تصمیم آکادمی سوئد برای انتخاب «پیتر هاندکه»، نویسنده اتریشی به عنوان برنده جایزه نوبل ادبیات سال ۲۰۱۹ با انتقادها و خشم بسیاری از افراد رو به رو شد که وی را به دلیل حمایت‌های پیشین از «اسلوبودان میلوشویچ» رئیس‌جمهور سابق صربستان و ابراز همدردی با صرب‌ها در جنگ یوگسلاوی در دهه ۹۰ میلادی، شایسته دریافت مهم ترین جایزه ادبی جهان نمیدانند.
در حین برگزاری مراسم اعطای جایزه نوبل ادبیات به «هاندکه» تعدادی از معترضین با تجمع در بیرون از سالن مراسم و با بالا نگه داشتن پلاکاردهایی نسبت به این اتفاق اعتراض کردند و با این پلاکاردها به نحوه واکنش «هاندکه» به قتل عام بیش از ۸ هزار مسلمان بوسنیایی در سال ۱۹۹۵ انتقاد کردند.
«ادنان محموتویچ» یکی از افرادی که تجمع ضد «هاندکه» را در استکهلم ترتیب داده بود معتقد است مشکل «هاندکه» این است که نسل کشی مردم بوسنی در دهه ۱۹۹۰ میلادی را انکار میکند.
پیش از این سفرای کشورهای آلبانی، بوسنی، کرواسی، کوزوو و ترکیه اعلام کردند که مراسم اعطای جایزه نوبل ادبیات ۲۰۱۹ به «پیتر هاندکه» را بایکوت می کنند.
«بهجت پاکولی»، وزیر امور خارجه کوزوو در این باره گفت: این یک روزِ شرم آور است و نشان میدهد اروپا آنچه بر ما در کوزوو، بوسنی و کرواسی گذشت را فراموش کرده است.
«رجب طیب اردوغان»، رئیس جمهور ترکیه در واکنش به اعطای نوبل ادبیات به هاندکه گفت: اعطای جایزه نوبل ادبیات در تاریخ ۱۰ دسامبر مصادف با روز جهانی حقوق بشر به یک نژادپرستی که منکر وقوع نسل کشی در بوسنی شده و از جنایتکاران جنگی دفاع میکند معنی دیگری به جز پاداش دادن به نقض حقوق بشر ندارد.
«ترس دروازه‌بان از ضربه پنالتی»، «داستان کودکان»، «بر فراز دهکده‌ها»، «پیمودن دریاچه کنستانس»، «نامه کوتاه، وداع طولانی»، «ماجراهای مداد» و «زن چپ‌دست» مهمترین کتاب‌های نوشته «پیتر هاندکه» هستند که جوایز متعدد و مهمی چون جایزه «گئورگ بوشنر» (۱۹۷۳) و جایزه «فرانتس کافکا» در سلا ۲۰۰۹ را برای به او به ارمغان آورده‌اند. او در سال ۲۰۰۴ نیز جایزه بین‌المللی «ایبسن» را برای نمایشنامه‌نویسی دریافت کرده است.
