مردم در انتخابات مختلف با هر انگيزه اى شركت مى كنند تا شاهد پيشرفت و آبادانى كشور و فرصت بهتر براى زندگى و تحقق عدالت باشند.
كارآمدى، خدمت، رفاه، صلح، امنيت، سازندگى، وفاق ملى، تنش زدايی، همه و همه شعارها و اهداف بس زيبا و ارزنده اى است كه وظيفه ذاتى و اوليه دولت ها محسوب ميشود.
با اين همه پس چرا دولت ها پس از ٨ سال خدمت، مردم بى صبرانه روز شمار پايان دولت را خواهانند و هر انتخابات به نوعى سايش و كاهش سرمايه اجتماعى و اعتماد ملى جامعه را بدنبال دارد؟
چرا اكثر دولت ها قادر به تحقق شعارها و برنامه هايی كه در ايام انتخابات داده اند و بابت آن از مردم راى گرفته اند نمی شوند؟
موانع، چالش ها و محدوديت هاى كار كدام است؟
قانون، سليقه، نبود شفافيت، موازى كارى، تداخل كارها، تقابل ها وصف بندى هايی كه بر سر راه موفقيت هستند كدامند و سهم آنها چقدر است؟
چرا آمد و شد دولت ها بجاى آنكه موجب افزايش اعتماد عمومى و مشاركت بيشتر شود برعكس ميشود ؟
اين وضعيت در حالى است كه دولت ها از عملكرد خودشان كاملا راضى و برعكس مردم ناراضى !؟
مهم ترين مساله كه موجب اين شكاف ميشود "فاصله ميان مردم و دولت ها" است. مردم مشكلات معيشتى، اقتصادى دارند. موانع تولید بس زیاد است. تورم، گرانى، امنيت، آرامش، آسايش، كاهش دخالت دولت در زندگى و كسب و كار مردم، روى اعصاب عامه راه نرفتن، آزادى، دموكراسى، شايسته سالارى و مقابله با رانت، فساد و تبعيض هستند.
اگر بناست اعتماد عمومى جلب شود مردم بايد بخوبى و وضوح مشاهده كنند نتايج آراى آنها در حكمرانى مدخليت دارد.
راه نزديك تر كردن مردم با صندوق هاى راى از اين مسير مى گذرد.
مردم چه ميخواهند؟
اين مهم ترين سوال براى افراد و جريانات سياسى براى انتخابات بايد باشد.
آگاهى از خواسته مردم در تعين گفتمان و شعارهاى انتخاباتى توسط كانديداها نشانه هوشمندى است.
1- مردم مشکل اقتصادى و كسب و كار و توليد دارند اما راهكار عملى بجاى شعار ميخواهند.
2- جوانان كه بخش عمده كشور را شامل ميشوند؛ شغل، تحصيل، مسكن و ازدواج چهار نياز ضرورى آنهاست.
3- مردم ميخواهند زندگى كنند، دولت و حكومت در زندگى آنها سرک نكشد.
آزادی هاى قانونى به رسميت شناخته شود. اضطراب و استرس های كشنده به كلى كنار زده شود.
4- فساد، تبعيض، رانت، ناكارآمدى، پارتى بازى و رشوه خوارى، از كشور كنار رود.
5- قانون، آزادى، تفاوت و اختلاف نظر، محترم و مورد حمايت قانون باشد.
6- تحريم ها برداشته شود، فضاى تنفسى ايجاد شود، تنش ها به حداقل برسد.
7- اسلام و بايدهاى آن جارى شود. جامعه نسبت معنا دارى با اخلاق و ديندارى پيداكند. در عين حال سليقه هاى محدود به نام دين و اسلام بر جامعه تحميل و حاكم نشود.
8- مردم خواهان حاكميت قانون و تحقق عدالت هستند. از اينكه فقر و ندارى در كشور هست احساس نارضايتى دارند.
9- مردم مديران كارآمد، پاكدست، ايثارگر و عاشق خدمت و نه تشنه قدرت ميخواهند.
10- مردم از دعواهاى سياسى و باندى خسته شده اند. آرامش و آسايش ميخواهند. اميد به آينده روشن را براى خود و فرزندانشان مطالبه مى كنند.
"درخانه اگر كس است يك حرف بس است".
