۱ ـ چند سال است که برنامه ی نود، سطحی و حاشیه خواه و حاشیه ساز شده و آن عیار اولیه را ندارد و نیازمند اصلاحات ساختاری ست.
۲ ـ عادل فردوسی پور به اعتبار تلاش و ذوق و هوش فردی و فرصت بسیار خوبی که رسانه (صدا و سیما) در اختیار او قرار داده (و حتی گاهی آزادی عمل اش فراتر از اجرای یک برنامه ی فوتبالی بوده) به یک سرمایه مهم رسانه ای تبدیل شده. منطق و عقل حکم می کند که قدر سرمایه های مان را بدانیم. هیچ سرمایه ای (بویژه سرمایه ی انسانی) راحت و ارزان و بدست نمی آید تا ساده و مفت از کف برود.
۳ ـ رفتار و مدیریت قلدرمآبانه (چه از سوی مدیر شبکه سه و چه از سوی فردوسی پور) به ضد خود تبدیل می شود. در کوتاه مدت ممکن است هریک از طرفین احساس پیروزی داشته باشند، اما با گذشت زمان می فهمند که بازنده ای محتوم بوده اند.
۴ ـ حذف فردوسی پور از نود، نشان می دهد که آقایان در فهم و ادراک خود از رسانه باید تجدیدنظر کنند. خیلی هم جدی تجدیدنظر کنند. برنامه ای که فردوسی پور روی آنتن می بَرَد اشکال دارد؟ سلمنا. اشکال را برطرف کنید. چرا بیخود و بی دلیل سرمایه سوزی می کنید و انرژی خود را تلف می سازید و عواطف طرفداران بیشمار نود را زخم می زنید؟
۵ ـ فقدان فضای رقابتی در ارتباط با همه ی پدیده اجتماعی زیان بار و خسارت آفرین است و در باره برنامه نود هم سالهاست همین ایراد جدی قابل مشاهده بوده. بنده چندین بار به آقایان گفته بودم که یک برنامه ی فوتبالی، با عواملی غیر از نود و در شبکه ای دیگر و با همان فضا و مجالی که برای فردوسی پور ایجاد کرده اید، راه بیندازید تا هم میان این دو برنامه رقابتی سازنده و روبه جلو شکل بگیرد و هم، دست تان زیر ساطور یک برنامه و یک مجری نباشد تا ناچار نشوید در بزنگاه های اختلاف، به وادی رفتارها و تصمیم گیری های نادرست و زیان بار برسید. چنانکه الان رسیده اید.
۶ ـ هنوز هم دیر نشده. به گمان بنده، بهترین کار این است که نود با فردوسی پور ادامه یابد و در شبکه یک، دو و یا پنج، یک برنامه ی فوتبالی قبراق و سرحال، با همین نامزدهای احتمالی که برای جانشینی فردوسی پور در نظر گرفته اید، تدارک نمایید تا انحصار نود را بشکند و ضمنا فرصتی برای داوری افکارعمومی فراهم سازید تا در باره هر دو برنامه، قضاوتی عینی و آگاهانه پیدا کنند. همین قضاوت، به تنهایی سرمایه ای است برای مدیران رسانه تا در سایر موضوعات و برنامه سازی ها، ضمن توسع سرمایه ی رسانه ای، فهم و درک درستی از اشکالات و نواقص برنامه های همگن و هم سطح داشته باشند.
۷ ـ در شرایط موجود، گام نخست دست برداشتن از تصورات کاذبی ست که در باره جایگاه های یکدیگر پیدا شده. طرفین باید بدانند از حقوق و تکالیف متقابل برخوردارند و این حقوق و تکالیف متقابل را باید به رسمیت بشناسند. مدیر شبکه سه باید حقوق تهیه کننده و مجری نود را به رسمیت بشناسد و مجری نود هم حقوق مدیر شبکه ی سه را. مدیر شبکه باید تکالیف اش را نسبت به برنامه ی نود انجام دهد و تهیه کننده و مجری نود هم باید به تکالیف اش نسبت به مدیر شبکه سه عمل کند.
اگر منیت ها (توسط هر دو طرف ماجرا) کنار بروند، نود می تواند با فردوسی پور ادامه یابد.
