به گزارش مهر، محمد درویش در مستند پایتخت که به موضوع انتقال پایتخت می پردازد با بیان اینکه ظرفیت زیست پذیری تهران دو میلیون و ۳۰۰ تا دو میلیون و ۵۰۰ میلیون نفر است، گفت: محدوده تهران برای این تعداد می تواند محل زندگی با کیفیتی باشد اما آنچه ما را در تهران با بحران جدی روبرو کرده آن است که برای جمعیت پذیری شاخص ظرفیت زیستی تهران را در نظر نگرفته ایم و دست کم چهار برابر آنچه در تهران امکان زندگی وجود دارد، زندگی ثابت است که این رقم در روز به ۱۶.۲ میلیون نفر افزایش پیدا می کند. این حجم بزرگ رفت و آمد و حضور مردم سبب شده تا تهران با بحران های جدی روبرو شود که نمود بیرونی آن ترافیک، آلودگی هوا، کمبود آب است و در مجموع عیار کیفیت زندگی در تهران پائین آمده و می بینیم بالاترین آمار طلاق، افسردگی، بزهکاری و خودکشی در این شهر است.
وی افزود: تمام این نامهربانی ها ریشه در این دارد که ما ظرفیت زیستی تهران را رعایت نکردیم و شاهد مردمی هستیم که دچار کلافگی در چهارراه های شهر هستند که حتی حوصله خودشان را هم ندارند. مردمی که ۲۰ میلیون ساعت در روز وقتشان را از دست می دهند، مردمی که ۱۰ هزار میلیارد تومان سرمایه شان در تهران را به خاطر ترافیک از دست می دهند و مردمی که در ماه ۲۹۳ نفرشان در اثر آلودگی هوا کشته می شوند.
درویش با بیان اینکه پرسش اصلی این است در تهرانی با ظرفیت ۲.۵ میلیون نفر چگونه توانستیم ۱۰ تا ۱۶ میلیون نفر را مستقر کنیم گفت: متاسفانه برنامه ریزان و کلان نگرانی که تهران را پایتخت کردند به این باور بودند که می توانند مشکل آب تهران را حل کنند. می توانند با تراکم فروشی، ساخت اتوبان های دوطبقه و سه طبقه و مترو مشکلات را حل کنند. برای تامین آب از جاجرود و لتیان تا ماملو، لار و کرج حتی تا طالقان آب تهران را تامین کردند. حتی در حال رایزنی هستند که اگر لازم باشد از سرشاخه های دریای خزر و یا از سرشاخه های کارون برای تهران آب بیاورند. آنچه فراموش شده این است که آبی که وارد تهران شده تبدیل به پدیده بیابان زدایی که به سرعت به سمت تهران هجوم آورده است.
این کارشناس محیط زیست اضافه کرد: ما باغ های شهریار را از دست دادیم. متراکم ترین پهنه سبز تهران به دلیل نبود آب از بین رفت و ما در منطقه شهریار با نشست ۳۶ سانتی متری زمین روبرو هستیم. یعنی ۹۰ برابر آنچه در اتحادیه اروپا به عنوان شرایط بحرانی ازآن یاد می شود. در معین آباد در پای آب جاجرود که لتیان و ماملو نفسشان گرفته شده شکاف های بسیار عمیقی را شاهد هستیم تا آنجا که دکل های برق نیز کج شده است. زمانی این منطقه قطب کشاورزی ایران بود اما متاسفانه با پیشروی بیابان، افت حاصلخیزی خاک و نشست زمین را شاهد هستیم.
وی با اشاره به آلودگی هوای پایتخت گفت: ریشه این آلودگی ذرات کوچکتر از ۲.۵ میکرون است که سهم عمده ریزگردها ناشی از خشک شدن سطح زمین است که با اندکی نسیم بلند می شوند.
این کارشناس محیط زیست با بیان اینکه تهران کلکسیونی از مشکلات است، گفت: در بحث زباله، علاوه بر زباله های خطرناک بیمارستانی شاهد آن هستیم که هنوز موضوع تفکیک زباله اتفاق نیفتاده و با یک دریاچه بزرگی از شیرابه ها در منطقه کهریزک روبرو هستیم که پرندگان هم به اشتباه به میان آن دریاچه می آیند و می بینیم که تعداد زیادی از پرندگان که تلف شده اند.
