به گزارش ایرنا، یکی از ویژگی های «محمد بن سلمان» ولیعهد سعودی تمایل فراوان وی به بیان اظهارات چالش برانگیز و به تصویر کشیدن افکاری ماجراجویانه است تا برای مدتی کانون توجه قرار گیرد. در همین جهت وی مصاحبه های پرشمار با رسانه ها به ویژه رسانه های غربی را برگزیده که این در میان زمامداران پیشین آل سعود کم سابقه است.

بن سلمان در گفت وگوی اخیر با نشریه آمریکایی «آتلانتیک» به موازات تکرار حملات و اتهامات خود علیه جمهوری اسلامی ایران، از «حق اسرائیلی ها برای زندگی صلح جویانه در کشورشان» سخن گفته و آن را هم ردیف حق مردم فلسطین در اراضی اشغالی دانسته است.

برخی این اظهارات بن سلمان را تایید تلویحی موجودیت رژیم صهیونیستی و به منزله به رسمیت شناختن آن به صورت غیرمستقیم دانسته اند. همین برداشت ها سبب شد تا «سلمان بن عبدالعزیز» پادشاه عربستان در گفت وگوی تلفنی دوشنبه شب (سیزدهم فروردین ماه) با «دونالد ترامپ» از حق فلسطینی ها برای تشکیل کشوری مستقل با مرکزیت قدس سخن به میان آورد. با این حال و از نگاه بسیاری از تحلیلگران، ارابه تحول در روابط ریاض و تل آویو مدت ها است به راه افتاده و زیر چرخ های خود تاریخ تقابل سعودی ها با صهیونیست ها را خرد و محو می کند.

عربستان سعودی کشوری بود که از ابتدای پایه گذاری رژیم اشغالگر قدس به صف مخالفان این رژیم پیوست و حتی کوشید نقش رهبری را در مبارزات اعراب و اسراییل بر عهده گیرد. سعودی ها حتی در جنگ های اعراب و اسراییل حد فاصل سال های 1967 تا 1973 میلادی با اعزام یگان های نظامی وارد منازعه و برخورد نظامی با صهیونیست ها شدند و از این رو همچنان در فرهنگ و ادبیات سیاسی آنان از عربستان به عنوان دشمن رژیم اشغالگر قدس یاد می شود.

در این میان، به آتش کشیدن قدس از سوی تندروهای صهیونیست (در اوت 1969) سبب شد تا سعودی ها بر حجم تلاش های دیپلماتیک خود علیه اشغالگران افزوده و در زمره بنیانگذاران سازمان کنفرانس اسلامی (سازمان همکاری اسلامی کنونی) قرار گیرند.

اقدام دیگر سعودی ها در این سال ها حضور فعال در فرایند تحریم نفتی رژیم صهیونیستی بود که با همراهی برخی دیگر از کشورهای عربی تنگناهای اقتصادی تل آویو را تشدید کرد. یکی از نقاط عطف تقابل عربستان با صهیونیست ها مربوط به دوره سازش «محمد انور سادات» رییس جمهوری وقت مصر با صهیونیست ها در سال 1978 و امضای پیمان «کمپ دیوید» به منظور پایان وضعیت جنگی میان دو طرف بود؛ اقدامی که مصر را از جایگاه رهبر جبهه عربی ضدصهیونیستی به وضعیت کشوری سازشکار تنزل داد و سبب شد تا رییس جمهوری وقت مصر از سوی برخی سران کشورهای عربی به ویژه سعودی ها خائن لقب گیرد.

سعودی ها پس از سازش مصر کوشیدند به شکلی بی رقیب در جایگاه رهبری جهان عرب قرار گیرند. ریاض اما در ابتدای دهه 80 میلادی و در زمان ولیعهدی «فهد بن عبدالعزیز» (دوره پادشاهی ملک خالد در عربستان) طرحی را با عنوان «طرح فهد» ارایه داد تا شاید از حجم تقابل میان اعراب و اسراییل کاسته شود اما این طرح با مخالفت صهیونیست ها راه به جایی نبرد.

بسیاری از تحلیلگران با وجود تداوم مواضع ضدصهیونیستی سعودی ها، از این مقطع به عنوان مقدمه سازش آنان با تل آویو و شروع تلاش برای رهایی از هزینه های تقابل با صهیونیست ها یاد می کنند تا جایی که سال ها بعد به دلیل چالش های پابرجایی حکومت انقلابی در ایران و تهدید قدرت طلبی چهره ای چون «صدام حسین» دیکتاتور وقت عراق در منطقه، توجیهاتی برای همکاری های پشت پرده ریاض و تل آویو پدید آمد.

به نوشته برخی رسانه ها، روابط پنهان دو طرف به ویژه در عرصه همکاری های اطلاعاتی با کارگزاری چهره های امنیتی سعودی چون «بندر بن سلطان» و «ترکی الفیصل» به پیش رفت تا جایی که اکنون ولیعهد ماجراجوی سعودی از اشغالگری صهیونیست ها به عنوان حق سخن می گوید.

چند هفته پیش (اواسط اسفندماه) بود که آسمان عربستان پس از دهه ها به روی هواپیماهای رژیم صهیونیستی گشایش یافت تا شاید مقدمه ای بر اظهارات تامل برانگیز اخیر ولیعهد سعودی و تایید وی بر موجودیت رژیم اشغالگر قدس باشد و روند دگردیسی سعودی ها به سمت همراهی با سیاست های صهیونیست ها را تسریع و تسهیل کند.