با گذشت بیش از 4 دهه از انقلاب اسلامی ایران ، بسیاری از مفاهیم مورد تردید هم برای ما و هم برای دشمنان این کهن سرزمین پرافتخار روشن گشته است. این که بسیاری از مخالفان ما صرفا یک مخالف ساده نبوده و به معنای واقعی کلمه و آشکارا دشمن این کشور و به ویژه مردم آن هستند و برای آسیب رساندن به آن تا محو کامل ملت و کشور آماده طراحی و اجرای هر نقشه ای می باشند، تبدیل به یک موضوع کاملا بدیهی برای همه و حتی اندک هموطنان خوشبین به آشتی با غرب شده است. از سوی دیگر برای دشمنان نیز کاملا محرز گردیده است که ملت ایران و مسئولان آن با هر گرایش سیاسی که دارند برای فتح و رسیدن به قله های بلند علمی ، اقتصادی ، فرهنگی و روابط منصفانه بین المللی از هیچ تلاشی فروگذار نخواهند کرد. نقش ایران در پرچمداری و پیشگامی به چالش کشیده شدن نظام سلطه و به زیر سوال رفتن نقش کدخدایی امریکا در میان سایر ملل و کشورهای جهان ، یک موضوع کوچک و قابل اغماض برای غربی ها و به ویژه صهیونیست ها و آمریکا نخواهد بود. از همین رو و با وجود صدها دلیل قابل توجیه دیگر برای آنان، دشمنان خود را محق می دانند که با هر روش رایج و حتی غیر متعارفی به این ملت ضربه های مهلکی وارد کنند.

یکی از وجوه آسیب پذیر ساختار هندسی کشور ما در آینده ای نه چندان دور که برای دشمنان دارای جذابیت و در دسترس و شدنی نیز هست ، کاهش شدید جمعیت جوان و خطر پیری زودرس و نهایتا اضمحلال این کشور و ملت آن است. اشتیاق زایدالوصف دشمنان برای اجرای پروژه کاهش جمعیت ایران که ضمن برخورداری از شدیدترین و بیشترین لطمات اجتماعی و اقتصادی برای ملت ما دارای کمترین ریسک و هزینه ای برای دشمنان مانند حملات نظامی و جنگ علنی است ، نشان از  طرحی با قابلیت و حجمی حتی بسیار فراتر از خسارات حمله مستقیم نظامی به کشور ما دارد که فاقد زیان مالی و بدون تلفات انسانی برای دشمنان است. واتفاقا این همان دو نکته بسیار مهم و جذاب برای غربی ها است.

در کمال تاسف ، هشدارهای مکرر رهبری و بسیاری از مسئولان و کارشناسان دلسوز داخلی ، مبنی بر خطرات بالقوه کاهش جمعیت ، تا کنون مهجور مانده و  بیشتر در محدوده کلامی و بدون ایجاد بسترهای عملی و اجرایی به حال خود رها گشته است و مسئولان اجرایی کشور نیز به ابراز تاسف شفاهی وگاه و بی گاه خود بسنده نموده اند و جالب تر این که در خبرها آمده است که پرداخت یارانه به متولدین جدید با محدودیت های جدی روبرو خواهد شد و این دقیقا یعنی آب به آسیاب دشمن ریختن که تشویق مردم ایران در عدم باروری و کاهش جمعیت است. کافی است یک نظر اجمالی به سیاست های تشویقی دیگر کشورهای جهان که اتفاقا بسیار کمتر از ما با خطر کاهش جمعیت مواجه هستند بیندازیم :

چین با جمعیتی نزدیک به 1.5 میلیارد نفر ، پس از احساس خطر پیری مفرط جامعه ، از 4 سال پیش تا کنون ضمن کنار گذاشتن سیاست های کنترل باروری ، هر سال بیشتر و بیشتر بر محتوای مشوق های تولد فرزند دوم برای زوج های جوان افزوده است . از یارانه های شیر خشک تا انواع وام های بدون بهره و هدایای چشمگیر که بگذریم ، چینی ها به دنبال کشف راه های متنوعی در ایجاد آرامش خاطر زوج های جوان و فراغ خاطر آنان از دغدغه هزینه های احتمالی وجود فرزند دوم در خانواده هستند .

پوتین رییس جمهور روسیه در آستانه روز جهانی کودک، به تعدادی از خانواده‌های پرجمعیت کشورش که دارای چندین فرزند هستند، «نشان افتخار والدین» اهدا کرد و از دیگر خانواده‌های روسی، مخصوصا زوج‌های جوان خواست که بدون نگرانی از تامین هزینه‌ها، فرزندان بیشتری به دنیا بیاورند. وی همچنین گفت که خانواده‌های پرجمعیت علاوه بر مشوق‌های مالی، معافیت‌های مالیاتی نیز دریافت می‌کنند تا دیگران نیز به فرزندآوری بیشتر ترغیب شوند و این تصمیم به زبان ساده یعنی فرزند بیشتر ، مالیات کمتر . پوتین با معرفی چند سیاست جدید که قرار است ضمن مقابله با نرخ نزولی جمعیت روسیه استانداردهای معیشتی را ارتقا بدهد، به خانواده‌های روس وعده داد که شاهد بهبود سریع در وضعیت زندگی خود خواهند بود.

