بدون تردید، بخش قابل توجهی از هزینه های زندگی معطوف به مخارج روزمره ای می شود که مشمول طیف متعددی از اقلام و خدمات می شود.

اجاره بهای مسکن، ارزاق و ... مخارج زندگی را شکل می دهند و بر اساس آن، خانوارها متناسب با درآمد خود به تامین معیشت و گذران امور روزمره زندگی خویش مبادرت می ورزند.

در این میان، هزینه زندگی در شهرهای مختلف متفاوت است و حتی در برخی کلانشهرها همچون تهران، فاصله معناداری میان هزینه زندگی در نقاط شمالی شهر و جنوبی پایتخت مشاهده و احساس می شود.

وقتی مصرف گرایی، بخش عمده هزینه ها را به خود اختصاص می دهد

برخی از کارشناسان و صاحب نظران اقتصادی معتقدند؛ بخش قابل توجهی از هزینه ها، مشمول مصرف گرایی می شود که در بسیاری از موارد، الزامی برای آن وجود ندارد اما در تب و تاب خرید و مصرف و تبلیغات رنگارنگ، جامعه هدف و جمعیت کثیری را اسیر خود می‌کند.

محمد حسین محمدی،کارشناس مسائل اقتصادی در گفتگو با خبرنگار راه و شهرسازی، اظهار کرد: متاسفانه در سالیان اخیر، تب مصرف گرایی و فرهنگ مخرب خرید اقلام و محصولات غیرضروری آنچنان در جامعه نفوذ پیدا کرده که گاهی شاهد هستیم بسیاری از هزینه ها صرف خرید اقلام آنچنانی می شود و گاه میزان هزینه ای که مصروف این اقلام می شود، به مراتب بالاتر از هزینه ها و اقلام روزمره و مورد نیاز یک خانواده است.

وی افزود: بِرَند بازی یا خرید محصولات برند یکی از مصادیق مصرف گرایی است که گاهی در مواردی کالاها و اقلامی که تحت عنوان برند عرضه می شوند در پوشش عناوین آنچنانی از تولیدات کشور چین است و مشتریان را مجذوب خود می سازد و هزینه های زیادی را به خود اختصاص می دهد.

محمدی عنوان کرد: البته این موضوع به معنای عدم وجود ناتوانی اقتصادی و کاهش قدرت خرید برخی از اقشار مردم برای تهیه اصلی ترین و ضروری ترین نیازهای روزمره خود نبوده و نیست.

کارشناس مسائل اقتصادی گفت: بیکاری، رکود و تورم از پدیده هایی است که به شدت توان اقتصادی جامعه را تحت الشعاع قرار می دهد و همین امر، باعث می شود به تدریج برخی از طیف های اجتماعی به مهاجرت در مناطق حاشیه ای و شکل گیری سکونت گاه‌های غیر رسمی مبادرت ورزند.

وی افزود: در کلیت امر، هزینه زندگی در مناطق حاشیه نشین در مقایسه با محدوده های مرکزی پایین تر است، زیرا میزان امکانات موجود و ضریب سرانه های مورد نیاز برای یک سکونت گاه به نحو مطلوب و شایسته و استانداردی تامین نشده و همین امر باعث کاهش هزینه های روزمره زندگی بخصوص در عرصه مسکن و اجاره بهای آن به عنوان اصلی ترین و هزینه برترین قسمت مخارج یک خانواده می شود.

اختلاف 15 میلیون تومانی میان هزینه زندگی در ارزان ترین و گران ترین شهرهای ایران

محمود خاقانی سده،کارشناس مسائل اقتصادی در گفتگو با خبرنگار راه و شهرسازی، با اشاره به تفاوت 15 میلیون تومانی هزینه کرد و مخارج زندگی میان ارزان ترین و گران ترین شهرهای ایران، اظهار کرد: بر اساس گزارش های منتشر شده این میزان از اختلاف در هزینه کَرد زندگی موید عمق فاصله در مخارج روزمره زندگی در یک شهر به اصطلاح گران قیمت و ارزان قیمت است که البته این رقم و عدد بصورت میانگین برآورد شده و می تواند بنابر سبک و شرایط زندگی، این رقم با شدت و ضعف هایی همراه شود.

وی افزود: بر این اساس از حیث مخارج ارزاق، یکی از گران ترین شهرهای ایران، تهران و ارزان ترین آن معطوف به شهر قم می شود.

این کارشناس مسائل اقتصادی بیان کرد: در بخش مسکن نیز، تهران سردمدار گرانی و هزینه های بالا است.

خاقانی سده گفت: شهر مشهد نیز از حیث نرخ و قیمت ارزاق در زمره مناطق و حوزه های ارزان قیمت ایران به شمار می رود که به اعتقاد بنده این موضوع معلول شرایط حاکم بر این شهر از منظر معنوی و مذهبی و شرایط توریستی و گردشگری آن است . در چنین فضایی، رقابت میان فعالان مشاغل آزاد و کسب و کار بسیار تنگاتنگ و جدی خواهد بود و مجموعه این عوامل در کاهش حداکثری قیمت ها در ارتباط با هزینه مواد خوراکی و غذایی، تاثیرگذار است.

وی افزود: چهار محال و بختیاری نیز در زمره شهرهایی است که پایین ترین میزان هزینه مسکن را به خود اختصاص داده اما از منظر خرید مواد غذایی، هزینه ها در این شهر از پایتخت کم ندارد.

کارشناس مسائل اقتصادی گفت: شهر سمنان نیز از حیث نرخ مسکن، از شرایط مطلوبی برخوردار است اما از زاویه تامین و خرید ارزاق و مواد غذایی، ساکنان سمنان در شرایط بسیار سخت و دشواری به سر می برند و گاهی در برخی اقلام، هزینه کرد خرید اقلامی مانند مواد غذایی از مناطق مرفه نشین پایتخت نیز بالاتر است.

خاقانی سده ادامه داد: در کیش نیز هزینه زندگی بسیار بالا است و در صورت عدم برخورداری از درآمد کافی، مدیریت هزینه ها، مخارج و دخل و خرج در این حوزه جغرافیایی بسیار سخت و دشوار خواهد بود.

وی افزود: حمل و نقل، میوه، تره بار از بخش هایی به شمار می رود که بخش قابل توجهی از هزینه ها را مصروف خود می‌کند و در نتیجه هزینه بالای زندگی در چنین شهری ، با آن ویژگی های خاص به خود، چندان غیر منتظره نیز به نظر نمی رسد.

کارشناس مسائل اقتصادی در خاتمه یادآور شد: موضوع اختلاف هزینه زندگی در شهرهای ایران، تنها به کشور ما خلاصه نمی شود و در بسیاری از دیگر کشورهای جهان نیز شاهد چنین تفاوت هایی هستیم و به طور قطع با بررسی دقیق شرایط زندگی و میزان درآمد، باید نسبت به سکونت در شهرها مبادرت ورزید، البته برخی از محدودیت ها و ملاحظات خانوادگی و همچنین شرایط شغلی باعث می شود، خانوارها به ناچار اقدام به سکونت در شهری کنند که گاهی برخلاف میل باطنی آنها است.