به گزارش فارس به نقل از نیواطلس، شرکت ولت لیتیوم قصد دارد میادین نفتی قدیمی را به محلی برای تولید لیتیوم تبدیل کند.

از آنجایی که استقبال جهانی از خودرو‌های الکتریکی شتاب بیشتری می‌گیرد و شبکه‌های برق در سراسر جهان به راه اندازی بانک‌های عظیم باتری روی می‌آورده اند تا تقاضا را در مقابل عرضه متناوب انرژی‌های تجدیدپذیر متعادل کنند، جهان به مقادیر بی سابقه‌ای از لیتیوم نیاز خواهد داشت تا گرسنگی سیری ناپذیر جهان برای باتری را برطرف کند.

تقاضای جهانی برای لیتیوم در دهه آینده تشدید خواهد شد. در مقابل، حدود ۱۳ سال طول می‌کشد تا یک معدن جدید استخراج لیتیوم راه اندازی شود، و معادن و طرح‌های موجود و آتی برای استخراج لیتیوم از آب نمک، فقط نیمی از تقاضای پیش بینی شده را تامین می‌کنند.

استخراج مستقیم لیتیوم (DLE) یک روش تازه برای افزایش سریع و ارزان تولید این ماده از آب نمک است که یادآور روش استخراج نفت شیل است.

روش معمولی برای از آب نمک زیرزمینی این است که آن را به روی زمین پمپاژ کرده و سپس آب نمک را در حوضچه‌های غول پیکر سطحی ذخیره کنید. طی یک سال یا بیشتر، خورشید به آرامی آب را تبخیر می‌کند تا زمانی که غلظت لیتیوم افزایش یافته، با کمک برخی مواد شیمیایی رسوب کند و برای فروش به کربنات یا هیدروکسید لیتیوم تبدیل شود. با استفاده از این روش، می‌توان ۴۰ تا ۶۰ درصد از لیتیوم موجود در آب نمک را با هزینه‌ای بین ۳۳۰۰ تا ۴۹۰۰ دلار آمریکا به ازای هر تن کربنات لیتیوم استخراج کرد.

فرآیند جدید DLE بسیار سریعتر است و استخراج لیتیوم از این طریق به جای بیش از یک سال، چند ساعت طول می‌کشد. با این روش می‌توان تا دو برابر بیشتر از فرآیند سنتی، لیتیوم را آب نمک بیرون کشید و تا حدود ۹۵ درصد از زمین کمتر استفاده کرد. استفاده از این روش حتی در صورت غلظت پایین لیتیوم در آب نمک مقرون به صرفه است و به استخراج حداقل ۹۰ درصد از لیتیوم در آب نمک منجر می‌شود.

آب نمک حدود دو سوم منابع لیتیوم جهانی را تشکیل می‌دهد، اما تنها حدود ۴۰ درصد از تولید فعلی را به خود اختصاص می‌دهد. گلدمن ساکس تخمین می‌زند اگر فناوری DLE در ۲۰ تا ۴۰ درصد از آب نمک نفتی در آمریکای لاتین به کار گرفته شود و بازده استخراج لیتیوم از آن‌ها را از ۵۰ درصد به ۸۰ درصد افزایش دهد، آنگاه تا سال ۲۰۲۸، بین ۷۰ تا ۱۴۰ هزار تن لیتیوم بیشتر وارد بازار می‌شود که برای پاسخگویی به تقاضای مورد انتظار در سال ۲۰۳۰ کافی نیست، اما فرصت‌های جدید استخراج میادین نفتی در سراسر آمریکای شمالی، آسیا و اروپا مزایای استفاده از آن را افزایش می‌دهد.