به گزارش ایسنا، ذخیره‌گاه‌های جنگلی الگوهای کوچک شده ذخیره‌گاه‌های بیوسفر هستند که در آن گونه‌های منحصر به‌فرد، کمیاب، در معرض تهدید و یا در حال انقراض زیست می‌کنند همچنین این مناطق دارای درختان و درختچه‌های با ارزش ژنتیکی بالا هستند.
بر این اساس مطلوب‌ترین روش حفظ این دسته از گونه‌ها، حفاظت از آن‌ها در رویشگاه‌های اصلی و طبیعی است. از این‌رو مدیریت ذخیره‌گاه‌های جنگلی با فرایند تشخیص، تعیین حدود و تهیه طرح‌های حفاظت از آن‌ها ازجمله اقدامات مهمی است که باید در دستور کار سازمان جنگل‌ها باشد.
سازمان جنگل‌ها گزارش داده است که طی سال‌های ۱۳۷۲ تا ۱۳۹۸ در مجموع ۳۴۷ فقره ذخیره‌گاه جنگلی با مساحتی بیش از ۴۰۹ هزار هکتار ثبت شده بودند اما طی سال گذشته ۱۸۲ فقره ذخیره‌گاه جنگلی به مساحت ۴۱۰ هزار هکتار ثبت شد که نسبت به متوسط عملکرد سازمان جنگل‌ها در تمام سال‌های گذشته، ۱۰۷ درصد رشد داشته است.
از سویی دیگر پارک‌های جنگلی اعم از طبیعی و دست‌کاشت نیز با هدف اصلی حفظ اکوسیستم سرزمین، بهره‌برداری از ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های موجود به‌ویژه برای توسعه قابلیت‌های تفرجی و گردشگری و البته با محوریت اصلی حفظ و احیای منابع جنگلی ایجاد می‌شوند.
بر اساس گزارش سازمان جنگل‌ها، در این راستا باتوجه به برون‌سپاری وظایف تصدی‌گری، پروژه احاله مدیریت پارک‌ها و تفرجگاه‌های جنگلی درحال پیگیری است. از این‌رو طی سال گذشته با افزایش ۵۰۰ درصدی نسبت به سال ۱۳۹۸، مدیریت تعداد ۷۱ قطعه پارک جنگلی با سطحی معادل بیش از ۱۳۹ هزار هکتار به بخش خصوصی و شهرداری‌ها احاله شده است.
با همین رویکرد از مجموع ۱۲۹ نهالستان جنگلی کشور تعداد ۲۷ مورد نهالستان جنگلی در سطح ۲۴۷ هکتار به بخش خصوصی واگذار شد که نسبت به مدت مشابه سال قبل ۴۰ درصد افزایش یافته است.
