امام جمعه اهواز روز گذشته گفته اند: مسئولان باید علاوه بر تشریح دستاوردها، قیمت برخی از کالاهای اساسی و ضروری مردم را تثبیت کنند نه اینکه دلالان بتوانند قیمت‌ها را بالا ببرند. هر وقت دشمن اراده کند در قالب دلال‌های از خدا بی‌خبر در بازار ورود پیدا میکند و مردم را به زحمت می‌اندازد.
برای این جملات در فضای مجازی و حتی برخی رسانه های رسمی اقتصادی این طور تیتر زده اند : دشمن قیمت ها را بالا می برد !
اینکه آیا این تیتر گویای محتوای اظهار نظر امام جمعه اهواز هست یا نه خودش بحث جداگانه ای است، پرسش مهم تر این است که به فرض، این تیتر در بیان مقصود خطیب نماز جمعه اهواز دقیق و درست باشد، چرا این موضوع که قیمت ها را «دشمنان» بالا می برند باید ناخوشایند کسانی باشد که خودشان معتقدند قیمت ها دست خداست؟! ( این خداست که قیمت ها را بالا می برد!)
منظور این دسته از طعنه زنندگان به امام جمعه اهواز در این تیتر آن است که بگویند ایشان « مسئولیت» اقتصاد و بازار را با همه فراز و فرودهایش به گردن دیگران می اندازد تا از دولت مورد علاقه اش سلب مسئولیت کند اما باید گفت باز هم گلی به گوشه جمال شان که این امر را به گردن «خدا» نینداخته اند! وقتی شما معتقدید قیمت ها را عده ای در روی «زمین» در راستای منافع شان بالا می برند می توانید با همین منطق، منفعت جویی های ویرانگر آن ها را ( چه دشمن باشند و چه ظاهرا دوست) خنثی کنید اما وقتی معتقدید قیمت ها با شیوه ای رازآمیز که هیچکس نمی تواند از آن ماهیت آن سر دربیاورد افزایش می یابد و فقط خداست که بر چنین وضع پیچیده بازار عالم است آن وقت به شیوه امویان که مسئولیت هر فعل شان را بر گردن خداوند و علم او می انداختند عمل کرده اید و این از هر نوع بی مسئولیتی عمیق تر و خطرناک تر است !
قیمت ها چه در بازارهای محدود و ساده یک اقتصاد معیشتی ماقبل صنعتی شدن و چه در بازارهای پیچیده یک اقتصاد صنعتی پیشرفته همیشه تابعی از منافع تولیدکنندگان کالاها و خدمات بوده است که اگر زمینه های ساختاری ( رقابت، شفافیت، قوانین کارآمد و...، ) و مداخله فعال و رصدگرانه دولت مانع از زیاده روی هایشان نباشد هیچ حد یقفی ندارند به خصوص در کالاها و خدمات حیاتی.
برخلاف برخی آموزه های مشهور و مطلوب برخی از سیاستگذاران ما که معمولا با لعاب دینی و مذهبی هم عرضه می شود وظیفه حاکم اسلامی حساسیت به این مساله است نه کنار نشستن و نظاره کردن. در کشور ما معمولا این سخن درست که «دولت» خودش نمی تواند مانند یک « عامل» در بازار باشد و عمل کند به این نتیجه نادرست می انجامد که پس باید بازار را به حال خود گذاشت، آن هم در حالی که نه تنها زمینه های ساختاری و نهادی مشروط کننده این آزادی در اقتصاد ما وجود ندارد بلکه به دلیل ریشه دواندن یک قرن اقتصاد رانتی و محفلی در کشور عملا امکان فعالیت اقتصادی سالم نادر است .
خلاصه چه در دولت روحانی و چه در دولت رئیسی و چه در دولت های دیگر مسئولیت اصلی اقتصاد و معیشت با انسانی هایی است که در صورت های مختلف و مشخصی (عاملان بازار و دولتمردان) فعالیت می کنند نه عملکردهایی رازآمیز و ناشناخته و غیر قابل کنترل.
