوریه، عراق و لبنان به خاطر پایان عمر داعش} داعش گروهکی بود که جز شر، نکبت، ویرانی و آدم‌کشی و توحش چیزی به همراه نداشت. گروهک تروریستی که توسط قدرت‌های بزرگ و کشورهای مرتجع منطقه ارتزاق و مسلح شدند و پول به آنها داده شد.

*آنچه در موزه‌های عراق و سوریه تاراج کردند توسط همان دولت‌ها در بازار فروخته شد. ای کاش به همین مسئله اکتفا می‌شد، دختران مردم هم در بازار فروخته شدند. جنایتی کردند که روی جنایتکاران تاریخ را سفید کردند. آدم‌ها را زنده زنده در قفس سوزانند و بهترین جوانان این منطقه را با خنجر سر بردیدند.

*داعشی‌ها به هیچ‌کسی رحم نکردند، هیچ وقت فکر نمی‌کردیم در قرن بیست و یکم جنایتکاران اینچنین وحشی و مورد حمایت قدرت‌های بزرگ به ویژه امریکا و رژیم صیهونیستی قرار بگیرند. اربابان آنها فکر می‌کردند آنها تا سالیان دراز در این منطقه می‌مانند و آدم‌کشی و جنایت و اختلاف را ادامه می‌دهند. اما با عنایات پروردگار و مجادت‌های ملت‌های منطقه این شر برداشته یا کمتر شده است.

*اساس و بنیان اینها کنده شد و این کار، کار بزرگی بود، این پیروزی را به رهبری، نیروهای مسلح، ارتش، سپاه و نیروی قدس و سردار سلیمانی که بسیار زحمت کشید و همچنین به دیپلمات‌های ما در عرصه‌های دیپلماتیک به ویژه در اجلاس‌های آستانه تلاش کردند صلح را ایجاد کنند، تبریک گفته و از آنها تشکر می‌کنم. در همین راه روسای‌جمهور سه کشور ایران، روسیه و ترکیه در روسیه برای مسئله سوریه و منطقه جمع می‌شوند. این خبر خوشی برای مردم ایران و منطقه بود. البته کار اصلی را مردم و ارتش سوریه، عراق و لبنان انجام دادند و البته برخی از کشورها یاری کردند از جمله ایران چراکه این مسئله وظیفه همه ما بود.

*جای بسی تاسف است در شرایطی که مردم منطقه کار بزرگی را انجام دادند، وزرای امور خارجه یک تشکیلات پوسیده، کهنه، بی‌رمق و بی‌اثری به نام اتحادیه عرب دورهم جمع شدند و همه فکر و ذهن‌شان این است که چرا مردم یمن در پاسخ به همه بمباران‌های عربستان، یک موشک پرتاب کردند که به ریاض خورده است! این مسئله نشان می‌دهد در دنیای امروز امتحان خداوند، امتحان بزرگی است.

*{خطاب به اتحادیه عرب}: وقتی عراق گرفتار داعش شد، اتحادیه عرب کجا بود؟ وقتی مردم سوریه را در حلب و دیرالزور سر می‌بریدند، اتحادیه عرب کجا بود؟ وقتی مردم یمن زیر بمباران‌های شدید عربستان بودند، این اتحادیه عرب کجا بود؟ آن روزی که در ارتفاعات عربستان تروریست‌ها ساکن شده بودند و مردم سوریه و لبنان را تهدید می‌کردند، این اتحادیه عرب کجا بود؟ این همه مردم فسلطین که ظلم می‌بیند، اتحادیه عرب کجا بود؟