به گزارش ایرنا ، پالاسیو در این مقاله که روز چهارشنبه منتشر شده ادامه داد : با اعلام «دونالد ترامپ» رئیس جمهوری امریکا مبنی بر اینکه آمریکا به اعمال تحریم ها علیه ایران باز خواهد گشت، عمر کوتاه و عجیب توافق هسته ای امضا شده در سال 2015 معروف به برجام، وارد یک مرحله جدید و خطرناک شده است.
ال پاییس نوشت، ترامپ فکر می کند که با خروج از برجام می تواند به ایران فشار آورد تا به یک توافق گسترده تر از برنامه هسته ای که شامل آزمایشات موشک های بالیستیکی، مسائل منطقه ای و حقوق بشری می شود، دست یابد. این دیدگاه از سوی «مایک پومپئو» وزیر امورخارجه آمریکا، یک هفته پس از اینکه ترامپ اعلام کرد از برجام خارج می شود بیان شد. اما همانطوری که متحدان و شرکای آمریکا هشدار دادند، این یک حرکت بسیار خطرناک و مغایر با منطق اساس توافقنامه است.
تصمیم ترامپ برای خروج از برجام به رغم اینکه ایران به تمامی تعهدات خود در توافق عمل کرده، یافتن یک راه حل برای برنامه هسته ای ایران را دشوار می کند به ویژه به این دلیل که موضع سرسخت ترین جناح ها را تقویت می کند. به طور کلی خروج از برجام، جهان را تهدید به محروم شدن از یک ابزار نوآورانه از نظر حاکمیت جهانی و دیپلماسی چند جانبه هنگامی که بیش از هر وقت دیگر مورد نیاز است، می کند .
ترامپ ادعا می کند که برجام از ابتدا یک شکست بود زیرا فقط برنامه هسته ای را در بر دارد و بسیاری از مسائل را کنار می گذارد. وی حتی آن را یکی از بدترین و یکجانبه ترین مذاکرات تاریخ آمریکا نامید. طرفداران برجام نیز ناخواسته به این تفسیر کمک کردند. به طور مثال ، «امانوئل مکرون» رئیس جمهوری فرانسه برای حمایت از برجام پیشنهاد توافقات مکمل در بخش های دیگر را داده بود. با پذیرفتن این فرضیه که این یک توافق ناقص است، طرفداران و مخالفان برجام آن را به شکست کشاندند.
وزیر پیشین امورخارجه اسپانیا در مقاله خود افزود، واقعیت این است که برجام هرگز به عنوان یک معامله - یک توافق - در نظر نگرفته شده بلکه به عنوان نخستین گام یک روند طولانی مذاکرات قلمداد شده بود. برجام قصد داشت یک مساله پیچیده یعنی ظرفیت غنی سازی رو به رشد ایران را در میز مذاکرات حل کند. هیچ دلیلی وجود ندارد که نشان دهد اگر همه مسائل مورد مذاکره قرار می گرفت، امکان دستیابی به یک توافق آنهم در یک زمان معقول فراهم می شد. تلاش های قبلی برای مذاکره با ایران به ویژه در زمان دولت «بیل کلینتون» ناکام ماندند زیرا سعی داشتند مسائل بیش از حدی را فرا گیرد و بازیگران بیش از اندازه علاقه مند به جلوگیری از یک توافق بودند.
بر اساس برجام لغو تحریم ها اجازه مذاکره در یک چارچوب بهبود اقتصاد را می داد که مردم ایران را به مزایای ملموس یک رویکرد معتدل و همکاری متقاعد می کرد. این امر دولت ایران را تشویق به دستیابی توافقات در مسائل بحث برانگیز دیگر می کرد، دقیقا اثر متضادی که با ترک یکجانبه برجام از سوی ترامپ ایجاد شد. برجام سنگ بنای یک راه حل وسیع تر بود.
فلسفه ترامپ، خطرات جدی در شرایط متغیر ایجاد می کند. از یک طرف ، قدرت جابجا و پراکنده شده است و مدیریت و تفسیر بد جهانی سازی باعث افزایش سردرگمی شده است. از طرف دیگر ، هیچ کشوری قادر نیست به تنهایی با چالش های بزرگی که برای جهان به وجود می آید رو به رو شود بلکه نیاز به راه ها بر اساس همکاری دارند.
پالاسیو معتقد است، در حال حاضر معلوم شده که دیگر نمی توانیم به ساختارهای عمودی تحت سلطه غرب که طی 70 سال اخیر، نظم جهانی را بر پایه قوانین تقویت کرده اعتماد کنیم.
با برجام قصد تقاضای تلاش بیشتر برای حل اختلافات بی شمار میان ایران و سایر جامعه بین المللی را داشتیم . آمریکا یک بخش مهمی از این روند بود. ناتوانی کامل ترامپ برای درک این استراتژی نوآورانه، خبر بدی برای ایران، جهان و آینده حاکمیت جهانی است .