بر اساس طرح جدید دولت روسیه و برای حمایت از خانواده‌های پرجمعیت، تا پایان سال جاری میلادی حدود 600 هزار خانوار جدید در زیر این چتر حمایتی قرار می گیرند. خانواده‌های روسی با ارائه مدرک تولد فرزند سوم خود و ارائه فرم‌های مرتبط به بانک می‌توانند وام مورد نظر برای رهن و اجازه منزل مسکونی دریافت کنند. میانگین وام اجاره منزل مسکونی در روسیه معادل 38500 دلار است. در کنار این، زوج‌های روسی با به دنیا آمدن اولین فرزند خود، مبلغی معادل 7 هزار دلار ( قیمت یک ماشین شاسی بلند لادا در روسیه ) موسوم به سرمایه مادری دریافت می‌کنند.  با به دنیا آمدن فرزند دوم در یک خانواده روس، آنها می‌توانند از 7 هزار دلار حمایت دولتی مجدد بهره‌مند شوند. تسویه بدهی خانواده هایی که فرزند سوم خود را به دنیا می آورند از دیگر تدابیری بود که ولادیمیر پوتین آنها را برای رشد جمعیت روسیه به اجرا گذاشته است علاوه بر این قطعه زمینی به مساحت ۶۰۰ متر مربع به ارزش محلی که خانواده مربوطه در آن ساکن است از سوی دولت اهدا خواهد شد. برای افراد با حداقل درآمد در روسیه نیز تدبیری اندیشیده شده است و دولت موظف شده به آنها ماهیانه معادل دو میلیون و ۲۰۰ هزار تومان حقوق بدهد. گفته می شود که این یارانه تا رسیدن به سن 18 سالگی فرزند جدید به آنان پرداخت می شود.   

درژاپن امسال حدود 3/29 میلیون دلار برای تشویق زوج ها به بچه دار شدن از سوی دولت هزینه می شود. در دانمارک و سنگاپور به زوج های جوان با گسترش پویش های تشویقی یادآوری می شود که خانواده ها چه مسئولیت اجتماعی مهمی در مورد فرزندآوری دارند.

 تبلیغاتی با عنوان «برای دانمارک این کار را بکن!»، توسط یک آژانس مسافرتی دانمارکی انجام می شود که زوج های دانمارکی را تشویق می کند تا در سفر بچه دار شوند. به این صورت که زوج ها اگر بتوانند ثابت کنند که در سفر بارور شده اند می توانند برنده امتیاز سه ساله محصولات و کالاهای مربوط به کودک شوند. این طرح با عنوان خلاقانه «تعطیلات به نفع کودکان» انجام می شود..

فنلاند به خانواده هایی که به تازگی صاحب فرزند شده اند، پکیج زایمان شامل انواع لباس گرم، لباس خواب و کتاب و یا کمک مالی به ارزش ۱۴۰ یورو اعطا می نماید.

در فرانسه، ترکیبی از دستمزد اضافی، امتیازات مراقبت کامل از کودک و سایر سیاست های مشوق برای افزایش نرخ باروری کشور در نظر گرفته شده است. مسئولین امیدوارند این کشور به زودی به یکی از پرجمعیت ترین کشورهای اروپا تبدیل شود. خانواده های دارای دو یا سه فرزند برای استفاده از امکانات مختلف در این کشور از تخفیف بهره مند می شوند. این امکانات شامل بسیاری موارد مانند بلیت رایگان قطار ، سینما و غیره می شود.
 نکته حایز اهمیت و مشترک در تمام موارد بالا داشتن برنامه های مدون و مشخص از سوی دولت های مختلف برای فرزند آوری و افزایش جمعیت است . بیشترین وسیله مشوق نرخ باروری که در جهان مرسوم است، به اصطلاح «پاداش نوزاد» نامیده می شود که شامل دستمزد و حقوق بیشتر، معافیت مالیاتی و یا سایر امتیازات مالی برای خانواده های تازه بچه دار شده است . و این در حالی است که متاسفانه و با شرمندگی بسیار ، در بین تمام کشورهای مسلمان ما دارای کمترین نرخ باروری و فرزندآوری هستیم و در صورت تداوم روند فعلی و بی تفاوتی مسئولان اجرایی ، نرخ رشد جمعیت ایران ۲۷ سال دیگر صفر و کشورما یکی از 4 کشور پیر جهان خواهد شد.

در این مطلب کوتاه جای پرداختن و تحلیل علل گسترده بحران جمعیتی ایران نیست و به کرات در رسانه های داخلی به آنها پرداخته شده است اما تنها دلیلی که نگارنده را به نوشتن و پرداختن به این موضوع به ظاهرتکراری ترغیب کرد وجود یک روزنه جدید و امیدواری به دوره جدید قانونگذاری است. نمایندگان دوره یازدهم مجلس شورای اسلامی از یک فرصت تاریخی برای اثبات توانمندی و شایستگی های خود در حل برخی مشکلات مهم و اساسی کشور برخوردارند. آنان باید فارغ از هر گونه گرایش سیاسی و علایق فکری، در این مورد به خصوص به شکل یک خطر بالقوه که موجودیت و آینده کشور را هدف آماج حملات خطرناک خود قرار داده است نگریسته و باور داشته باشند که با نشست و بررسی کارشناسانه واستفاده از برترین اساتید دلسوز و مومن دراین موضوع در کمیسیونی مشترک و مرتبط با طرح دوفوریتی مقابله با بحران جمعیتی ایران و ارایه سریع آن به صحن علنی مجلس، یکی از بزرگترین رهنمودها و دغدغه های رهبری و آینده کشور را رفع و آینده ایران و صاحبان آن را تضمین کرده اند و بر خلاف برخی اندیشه های مسموم باید باور داشت که نه تنها اجرای طرح فرزند آوری و پیش بینی بسته های حمایتی و تشویقی بار جدیدی بردوش دولت و هزینه بر نیست که یک سرمایه گذاری استراتژیک و مطمئن و ضامن بقای ام القرای جهان اسلام در آینده است.