چند تاکسی زرد و یکی دو سواری، گوشه‌ای از خیابان کریمخان زند شیراز، توقف کرده‌اند و راننده‌ها که تنها سه نفرشان ماسک‌هایی نیمدار بر صورت دارند، نگرانی‌ها و مشکلاتشان را به اشتراک گذاشته‌اند، نگرانی‌هایی از تامین معیشت و گذراندن امور خانواده در این روزهای دشوار کرونا زده.

در روزهایی که شیوع کروناویروس جدید، سراسر جهان را با چالشی جدی مواجه کرده است، یکی از دغدغه‌های مهم بخشی از مردم تامین نیازهای اقتصادی و از دست دادن همان درآمدهای اندکی است که با اشتغال روزمزدی یا ساعت مزدی کسب می‌کردند.

رانندگان سیستم‌های حمل و نقل شهری خصوصا تاکسی‌ران‌ها، از گروه‌هایی هستند که در این روزهای خلوتی شهرها، درآمدشان به صفر تنزل پیدا کرده است حال آنکه هزینه‌های روزمره‌شان نه تنها کاسته نشده بلکه به واسطه افزایش قیمت کالاهای اساسی و اضافه شدن هزینه تامین اقلام بهداشتی، بیشتر هم شده است.

بنا به آمارهای اعلامی از سوی دستگاه‌های مسئول، در شیراز بیش از ۱۱ هزار تاکسی دارای مجوز رسمی فعال است و در خوشبینانه‌ترین حالت، ۱۱ هزار خانوار، امروز در شیراز بدون درآمد مانده‌اند و دچار سردرگمی برای تامین هزینه‌هایی نظیر اجاره مسکن، اقساط تسهیلات بانکی، هزینه خوراک و ... هستند و متاسفانه هیچ اتحادیه و ساختار سازمانی خصوصی، دولتی یا نیمه دولتی این گروه را تحت پوشش ندارد که در شرایط مختلف از آنها حمایت کند.

رضا، یکی از رانندگان تاکسی در شیراز است که در تماس با خبرنگار ایسنا، نگرانی خود را از تداوم وضعیت کنونی اعلام  و تاکید کرد: طی ۲ هفته اخیر، حتی نتوانسته‌ام به اندازه خرید نان مورد نیاز خانواده، درآمد داشته باشم.

او با بیان اینکه در هر روز از ۲ هفته گذشته شاید چند مسافر را جابه جا کرده است، گفت: امروز مشکل من و امثال من، ابتلا به کرونا و حتی مرگ بر اثر این بیماری نیست، گاه حتی از خدا طلب مرگ می‌کنم زیرا برای تامین حداقل‌های زندگی هم درمانده شده‌ام.

رضا با بیان اینکه از بین ده‌ها همکارش، تنها یکی دو مورد سراغ دارد که به واسطه داشتن شغلی دیگر، توان اداره امور زندگی خود را دارند و بقیه با مشکلات عدیده مواجه هستند، گفت: مسئولان بدانند که این مردم خصوصا اقشار کم درآمد، روزهای سختی را سپری می‌کنند.

فرهاد دیگر راننده تاکسی است که بعد از سکوت ناشی از بغض، گفت: برای اولین بار در زندگی، درمانده شده‌ام؛ قبلا امکان داشت که به هر دلیل مشکل مالی داشته باشیم اما اکنون درآمدم به صفر رسیده و نمی‌دانم با دو خانواری که تحت پوشش دارم، چه کنم.

او با اشاره به اینکه خودش مستاجر است و پدر و مادرش را هم تحت پوشش دارد، گفت: در روزهای عادی سال، با هزار مشقت و بیش از ۱۶ ساعت کار مداوم، امکان تامین مخارج خانواده خودم و پدرم را داشتم، بدون اینکه بتوانم پس اندازی داشته باشم، اما حالا همان حداقل‌ها را هم ندارم.

فرهاد خواستار توجه مسئولان به وضعیت رانندگان تاکسی شد و گفت: با این شرایط اگر دولت راهکاری نیندیشدو این وضعیت ادامه داشته باشد، اقساط بانکی و اجاره خانه و هزینه روزانه دو خانوار و ..... مانده‌ام که چه کار باید کرد.

او گفت: تنها درآمدی که برای ما باقیمانده همان یارانه است، البته قرار بود بسته معیشتی هم بدهند که خبری نیست.

عباس علیشاهی نیز یکی دیگر از رانندگان تاکسی‌ است که در گفت و گو با ایسنا گفت: سه فرزند در خانه دارم که ۲ تایشان لیسانسیه هستند و بیکارند، یکی هم محصل کلاس هفتم است.

این راننده تاکسی که در منزل اجاره‌ای در یکی از کوچه‌های بلوار نصر شیراز زندگی می‌کند، ادامه داد: نمیدانم تکلیفم چیست؟ نه مسافری در خیابان است و نه می‌توانم به بیرون از منزل بروم. همسرم دیابتی است و از انسولین در چند نوبت استفاده می‌کند.

علیشاهی خاطرنشان کرد: چون امکان انتقال بیماری کرونا از بنده و فرزندانم به عنوان یک ناقل به همسرم که بیماری زمینه‌ای دارد، وجود دارد به همین دلیل نمی‌توانیم از خانه خارج شویم.

او گفت: این روزها تنها راه درآمد زندگی خانواده ٥ نفره من تنها بارانه و بسته معیشتی است که بسته معیشتی جدید که قرار بود واریز شود، هنوز دریافت نکرده‌ام.

این راننده تاکسی از دولت خواست تا فکری به حال او و اقشار ضعیف و دیگر رانندگان تاکسی کند که این روزها بیکار هستند و راه درآمدی هم ندارند.

توکلی، یک راننده دیگر تاکسی در شیراز هم گفت: در خانه اجاره‌ای برادرم زندگی می‌کنم سه فرزند دارم و حدود ۱۵ روز است که کل درآمدم بیشتر از ۱۲۰ هزار تومان نبوده است.

او بیان کرد: هر روز در تمام شهر رانندگی می‌کنم اما مسافر نیست این روزها هم که بارانی است و کسی در خیابان تردد نمی‌کند.

توکلی گفت: انتظار من و همکارانم این است که در این وضعیت دولت و شهرداری بسته مالی برای جبران خسارت این مدت در نظر بگیرند تا حداقل بتوانیم در خانه بمانیم و زندگی‌مان هم بگذرد.

به گزارش ایسنا، روزهای سخت کرونایی برای بسیاری از شهروندانی که معیشتشان به کار روزانه آنان گره خورده است و از درآمدهای پایدار ماهیانه برخوردار نیستند، بسیار سخت تر می‌گذرد، دست‌فروشان، کارگران روزمزد، کسبه‌ای که تمام دارایی‌شان را در مغازه‌های اجاره‌ای گذاشته‌اند و مانده‌اند با انبوه چک‌هایی که به نوبت موعدشان می‌رسد و ....

به این مشکلات باید افزوده شدن قیمت کالاهای مختلف، علاوه بر کالاهای بهداشتی که قیمت آنها رشد تصاعدی داشته است، را هم اضافه کرد؛ کالاهایی که تولید و عرضه کنندگان آن در سایه کرونا، همچنان به فکر ثروت‌اندوزی‌اند و بس.