به گزارش ایسنا، گیاه سنا از گونه بزرگی از گیاهان گلدار تیره باقلاسانان و زیر تیره ارغوانیان به وجود می‌آید. این گیاه متعلق به مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری است و گونه‌های این جنس غالباً بصورت درختچه‌ای رشد می‌کند در این گیاه، برگها مرکب شانه‌ای و گلها به رنگ زرد، مجتمع در خوشه‌های کناری و انتهایی هستند.
محل رویش "سنا" در استان‌های جنوبی ایران مانند خوزستان، بوشهر، هرمزگان و بلوچستان است. برگ‌های این گیاه قبل یا در زمان گل‌دهی و نیام آن در پاییز و هنگام رسیدن جمع‌آوری می‌شود.
گیاه" سنا" دارای خاصیت ملینی است و بطور سنتی در درمان یبوست به کار می‌رود.
منع مصرف این گیاه در بیمارانی است که مبتلا به انسداد گوارشی، بیماری‌های گوارشی با منشاء نامشخص و بیماری‌های التهابی روده هستند. این بیماران یا نباید گیاه "سنا" را مصرف کنند و یا به صورت دراز مدت مصرف نکند. البته مصرف میوه آن محدودیت مصرف ندارد.
"سنا" فعالیت گلیکوزیدهای قلبی را که سبب کاهش بیش از حد پتاسیم می شوند، افزایش می‌دهد. البته ترکیب آنتراکینون در این گیاه باعث بیرنگی ادرار و در نتیجه تداخل در آزمایش‌های تشخیصی می‌شود.
مصرف برگ "سنا" در دوره درمانی بلند مدت ممنوع است.
به گزارش پژوهشکده گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی، این گیاه به صورت دم کرده قابل مصرف است و باید نیم تا یک گرم ریشه خشک "سنا" را سه بار در روز استفاده کرد. درصورتی‌که از برگچه خشک این گیاه استفاده می‌شود، این میزان نیم تا 2 گرم است. مصرف غذایی این گیاه نیز بعنوان طعم دهنده است.
