پس از گذشت يك سال و نيم از اجراي برجام و در حاليكه آمريكا در حال استفاده حداكثري از ظرفيت هاي روح و جسم آن است، مسئولين ما، تازه يادشان افتاده برجام قرار نبوده « شق القمر » كند. اين، گفته وزير امور خارجه ايران است. ظريف چندي پيش مدعي شد كه اين منتقدان بودند كه با بزرگنمايي برجام، انتظارات مردم را بالا بردند. البته شايد جناب ظريف فراموش كرده باشد كه دكتر روحاني بود كه «همه چيز» و حتي « آب خوردن ملت » را به توافق احتمالي گره زد و دقيقا خود او بود كه توقعات براي مردم ايجاد كرد تا ميوه آن را در انتخابات بچيند و الا منتقديني كه مدام مي گفتند برجام راه حل كشور نيست، چه زماني منافع حاصل از آن را بزرگنمايي كردند؟ جداي اين مسئله اما، از ظريف در جايگاه يك ديپلمات كارگشته كه روحاني از او با عنوان « برند » ياد مي كند، بسيار بعيد است در شرايطي كه كشور بايد از تمام ظرفيت برجام استفاده كند، با بي ربط نشان دادن عدم رفع تحريم هاي باقي مانده به برجام، پتانسيل آن را محدود نشان دهد و توان چانه زني كشور را براي مواجهه با بدعهدي آمريكا كم نمايد.
آمريكا_ حداقل در ٦ ماه اخير _ با سه حربه در حال استفاده بيشينه از ظرفيت هاي برجام است. آمريكا تلاش مي كند تا از طرفي با سو استفاده از تفسير پذيري « متن » برجام، به ايران براي اخذ مجوز بازرسي هاي « هركجا- هرزمان » فشار بياورد، از طرف ديگر با استفاده از واژه نه چندان واضح « روح » برجام برنامه ي موشكي ايران را تحت شعاع قرار دهد و در تازه ترين اتفاق، با اشاره به « مقدمه » ي برجام، حتي حضور ايران در سوريه را هم مغاير برجام نشان دهد و از مجموع اين ها، ايران را بعنوان ناقض برجام معرفي كند و نهايت استفاده را از « برجام » ببرد. ثمره اين استراژي، حداقل اين است كه ايران تحت اين فشار هاي شرارت آميز، بي خيال اعتراض به نقض عهد هاي مكرر آمريكا شود ( يا توان آن را نداشته باشد ) تا ايالات متحده با خيالي راحت هم تحريم هاي قبلي را حفظ كند، هم برنامه هسته ايران را عقب نگاه دارد و هم با تحريم هاي جديد، ساير چالش هاي خود با ايران را هدف گيري نمايد.
در همين حين و در حالي كه ايالات متحده آمريكا با مربوط كردن هر چيز نامربوطي به برجام در صدد استفاده حداكثري از تمام ظرفيت هاي متن، مقدمه و روح برجام است، در طرف ايراني گويا مسئولين ديگر اعتقادي به ظرفيت حداقلي برجام هم ندارند. مقامات محترم دولت، نه تنها عدم رفع تحريم هاي قبلي را با هزار بهانه توجيه مي كنند كه حتي تصويب تحريم هاي جديد را هم مخل برجام نمي دانند. طرف مقابل تهديد مي كند، تحريم مي كند و بي محابا حتي زير صريح ترين تعهدات خود _ در فروش هواپيما _ مي زند و مسئولين ايراني تازه يادشان افتاده برجام حلال مشكلات نيست!
اين البته اولين باري نيست كه مقامات دولت، در زمان هاي حساس دقيقا برعكس آنچه بايد عمل كنند، فعاليت مي كنند. آن روزي كه انتظار مي رفت تا با عدم بزرگنمايي تحريم و تاثير توافق، دست طرف مقابل براي امتياز گيري را باز نگذارند چونان « همه چيز » را به توافق گره زدند كه تو گويي توافق قرار است « بالمره » حلال تمام مشكلات از روز ازل تا كنون باشد. و اما حالا كه اثر برجام چيزي جز « تقريبا هيچ » نيست و دقيقا زماني كه بايد ظرفيت بالقوه برجام را وسيع نشان دهند تا با چانه زني مقابل بدعهدي هاي آمريكا بايستند پتانسيل آن را محدود مي كنند!
اما مسئولين ايراني را چه شده است كه از تعريف و تمجيد از برجام دست برداشته اند؟! البته انتظاري نيست تا طرف ايراني هم با استفاده از روح و مقدمه برجام، امتيازات فرا برجامي از طرف آمريكائي اخذ كند؛ اما همين كه مسئولين ايراني به همان برجامي كه بدان علاقه مند بودند برگردند و همان ظرفيت هاي كذايي را براي افزايش چانه زني، براي آن قايل باشد كافي است. شايد لازم است برايشان ياد آوري كرد كه اين برجام، همان آفتاب تاباني است كه بسيار به آن علاقه مند بودند و همه چيز را به آن متصل مي دانستند!
