یک سوال مهم؛ واقعن سیاست اصولگراها برای 4 سال پیش رو چیست؟ مقابله با دولت؟
طبیعی است که هرجا نیاز به نقدباشد باید فعال بود. اما تحقق شعارهای انقلاب توسط دولت ها رقم می خورد. نمی شود بی اعتنا به قدرت برتر ، به چند رسانه و شبکه اجتماعی و غیره دلخوش بود. باید قدرت سیاسی حاکم را پای کار انقلاب آورد. بخواهیم و نخواهیم باید با همین دولت، ظلم ستیز باشیم و عدالتخواه. باید با همین دولت به مردم خدمت کرد و کار انقلاب را پیش برد.
پذیرفتن این گزاره که "باید با همین دولت بجنگ استکبار رفت"، بسیار کلیدی است. بی اعتنایی به این مهم، یعنی 4 سال مشغول انتقاد و خرده و ایرادگرفتن و آنگاه روی زمین ماندن شعارهای مهم.
اگر با این گارد سیاسی با دولت مواجه شویم، کاملا تعامل مان تغییر می کند. حتا نوع مواجهه مان با مردم و طرفداران دولت نیز تغییر می کند. هیچ امری مهمتر از پی گیری اهداف انقلاب و خدمت به مردم نیست و بخواهیم و نخواهیم باید با همین دولت منتخب این مهم را پیش ببریم.
اما این تذکر چه تغییری در سیاست های ما می دهد؟
یکم. هرجائی که اقدام مثبتی از دولت و در هر سطحی در راه خدمت به مردم و مقاومت دیدیم، باید ضریب دهیم و تمجید کنیم و استقبال.
اگر رئیس جمهور گفت "هرکس نمی تواند با این حقوق در دولت کار کند، نماند" باید استقبال کنیم. اگر در ماجرای میانمار گفت "این دولت باید به جنایت های وحشیانه پایان دهد،" باید تیتر یک کیهان شود. اگر گفت "امضای طلائی نداریم" باید سرمقاله جوان شود. اگر "در شورای عالی امنیت ملی، به حصر کمک کرد" باید تا مدتها یادداشت روزنامه خراسان شود. اگر علیه "استاندار پروازی" موضع گرفت باید مورد تمجید خبرگزاری فارس قرار گیرد. و قس علی هذا.
دوم. مطالبات مان را از این دولت تنظیم کنیم. نه قرارست از آرمان ها عدول کنیم و نه باج دهیم و نه از کنار کم کاری ها بگذریم. اما تعدیل مطالبات بدین معناست که بدانیم با دولت اصلاح طلب و اعتدالی مواجهیم نه دولت اصولگرای دوآتشه.
نقد کنیم، اما سطح انتظارمان را منطقی کنیم. این دولت باید مطابق مشی و مرام سیاسی خودش در خدمت انقلاب قرار گیرد و این نکته ایست اجتناب ناپذیر. جهت دهیم اما منکر راه و نقشش نشویم.
سوم. ادبیات مان را بهینه کنیم. هنوز ادبیات برخی از ما همان ادبیات گذشته است. باید نشان دهیم در نقد و انتقاد دلسوزیم؛ به تعبیر رهبری "دلسوزانه و طبیبانه". توجه اکید کنیم که این دولت منتخب اکثریت مردم است. مخاطب ما، "مردمند" نه "این و آن یکی".
خلاصه اینکه؛
این حرفها را می شود از منظر اخلاق گفت؛ اما غرض فراترست.
می توان از منظر قانون گفت؛ اما هدف مان متعالی ترست.
می توان از منظر مردم سالاری گفت؛ اما دغدغه مان رفیع ترست.
باور کنیم که باید با همین دولت کار انقلاب را پیش برد؛ واگرنه بعد از 4 سال خسر الدنیا و الاخرتیم.
