الو الو... رياض؟

رياض: آقاي آمريكا! پولهامون را گرو گرفتيد و گفتيد كه ناچاريم دلارهاي نفتي را تو غرب خرج كنيم. نمي‌شد كه مدام كالاي مصرفي وارد كنيم، چون كارخونه‌هاي داخلي ورشكسته مي شدند. به هر حال ما كلي نون خور داريم، شما گفتيد كه بدخواه هم زياد داريم. ادعاي ريش سفيدي داشتيم، عزت و احترامي داشتيم، همه را از خودمون متنفر كرديم و كشورمون تبديل به اسلحه خونه شد. از وقتي وعده داديم كه باقي مونده دلارهامون را صرف ساختن اقتصاد بدون نفت مي‌كنيم، ديگه حتي احساس امنيت هم نكرديم. حالا كه چند تا پهباد ارزون قيمت كارگاهي هم مي‌تونند ميلياردها دلار تسليحات مدرن و زيبا را دور بزنند...

واشنگتن: اشتباه نكنيد، درست ميشه! شما تو بيابونيد و نمي‌دونيد اما همه دنياي متمدن مي‌دونند كه امنيت بيشتر، پول بيشتر مي‌خواد. ما كه دوستيم و همين حالا هم ايران بدجنس را واسه رضايت شما نشونه گيري كرديم، فقط لازمه شما شجاعانه با صداي بلند بگيد كه ايران بايد بمبارون بشه!

رياض: اي بابا! ما اينقدر گيج و منگيم كه هنوز نمي‌دونيم از كجا خورديم. شما هم چون مطمئنيد ما به ايران اعلام جنگ نميديم اينو مي‌گيد. به ايران اعلام جنگ نداديم وضعمون اينه، اعلام جنگ بديم چه قيامتي بشه؟ آب خوردن هم ديگه گيرمون نمياد، هر چي پول جمع كرديم هم بايد دود بشه بره هوا. اصلا از كجا معلوم كه ما اعلام جنگ بديم و خود شما ژست حافظ صلح نگيريد؟ بعد هم بگيد كه اينطوري حضور ما موجه تره! شما فقط قول بديد پشت پرده با ايران ساخت و پاخت نكنيد...

واشنگتن: ببينيد! به هر حال نقش ايران ياغي خيلي موثره. اگه مي‌خوايم كه ايران به سود ما دخالت كنه و جلوي حملات حوثي‌ها را بگيره، بايد نشون بديم كه حملات حوثي‌ها براي ايران هم هزينه داره.

رياض: راستي؟! چرا محاصره دريايي جواب نداد؟ چرا سامانه دفاعي جواب نداد؟ چرا ماهواره‌ها جواب نمي‌دن؟ پس شما پول چيو مي‌گيريد؟ چرا وقتي ايران پهباد خودتون را انداخت، جا زديد؟ اونجا لازم نبود احساس كنه هزينه داره؟ لازم بود كه ما باز هم بيشتر بترسيم؟

واشنگتن: متحد! دنيا خيلي پيچيده است اما لااقل زحمت بكشيد اين نكته ساده را از دنيا بفهميد كه ما عاقليم و حواسمون به همه چي هست. مثلا يادتونه كه از معاهده پاريس بيرون اومديم تا صنايع انرژيمون را توسعه بديم؟ حالا ببينيد كه چه كار خوبي بود، حالا بزرگترين توليد كننده نفت و گاز جهان ما هستيم، تا شما تصميم بگيريد كه چقدر از اون پولاي ذخيره شده خرج مي‌كنيد، ما هم با رنج و مشقت سعي مي‌كنيم با مشتري‌هاي سرگردون شما كنار بياييم تا مبادا از دستتون عصباني بشن و برن سراغ رقباتون. خراب رفاقتيم ديگه، فقط بخاطر شماست!

رياض: عجب! حالا نكنه ما تعمير كنيم و دوباره حمله كنند؟ الان بگو كه چه خاكي سرم بريزم؟

واشنگتن: پول خرج كن! شما كه هيچي نداريد جز پول... هيچي حتي...

تهران: برادر عربستاني! مرگ بر امريكا! تا وقتي كه تعريفتون از ايران امروز را اصلاح نكنيد و خودتون را از شر باج دادن به اين شارلاتان ها خلاص نكنيد، هر روز يك بهانه جديد علَم ميشه تا شما ناچار بشيد هزينه برنامه‌هاي امنيتي قلابي را بپردازيد. هر روز بايد بترسيد و بلرزيد؛ مگر اينكه اول برادر كشي را تموم كنيد، بعد خريد اسلحه را متوقف كنيد، دست دوستي به همسايه‌ها بديد و مثل مرد وايسيد و به دخالت امريكا در منطقه بگيد نه! ما هم زمان محمدرضا شاه تجربه اين كلاه برداري را از سر گذرونديم، اما ببينيد كه ما يه «نه بلند» گفتيم و هر روز قوي تر شديم. سلاح نخريديم و تسليم وسوسه كالاهاشون نشديم، ناراحت شدند و دلارهاي نفتي مون را بلوكه كردند. سختي داره اما باج نداديم و قوي‌تر شديم. خودتون هم مي‌بينيد كه پول بيشتر تو كيسه شما نميمونه، يا مجبوريد تو بلاد قلدرها كارآفريني كنيد و يا همه را با ترفند ازتون پس مي‌گيرند. به فكر نسل فرداتون باشيد، شما هم كمتر نفت بفروشيد و زير بار اجنبي نريد. خودمون برادريم، بالاخره يه كلاهي سر همديگه ميذاريم و با هم كنار ميايم، ولله جاي دوري هم نميره.

اما افسوس كه شما مي‌ترسيد و خودتون را كم مي‌بينيد. باورتون شده اون غربيا آدماي مرغوب جهان هستند، برا همينه كه با شنيدن تفاسير و دروغ‌هاي چهارتا مزدور ترس ورتون ميداره و خيال مي‌كنيد اگه دير بجنبيد، ايراني‌ها با غرب تباني مي‌كنند و دورتون مي‌زنند. حيف كه نه خودتون را باور داريد، نه ما را مي‌شناسيد و البته جرات نه گفتن را هم نداريد...