اکنون لبنان در سایه استعفای حریری از عربستان و سپس بازگشت وی، در فضایی دراماتیک به سر می برد. از سوی دیگر، تصمیم ترامپ در مورد قدس خاکسترهای زیر آتش در فلسطین را شعله ور کرده و زمینه های وقوع یک جنگ منطقه ای را فراهم نموده است. ورود قیس خزعلی به لبنان هیاهوی زیادی به راه انداخته، مبنی بر اینکه این حضور، مخالف سیاست بی طرفی لبنان است.
به گزارش «انتخاب»، در حال حاضر منطقه بیش از هر زمان دیگری شاهد تقسیمی بین محور عربستان سعودی، امارات، بحرین و منصور هادی، در مقابل محور ایران، عراق، سوریه، قطر، حزب الله و حوثیها، قرار دارد. در این میان، مصر ایستاده است تا مانع از وقوع جنگی بزرگ بین این دو محور شود.
الجزایر شعار بی طرفی را سر می دهد، مغرب درگیر قضیه صحرا و سودان در سایه درگیریهای شبه نظامیان و گروههای قاچاق انسان و مهاجرتهای غیر قانونی قرار دارد و خبرهای زیادی در مورد ورود تروریستهای الرقه به لیبی شنیده می شود. در جبهه پشتی نیروهای منطقه ای، درگیری‌هایی بین ترکیه، روسیه، فرانسه، ایتالیا، انگلیس و ایالات متحده وجود دارد و هنوز اطمینان کاملی در مورد پایان قطعی داعش نیست.
هر تحلیلگر مسائل خاورمیانه می داند که بسیاری اوقات وعده های داده شده از سوی مسئولان دولتهای عربی سرابی بیش نیست و نمونه بارز این مساله، علی عبدالله صالح است، که در شرایطی که قصد همکاری با ائتلاف عربستان و امارات را داشت و از حل مساله یمن صحبت می کرد، توسط حوثی ها کشته شد.
تهران می گوید در یمن پیروز خواهد شد و همگان می دانند که مسابقه بین ریاض و تهران در دشوارترین مراحل خود به سر می برد و تا کنون تهران موفق به نفوذ بیشتری نسبت به ریاض شده است.
مقابله بین تهران و ریاض ادامه دارد و اسرائیل در آتش افروزی بین روابط این دو از هیچ تلاشی فروگذار نمی کند. در این شرایط، رفتار ترامپ حیرت انگیز است؛ چرا که حملاتش به تهران تنها در چارچوب حملات لفظی بوده و در عمل، اقدامات رئیس جمهور ایالات متحده به نفع ایران است.
این احتمال وجود دارد که مقابله ایران با اسرائیل در جبهه لبنان انجام شود، هوانطور که نیروهای ایرانی و نظامیان وابسته به آن در سوریه نیز حاضر هستند.
با این اوصاف، آیا تنها در سرزمینهای عربی طبلهای جنگ به صدا در می آید، تا اموال غرب و خونهای اعراب، منافع دیگران را تامین کند؟ در شرایط حاضر، کدام دولت می تواند به مصر برای خاموش کردن آتش جنگ پیش رو کمک کند؟ هر جنگی که در منطقه به راه می افتد، بخشی از قدرت عربی را از بین می برد و هرج و مرج بیشتری ایجاد می کند؛ از این رو، باید اعراب فرصتی برای تفکر به خود بدهند، پیش از آنکه از ویرانی و خرابی و جنگ سخن بگویند و به یکباره وارد آتشهای نبرد نشوند.
هر بار امیدی برای تغییر شرایط در منطقه به چشم می خورد، یکی از دولتها برای بازگرداندن منطقه به فضای ویرانی و تروریسم، اصرار می ورزد. بدین ترتیب، آیا دولتی وجود دارد که به مصر برای متوقف کردن این وضعیت در منطقه یاری رساند؟!
