«دانش‌آموز پایه دوم ابتدایی همدانی؛ صدرا منعام»، در مسابقات جهانی leco cup شرکت و در بخش ربات‌های جنگجو ۲۰۲۳، توانست مقام اول جهان را کسب کند.

این مسابقات به میزبانی دانشگاه German University of Technology in muscat-Oman در کشور عمان شهر مسقط، در رده‌ سنی ۶ تا ۱۸ سال و با حضور شرکت‌کنندگانی از ۳۷ کشور جهان برگزار شد که صدرا در بخش ربات‌های جنگجو، رتبه اول را کسب کرد.

این خبری است که این روزها نقل محافل شده، از فضای مجازی بگیر تا فضای حقیقی؛ خبری که با خوانش آن قند در دل آب می‌شود و مسرت به دنبال دارد تا جایی که به وقت خواندش اولین واکنش لبخندی است که روی لب می‌نشیند.

واکنش بعدی دقت بیشتر روی کلمات است، خصوصا واژه «پایه دوم ابتدایی و مقام اول جهانی»؛ وقتی مطمئن می‌شوی انگار که شوقی وصف‌ناپذیر وجودت را می‌گیرد. اما آخرین واکنش قبل ارسال به این و آن یک «آفرین» جانانه است که احتمالا بلند و کشیده ادا می‌شود.

بله! این خبر حامل غرور است، غرور ایرانی که حاصل تکاپو و همت یک دانش‌آموز دهه نودی است و حالا دست به دست می‌چرخد و خوشحالی پمپاژ می‌کند.

صدرا، دانش‌آموز کوچک هشت ساله ایرانی بین دانش‌آموزان ۳۷ کشور، نماد موفقیت کشورش شده؛ نماد ایرانی موفق و سربلند. حتما کم و کیف کسب این موفقیت خواندن و شنیدن دارد.

دست به کار می‌شوم تا با «محمدرضا منعام»، پدر خوش‌ذوق صدرا به گفت‌وگو بنشینم و حس و حال این خانواده ایرانی را به سراسر کشور منتقل کنم. چند و چون شرکت این دانش‌آموز هشت ساله در مسابقات جهانی و کسب مقام اولش را در این مقال بخوانید.

«منعام» با شنیدن نام و نشان خبرگزاری و به رسم انتشار این غرور ملی از ب بسم‌الله شروع می‌کند و می‌گوید: «صدرا در چهارمین دوره مسابقات بین‌المللی leco cup شرکت کرد، این مسابقات در مسقط عمان برگزار و رقابت بین ۳۷ کشور انجام شد.

این رقابت بین کشورهایی مثل ایران، آمریکا، کشورهای اروپایی، عربستان و کویت برگزار شد و صدرا مقام اول جهانی را در بخش ربات جنگجو کسب کرد.

اما پیشینه حضور صدرا در این رقابت علاقه‌ای بود که در ۶ سالگی بروز کرد، صدرا مثل دانش‌آموزان دیگر کلاس‌های آموزشی پیش‌فرض شرکت کرد ولی به سیستم‌های رباتیک علاقمند و بیشتر از یک کلاس آموزشی درگیر این موضوع شد.

بعد از بروز علاقه‌اش ما هم قضیه را جدی گرفتیم و تلاش در این حوزه را ادامه دادیم تا دو سال و در نهایت همراهی یک مجموعه باعث شد در دوره اول مسابقات در دانشگاه شریف شرکت کند و موفق به کسب مقام دوم کشوری شود.

 این مسابقات سکوی پرتاب صدرا به مسابقات بین‌المللی شد، به تعبیری مجوز ورود گرفت.»

این پدر خوش‌ذوق در ادامه اضافه می‌کند: «در این دوران تلاش صدرا و مادرش تحسین‌ برانگیز بود، هر هفته چهار نوبت باید در کلاس حاضر می‌شد و در زمین تمرینی، تمرین می‌کرد. حتی در منزل هم ما میزی به عنوان زمین تمرین تدارک دیدیم که صدرا ساعات داخل منزل هم تمرین کند.

