به عهد خود از جمله مقابل دشمن پای بند است ولو سپردن آن عهد را خطای کارگزاران یا 'اجبار موقعیت' بداند و دشمن، در حالی که قریب ۴۰ سال است روزنه ای به 'محاسبات' و 'تصمیمات' او نیافته، او را به سبب همین بزرگ منشی اش احترام می کند.
بسیار 'اصولی' عمل می کند پس باید پیش بینی پذیر باشد اما برعکس، همواره شگفتی ساز بوده؛ حتی برای دوستان و پیروانش. علت آن است که تفسیری بسیار پیچیده از اصول دارد، بلند مدت فکر می کند و امکانات محدودش را بسی خلاقانه به کار می گیرد.
باج نمی دهد اما آشتی با او بسیار ساده و سهل الوصول است. به افراد بسیار خوش بین است اما کمتر از هر کس دیگری در عالم سیاست در شناخت افراد خطا کرده است. درباره سیئات و خطاهای افراد بسیار می داند اما اغلب چنان رفتار می کند که گویی در آنها فقط خوبی و توانایی سراغ دارد.
به قدر مقدورات و امکاناتش عمل می کند لیکن سنت های خداوند و کمک او را هم جزو امکانات خود می داند و از بن دندان با‌ور دارد خداوند راستگو و قابل اعتماد است! با اینکه بسیار رقیق القلب است در صحنه های حساس، احساساتی و هیجان زده نمی شود.زیاد تصمیم می گیرد اما همزمان بسیار کم خطاست.
نگاهش به آینده ای دوخته است که قرار است 'مردم' آن را بسازند. تنها مواردی که در آن می توان نشانی از کوتاه آمدن در او سراغ گرفت وقتی است که پای مردم در میان باشد؛ یعنی زمانی که بنا باشد چیزی برای مردم آشکار گردد یا حجتی تمام شود. در الباقی موارد، سرسختی اش مثال زدنی است.
خلاصه در روزگاری آشنا، مردی غریب است. من فکر می کنم دوستان اغلب -به قول مولانا- زحمت اویند و دشمنان، دوستی چون او را آرزو می کنند. قدرش اکنون مجهول نیست اما شاید هرگز چنانکه که باید آشکار هم نشود. بسی رازها آفریده که نوبت به گشودن برخی از آنها هرگز نخواهد رسید. عزتش مستدام.
