افرادی که برای پیشرفت و تعالی تلاش می کنند، معمولا در پایان سال نگاهی به عملکرد خود می اندازند و ارزیابی می کنند که آیا در تحقق برنامه های خود موفق بودند یا خیر. سیاسیون هم از این مسئله مستثنی نیستند. آنها که چهارگوشه عرصه سیاسی را نبوسیدند و اعلام بازنشستگی نکردند هم در هر مقطعی به ارزیابی کارهای خود می پردازند تا در عرصه های رقابتی آینده موفق تر ظاهر شوند.
احمد توکلی یکی از همین سیاسیونی است که می گوید: مهمترین کاری که در سال 96 موفق شدیم، انجام دهیم اعلام جرم علیه کسانی بود که فساد مرتکب می شدند، بعضی به نتیجه رسید و بعضی در نیمه راه است.
مشروح گفت و گوی احمد توکلی با خبرآنلاین را در ادامه بخوانید:
شما رئیس هیات مدیره سازمان دیده بان شفافیت و عدالت هستید. در طول سال 96 مهمترین کاری که انجام دادید چه بود؟
مهمترین کاری که در سال 96 موفق شدیم، انجام دهیم اعلام جرم علیه کسانی بود که فساد مرتکب می شدند. بعضی به نتیجه رسید، بعضی در نیمه راه است. مهمترین اعلام جرم درباره فساد حوزه غذا و دارو بود. اعلام جرم به نتیجه رسید و به عزل و تعقیب رئیس سازمان غذا و دارو که معاون وزیر بهداشت و درمان نیز بود، منجر شد. اعلام جرم های دیگری مربوط به مسئولان بانک مرکزی و وزارت تعاون در خصوص مدیرعامل ثامن الحجج و علیه رئیس سازمان خصوصی سازی در بحث واگذاری غیرقانونی سهام آلومینیوم المهدی انجام شد که البته این در دست بررسی است.
اگر بخواهید در پایان سال حلالیت بطلبید از چه کسی خواهد بود؟
من معمولا اگر به کسی ظلم کنم، حلالیت می طلبم. مرجع دیگری که حتما باید از او حلالیت خواست، مردم هستند چون ما آن‌طور که باید، کار نکردیم؛ بنابراین همواره خودمان را بدهکار مردم می دانیم.
در سال 96 چه مسئله ای مدنظر شما بود که نتوانستید، فرصت نکردید یا نشد که انجام دهید؟
قصد داشتیم دیده بان شفافیت و عدالت در مسئله مبارزه با فساد به شکل فعال عمل کند. یعنی برنامه ریزی کند که چه موضوعی را اولویت بدهد؛ اما عملا موضوعاتی را که مردم به ما منتقل کردند، پیگیری کردیم. گرچه موفق به کارهای بزرگ شدیم ولی بیشتر از آنکه فعال باشیم تابع اخباری بودیم که به ما می رسید. مثلا درباره شهرداری تهران که اغلب مرتکب خبط و خطا و تخلف و جرم شدند یا درباره سازمان ها و موسسات پولی اعتباری غیرمجاز و کوتاهی هایی بانک مرکزی که موجب زیان به اقتصاد ملی شد، کارهای مهمی صورت گرفت ولی این تابع آن نبود که ما وارد شده و برنامه ریزی کرده باشیم بلکه مراجعه مردم ما را به این راه کشاند.
یک فعال رسانه ای توئیت کرده «آقای حدادعادل گفته عده‌ای از مسئولان داخل حکومت موسسات مالی و اعتباری را تشکیل داده‌اند؛ بنابراین از او تقاضا دارم اسم آنها را اعلام کند»، آیا شما پشت پرده این موسسات را درآوردید که چه کسانی بودند؟
اینها بیشتر افراد زیرکی بودند که از فقدان نظارت و ضعف مدیریت حداکثر سوءاستفاده را کردند. البته برخی مسئولان را نیز شریک کار خود قرار دادند که آن مسئولان مجبور بودند از این افراد دفاع کنند. اما پشت پرده ای که شبکه ای از مثلا سیاستمداران دخیل باشند، من ندیدم. تک و توک سیاستمداران با این افراد همکاری کردند یا از پول هایی که اینها از مردم دریافت کردند، منتفع شدند و سهم گرفتند. ولی فرمان دست افراد فرصت طلب و زیرکی بود که از بی عرضگی و ضعف و ناتوانی عدم سلامت سیستم استفاده کردند و مردم را دچار زحمت کردند و منابع ملی را به خطر انداختند.
شما توئیت کرده بودید که «اگر دولت تا پایان سال قانون انتشار علنی حقوق و مزایای مسئولین را اجرا نکند، مردم را به تجمع قانونی و اعتراض خیابانی علیه دولت دعوت می کنیم»، بعد از آن آقای کرباسچی یک پاسخی به این توئیت شما داد و گفت «در طول این همه سال که مسئولیت داشتید، چرا به فکر شفافیت نبودید». توضیح شما چیست؟
من خودم آدم شفافی بودم. همه دوره زندگی ام با فساد و پنهان کاری مبارزه کردم. چه طور من به فکر شفافیت نبودم؟ وقتی سازمان دیده بان شفافیت و عدالت تاسیس شد اختیارات قانونی برای اجرای این مسئله امکان پذیر شد. در واقع به فکر ما رسید طبق آیین نامه 1384 و 1395 سازمانهای مردم نهاد، می توانیم درخواست جواز راهپیمایی و تجمع کنیم. ما از این امکان مدنی و دینی می خواهیم استفاده کنیم و آن را به سمت انجام وظیفه همه قوا اعم از کشوری و لشکری و حتی سازمان های عمومی غیردولتی سوق بدهیم تا در همه امور کارگزاران حکومت به استثنای وزارت اطلاعات و دستگاه هایی که باید حفظ اطلاعاتشان حفظ شود، شفافیت پیدا کند. قبلا برای شفافیت، فردی اقدام می کردم، اما حالا طبق قانون اساسی سازمان تشکیل دادیم، جمع شدیم. دیدگاه امام نیز آن بود که اگر امر به معروف و نهی از منکر فردی اثر نکند، یارگیری واجب است. در واقع این هم یک شکل جمعی امر به معروف و نهی از منکر است.