در واقع بعد از استعدادیابی، تلاش خانوادگی و صدالبته بیشتر از همه خود صدرا این موفقیت را به ما هدیه داد.

در این میان همراهی و هماهنگی مدرسه علمی هم بسیار تاثیرگذار بود، چون او باید ساعاتی از زمان مدرسه را به تمرین اختصاص می‌داد و حضور و غیابش بسته به ساعت‌های تمرینش بود که در این بخش مدرسه بسیار همراهی کرد و نقش موثری داشت.»

او در خصوص ربات صدرا می‌گوید: قصه ربات جنگجوی پسرم به این ترتیب است که یک تعداد قطعات پایه، به یک ربات تبدیل می‌شود، درست مثل ماشینی که توسط صدرا ساخته شود. قطعات این ربات بیشتر از ۴۰۰ قطعه است شامل موتور، قطعات پلاستیکی، چرخ و کنترل و باتری.

بعد از ساخت ربات در چهارچوب‌های استاندارد در حوزه قدرت، اندازه و وزن، مرحله رقابت است به نحوی که دو نفر در یک زمین بازی به ابعاد ۲ در ۲ متر در زمان چهاردقیقه‌ای رقابت می‌کنند.

هر کدام از طرفین که بالاترین امتیاز را کسب کند می‌تواند وارد بازی بعدی شود، ناگفته نماند این مسابقات در گروه سنی ۸ تا ۱۲ سال بود و صدرا کوچکترین شرکت‌کننده این مسابقات، در واقع رقیب‌های صدرا سن و سال بیشتری داشتند.»

منعام بیشتر از تلاش و تکاپوی خانوادگی به خاطرات هم گریزی می‌زند و ادامه می‌دهد: «خاطره خوبی که در دوران تمرینات و مسابقات برای من و صدرا ماندگار شد، مثال بازی فوتبال بود که ۹۰ دقیقه است. صدرا این نکته ظریف را یاد گرفته بود و تا دقیقه آخر تلاش می‌کرد حتی در مسابقات مسقط هم به همین منوال بود.

مثال ملموس «بازی ۹۰ دقیقه» است، در یک بازی نیمه‌نهایی مقسط به کار گرفته شد، صدرا تا دقیقه سوم نتیجه را واگذار کرده بود و ما مدام تشویق می‌کردیم و مابین تشویق‌ها یادآوری کردم «صدرا یادت باشه این بازی ۹۰ دقیقه است» و همین یادآوری کافی بود تا در ۳۰ ثانیه آخر نتیجه تغییر کند و او برنده بازی باشد.

به تعبیری این مثال در ذهن صدرا ماندگار و باعث موفقیتش شد، مثالی که کنایه از تلاش تا آخرین لحظات دارد؛ این رمز پدری و پسری ما شد.»

این پدر جوان همدانی یادآوری می‌کند: «مراحل بعدی حتما تلاش دوچندان صدرا است برای موفقیت‌های بیشتر، به ویژه که علاقمند شده به مسابقات آزاد رباتیک؛ هرچند این اول جهانی شدن هم برکاتی داشته مثل پیشنهاد بورسیه شدنش البته در سال‌های آینده؛ چون صدرا فقط هشت سال دارد.

جمع‌بندی صحبت‌هایم معطوف ‌شود به درخواستی مبنی بر اینکه این چه بهتر است آموزش‌های جانبی در گروه‌های درسی گنجانده شود، چون اشتیاق شرکت و ممارست در مدرسه صدچندان است ولی در حال حاضر خانواده‌ها اغلب این آموزش‌ها را خارج از مدارس پیدا می‌کنند.

گرچه این پیشنهاد علاوه بر حمایت مدرسه، حمایت خانواده‌ها را هم می‌طلبد تا عملیاتی شود حضور دانش‌آموزان در دوره‌های یادگیری این چنینی به شادابی و بهره‌مندی بیشتر ختم می‌شود.»