محیط طباطبایی ادامه داد: تقریباً کمتر از یک قرن است که نسل جوان و روشنفکرها و متخصص‌ها و مدیران گاهی متصور این موضوع هستند که اگر ما امروز دچار مشکل و دشواری هستیم به دلیل این است که سرزمین ما کم آب، کویری و خشک است این در حالی است که در همین سرزمین کم آب و خشک، پدران و نیاکان ما موفق شده بودند تمدنی درخشان را بسازند.

وی تاکید کرد: مشکل از سرزمین و ایران و ایرانی بودن نیست بلکه مشکل این است که امروزه شیوه و روش گذشته خود را کنار گذاشته و تقریبا از حدود یکصد سال قبل ، هر آنچه که هست را بدون تلاش و کار به صورت سریع و خام  عرضه می‌کنیم و همین امر برایمان مشکل ساز شده است.

محیط طباطبایی افزود: در گذشته اگر ابریشمی داشتیم آن را تبدیل به پارچه و زری می‌کردیم و اگر دامداری داشتیم پشم و نخ آن را فرش و گلیم می‌کردیم و در واقع هر چیزی را تبدیل می‌کردیم اما امروزه حتی آب را هم به صورت خام و عادی می‌فروشیم.

محیط طباطبایی با اشاره به شرایط ویژه و خاص امروز گفت: امروز باید با تکیه بر توان بالقوه خودمان تلاش کنیم که از آن به عنوان سرمایه ای بهره برداری کرده تا سودش منجر به رفاهمان شود.

وی با اشاره به برخورداری شهر زاوره از یک ویژگی مهم تاریخی گفت: آب را از 70کیلومتر دورتر به زواره منتقل کرده و به خاطر ظرفیت ارتباطی و اقتصادی و سیاسی  این شهر را بنا کردند.

به گفته محیط طباطبایی، یادگارهای باقیمانده از گذشته زواره همگی نشان از دوره ای بسیار درخشان و ارزشمند دارند و سپس این پرسش را مطرح کرد که چگونه بدون اینکه بخواهیم از صفر سرمایه گذاری کنیم، از سرمایه‌های موجود حداکثر بهره را بگیریم و حرکتی در جهت رفاه مدنی و اقتصادی و توسعه کشور ایفا کنیم؟

محیط طباطبایی در پایان  بر لزوم توجه به گذشته و یادگارهایی از سبک زندگی پدرمانمان گفت: گاه این یادگارها را فراموش کرده ایم اما احیا و رونق آنها می‌تواند شرایط بهتری را برای ما فراهم کند.