به گزارش «ایران»، ساعت یک و 30 دقیقه بامداد یکشنبه گزارش اسیدپاشی در ساختمان 5 واحدی خیابان وحدت تبریز به پلیس و اورژانس اعلام شد. بررسی‌های مقدماتی نشان می‌داد این حادثه در پارکینگ خانه اتفاق افتاده و سه نفر از ساکنان ساختمان با اسید سوخته و به بیمارستان سینا انتقال یافته بودند. در نخستین بررسی‌ها مشخص شد مرد 48 ساله شبانه دو همسایه 25 و 30 ساله‌اش را به پارکینگ خانه صدا کرده و روی آنها اسید پاشیده است.

سرهنگ علی اسماعیل‌پور، معاون اجتماعی انتظامی آذربایجان شرقی درباره جزئیات این اتفاق به خبرنگار «ایران» گفت: «فرد اسیدپاش کمی دچار اختلال‌های روحی روانی است و اوایل سال گذشته نیز خانه خودش را به آتش کشیده بود. این فرد که در جریان پاشیدن اسید به همسایگان خودش نیز 3 درصد از ناحیه صورت آسیب دیده بود بلافاصله پس از درمان بازداشت شد. او در اعترافاتش مدعی شده به‌خاطر مشکلات ساختمانی با همسایگانش اختلاف داشته و پارچ اسید را پیش از آمدن آنها آماده کرده است.» معاون اجتماعی آذربایجان شرقی افزود: «یکی از مصدومان که 25 سال دارد با 4 درصد سوختگی از بیمارستان مرخص شده اما مجروح دیگر از ناحیه یک چشم آسیب دیده و همچنان تحت درمان قرار دارد.

اسیدپاش و دو مجروح دیگر هر سه متاهل هستند اما در زمان این اتفاق بجز این سه نفر هیچ یک از اهالی ساختمان در پارکینگ حضور نداشتند.»

شوهر اسیدپاش فراری است
سـرهنگ اسماعیل‌پور همچنـین از آخرین وضعیت پرونده اسید پاشی به‌زن جوان که دوم اردیبهشت در تبریز رخ داده بود خبر داد و گفت:« در این حادثه زن جوانی در جریان درگیری لفظی با همسرش در خیابان‌های تبریز مورد حمله اسیدی قرار گرفت و از ناحیه صورت و دست بشدت سوخت. علت این اسیدپاشی اختلافات خانوادگی بوده است. نخستین تحقیقات نشان می‌داد که زن جوان قصد جدایی از شوهرش را داشته اما وقتی وی از موضوع مطلع شده با زن جوان در خیابان قرار ملاقات گذاشته و رویش اسید پاشیده بود.

با توجه به اینکه خانواده این زن بدون گزارش موضوع به پلیس خودشان مجروح را به بیمارستان رسانده و پس از چند ساعت ماموران ما در جریان این اتفاق قرار گرفته بودند متهم فرصت فرار از شهر را پیدا کرده بود. اقدامات اطلاعاتی و پلیسی برای دستگیری این فرد در دستور کار قرار دارد و متهم بزودی دستگیر می‌شود.»

دکتر مجید صفاری نیا/ روانشناس اجتماعی
نگاهی گذرا به آمار مراجعه‌کنندگان به پزشکی قانونی در سال 96 افزایش خشونت و پرخاشگری در کشور را بخوبی نشان می‌دهد. این آمار بخشی به پایین آمدن سطح تحمل اجتماعی مردم مربوط می‌شود. این کاهش تحمل اجتماعی سبب ایجاد خشم شده و در این شرایط اگر افراد دسترسی به سلاح‌های سرد و اسید داشته باشند، از آنها استفاده می‌کنند.

ناکامی‌ها فرد را به سمت انتقامجویی و احقاق حقوق از دست رفته‌اش می‌کشاند. در شرایط فعلی مردم ناکامی‌های بسیاری دارند که همین امر بزرگترین علت بروز پرخاشگری است. شرایط سازمانی، اجتماعی و اقتصادی نیز افراد را به سمت ناکامی سوق می‌دهد.نکته‌ای که وجود دارد اینکه ما برای رفع این ناکامی‌ها، دهلیز و فرصتی نداریم. یعنی فضایی برای تخلیه این احساسات نیست. به طور کلی در مدیریت کلان برای تخلیه این هیجان‌ها برنامه‌ریزی نداریم.همان طور که اشاره کردیم ناکامی انگیزه پرخاشگری است.

فردی که در این شرایط قرار می‌گیرد با کوچکترین مانعی دنبال اقداماتی مانند اسیدپاشی و چاقوکشی می‌رود.در سیستم آموزشی کشور نیز آموزشی به نام مهارت خویشتنداری یا تاب‌آوری نداریم. ممکن است ما ده‌ها فیزیکدان خوب، روانشناس و شیمیدان و محقق داشته باشیم اما با کمی مطالعه رفتاری روی آنها می‌توان فهمید که بسیاری از آنها مهارت‌های کنترل خشم و زندگی را یاد نگرفته‌اند.

اینکه آمار مراجعه به پزشکی قانونی در یک سال افزایش داشته باشد یعنی جامعه از استانداردهای سلامت اجتماعی پایینی برخوردار است.

در مواردی مانند اسیدپاشی‌ها، وقتی فردی به مرز انفجار خشم یا تنفر می رسد با علم به تبعاتی که این عمل مجرمانه او برای قربانی دارد و همچنین دسترسی آسان به اسید، این روش را انتخاب می‌کند. در احکام قضایی خرید و فروش و حمل سلاح سرد مانند شوکر، باتوم‌های برقی، کلت‌های ساچمه‌ای و... ممنوع است. موضوعی که با توجه به کاربرد اسید در مصارف صنعتی و نظافتی در مورد این ماده مخرب وجود ندارد.مورد دیگری که می‌توان در این مورد بیان کرد اینکه وقتی ما برای رعایت حقوق مجرم او را پنهان می‌کنیم یا با نام مخفف در رسانه‌ها درباره‌اش حرف می‌زنیم درواقع کاری کرده‌ایم این عمل هیچ تبعاتی برای او نداشته باشد و بدعتی تازه شود. البته راهکار اعدام نیست.

اما این افراد باید در رسانه‌ها معرفی شوند. بحث کارشناسی روی آنها انجام شود و افرادی که چنین مقاصدی در ذهن دارند باید متوجه باشند که اقدام آنها می‌تواند حتی تا دو نسل از خانواده‌هایشان را تحت تاثیر قرار دهد. در واقع تا وقتی بحث‌هایی مانند اسیدپاشی‌ها درگیر روند کشدار قضایی باشد و برخورد علمی، اصولی و منطقی صورت نگیرد این چرخه مخرب ادامه دار خواهد بود.