ایسنا نوشت: سایت میدل ایست آی انگلیس در مقاله‌ای نوشت: روابط میان دو طرف درحال گسترش است و شاهد عمیق بودن این روابط در سطوح ژئوسیاسی، تجاری و امنیتی هستیم.
این سایت ادامه داد: یکی از اصول اصلی نزدیکی روابط میان تل‌آویو و ابوظبی که برخی مواقع به "ازدواج مصلحتی" تعبیر می‌شود تلاش برای مقابله با دشمن مشترک‌شان، ایران است.
در سال ۲۰۰۹ بعد از دوره کوتاهی از روی کار آمدن باراک اوباما، رئیس‌جمهوری سابق آمریکا دولت‌های اسرائیل و امارات برای اولین بار در فشار بر واشنگتن برای اتخاذ موضع قوی‌تری علیه ایران همکاری کردند.
اما ابوظبی سال ۲۰۱۹ بعد از سکوت واشنگتن در قبال حملات ایران علیه تاسیسات آرامکو رویه خود را تغییر داد.
میدل ایست آی معتقد است که توافق امارات و اسرائیل همچنین نتیجه اتفاق نظرشان درباره خطر "اسلام سیاسی" و تلاش دو طرف برای از بین بردن هر فرصتی درخصوص موفقیت بهار عربی است. اسرائیل از مدت‌ها پیش از خطر گروه اخوان المسلمین می‌ترسد.
در یک تلگراف آمریکایی به نقل از محمد بن زاید، ولیعهد امارات آمده است که وی دغدغه‌هایی درباره برگزاری هرگونه انتخابات شفاف در خاورمیانه دارد. دموکراسی بیشتر در خاورمیانه گروه‌های اخوان المسلمین، حماس و حزب الله لبنان را تقویت می‌کند. این همان اظهاراتی است که رهبران سیاسی و تحلیلگران اسرائیلی آن را بارها تکرار کرده‌اند.
این سایت نوشت: اسرائیل نقش محوری در ارتقای امارات به عنوان یک قدرت جاسوسی منطقه‌ای دارد.
به رغم اینکه روابط دوجانبه میان دو کشور در زمینه‌های مختلفی به ویژه در زمینه‌های سرمایه‌گذاری و حمل و نقل دریایی و در تلاش‌ها برای مهار کرونا توسعه یافته است اما همکاری در زمینه جاسوسی و تحلیل بیانیه‌ها شاهد همکاری مستحکمی است. شرکت‌های اسرائیلی ابوظبی را به توانایی‌ها و تخصص مجهز می‌کنند تا در خدمت منافع دو طرف باشد.
در زمینه نظامی روابط میان دو طرف هرچند که همچنان بر آموزش‌های نظامی مشترک و تبادل اطلاعات محدود می‌شود اما در مناسبت‌های مختلفی از متخصصان نظامی و امنیتی اسرائیلی به نفع شرکت‌های نظامی و امنیتی امارات کمک گرفته شده است. همچنین عناصر سابق نیروهای ویژه اسرائیل از مربی و مزدور به سلاحی در دست ابوظبی برای پیگرد تندروها در یمن یا حمایت از خلیفه حفتر، فرمانده ارتش "ملی" لیبی و هم‌پیمان امارات در جنگش علیه دولت طرابلس تبدیل شده‌اند. این همکاری امنیتی بدون موافقت مقامات دستگاه‌های امنیتی اسرائیل ممکن نیست.
ابوظبی به نوعی نگران این است که در داخل این کشور مردم چه رویکردی در قبال حمایت مقامات از طرح الحاق اسرائیل نشان می‌دهند اما حاکمانش می‌دانند که مخالفت ظاهری با طرح الحاق برای حفظ عمق و استحکام آنچه بیشتر از یک "ازدواج مصلحتی" است، کافی است.
