اسلوونی برخلاف کشورهای یادشده که حاصل تجزیه‌ی اتحاد جماهیر شوروی هستند، با توجه به این‌که حاصل تجزیه‌ی کشور یوگسلاوی است، در جنوب اروپای مرکزی قرار دارد.

این کشور کوچک که در سال 1991 پس از جنگ کوتاه 10 روزه‌ای با صربستان، استقلال خود را اعلام کرد، با توجه به موقعیت جغرافیایی‌اش، به نظر می‌رسد که مورد توجه کشورهای مرکزی و غربی قاره قرار گرفته و به‌عنوان یک سپر حد واسط، به‌نوعی جذب حمایتی آن‌ها شده است.

اسلوونی درواقع حلقه‌ی اتصال شبه جزیره‌ی بالکان (شامل کشورهای مختلف یوگسلاوی سابق) با مرکز و غرب اروپاست. این کشور کوچک، در شمال شرقی ایتالیا، جنوب اتریش و شمال کرواسی قرار دارد؛ مرز کوچکی هم با مجارستان دارد. کل جمعیت کشور، حدود دو میلیون نفر، یعنی در حدود جمعیت پایتخت مجارستان (بوداپست) است؛ کشوری سرسبز و البته کوهستانی که وضعیت اقتصادی مطلوبی دارد. مهمترین شهر آن لبولیاناست که آن‌هم مانند بسیاری از شهرهای قدیمی قاره‌ی سبز، یک رودخانه از میانش می‌گذرد.

شاید نام شهر لبولیانا هم از نام این رود برگرفته شده یا برعکس: لیوبلیانیتسا.

جمعیت پایتخت اسلوونی و حومه‌اش به سیصد هزار نفر هم نمی‌رسد اما شهری است که هم در نزد مردم دیگر نقطه‌های کشور و هم در نزد گروهی از مردم دیگر کشورهای که در معرض شناخت نسبی از آن قرار می‌گیرند، یک مقصد ویژه‌ی گردشگری است. درواقع بسیاری از مسافران لبولیانا، در این شهر حضور می‌یابند که بویژه در فصل‌های گرم، از خنکا و آرامش اقامت در اقامتگاه‌های اطراف رودخانه و غذا خوردن در رستوران‌ها و کافه‌های ساحلی لذت ببرند.

بر این اساس، محدوده‌ی گردشگری لبولیانا، تنها چند کیلومتر طول و چندصد متر عرض دارد که در حاشیه‌ی رودخانه، فضای دل‌انگیز و دلچسبی را رقم زده است.

در این میان البته علاوه بر قلعه‌ی قدیمی که بر فراز تپه‌ای در دل شهر قرار دارد و رفتن بر فراز آن همت خاص خود را می‌طلبد، موزه‌ی ملی اسلوونی و موزه‌ی تاریخ طبیعی اسلوونی و نیز دیوارهای باقیمانده از دوران رومی‌ها، از جاذبه‌های میراثی این پایتخت اروپایی هستند.

اسلوونیِ کوچک البته عضو اتحادیه‌ی اروپا، منطقه‌ی شینگن و ناتو بوده، پول رایج آن نیز یورو است.

متن و عکس: علیرضا بهرامی - ایسنا

انتهای پیام