به گزارش الف در این مقاله حمله به آرامکو به ایران نسبت داده شده است . موضوعی که هیچ دلیلی برای آن ارایه نشده و نمی‌شود و تمام مقاله بر این اساس نوشته شده است. جدا از این که ایران حمله به آرامکو را رسما رد کرده و دولت یمن نیز رسما آن را پذیرفت نکاتی در این تحلیل وجود دارد که نشان می دهد چگونه اندیشکده هایی هایی از این دست پیام های رفتاری ایران را زیر ذره بین قرارداده اند، حتی رفتارهایی که از ایران سرنزده !
پیام های فرضی ایران از نظر مقاله اندیشکده آمریکایی شورای آتلانتیک به این شرح است:
۱- نخستین و مهم ترین پیام: اروپا باید برای برجام به شیوه ای روشن، سرمایه گذاری کند و عهد خود برای بهره مندی اقتصادی ایران را عملی سازد. ایران نمی پذیرد که اروپا سواری مجانی بگیرد و چیزی نپردازد. تهران می خواهد که یا اروپا از جنبه سیاسی واقتصادی سرمایه گذاری کند یا پیامدهای رویکردش را به چشم ببیند.
حمله به آرامکو، پیش از مجمع عمومی انجام شد تا اروپا در نیویورک به تقلا بیفتد و ماکرون هم دقیقا همین کار را کرد.
2. ایرانی ها می خواهند پیام بدهند که "سیاست فشار حداکثری" دولت ترامپ، کار نمی کند. هدف اول تحریم ها این است که رفتار یک دولت را تغییر دهد یا پای میز گفتگو بیاورد تا سپس، رفتارش دگرگون شود.حمله به آرامکو نشان می دهد که ایران نه پای میز گفتگوست و نه حتی به آن نزدیک می شود و نه رفتارش را تغییر می دهد.
3. سوم، بنابر دلایل اول و دوم، ایران می خواهد که سعودی ها در رویکردشان در برابر تهران و گستره منطقه بازاندیشی کنند. تهران می داند که اماراتی ها، هزینه آسیب های احتمالی یک جنگ را سنجیده اند و دریافته اند که در همان روز نخست جنگ، امارات باید یک تریلیارد دلار را از دست بدهد. این است که پس از این ارزیابی، مراقب سخنان و بیانیه های عمومی شان درباره ایران هستند ضمن آنکه تماس با تهران را آغاز کرده اند که البته به معنی دوستی امارات و ایران نیست. تهران می خواهد که تغییر مشابهی در رویکرد ریاض رخ دهد. حمله به آرامکو،دارای یک پیام محکم و مستقیم بود به ریاض. این دقیقا چیزی است که دارد اتفاق می افتد.
4. چهارم، از آنجا که اروپا فاقد اراده است، همان چیزی که ایران دارد، همسایه های ایران و جامعه بین المللی باید بفهمند که تهران از جنگیدن نمی ترسد. ایران خواهان جنگ نیست، اما این کشور، تنها قربانی پیامدهای خروج یکجانبه آمریکا از برجام نخواهد بود. تحریم ها می تواند جنگ بیاورد و بنابراین، همه طرف ها- دست کم به اندازه امارات- باید در رویکرد خود تجدید نظر کنند.
5. تهران به این باور رسیده چیزی برای از دست دادن ندارد. اروپا و آمریکا، از محترم شماردن یک توافق طفره می روند و بقیه جامعه بین المللی را هم وادار می کنند که با آنها همراه شوند و جمهوری اسلامی هم تا زمانی که توافق قبلی محترم شمرده نشود، از تن دادن به یک توافق تازه پرهیز خواهد کرد.
6. ایرانی ها می خواهند که برخورد فعالی داشته باشند: آنها می خواهند توانایی شان برای ضربه متقابل را نشان دهند اما همچنین می خواهند که گفتمان موجود را تغییر دهند. برای تهران- اکنون که به جهان نشان داد که همه، چیزهایی برای از دست دادن دارند- دیپلماسی می تواند یک گزینه قابل پذیرش باشد.
