دیپلماسی ایرانی: بعد از آنکه ترامپ از سمت خود کنار رود، تحلیلگران به بحث در مورد ریشه های اقدامات مخرب و اتفاقات ناگوار دوره ی ریاست جمهوری او ادامه خواهند داد. آنها در مورد تاثیرات سیاسی و اجتماعی پس از ترامپ و آسیب های احتمالی که او به ریاست جمهوری وارد کرده است توضیح خواهند داد.

برخی از این توضیحات به زیرمجموعه هایی مانند پایگاه انتخاباتی ترامپ و یا حزب جمهوری خواه او تمرکز خواهند کرد و سایر تفاسیر به نگرشها یا تحولاتی که جامعه ی آمریکا با آن درگیر است، اشاره خواهند داشت.

این قبیل توضیحات در مقیاس بزرگتر به یکی از اقدامات مخرب ترامپ، نادیده گرفتن بیش از حد حقیقت، ربط پیدا خواهد کرد. او دائما دروغ را حقیقت جلوه می دهد. پدیده ی اخبار جعلی قبل از ورود ترامپ به کاخ سفید وجود داشت اما شواهد حاکی از آن است که ترامپ در نقطه ی اوج قرار دارد.

 پیشرفت تکنولوژی به انتشار سریع سخنان دروغ دامن زده است. رابرت کاپلان می نویسد "تصور ترامپ و دروغ های بزرگ و تکراری او، به جز در عصر دیجیتال، غیر ممکن است." فرصت های تکنولوژیک برای چنین شیطنت هایی در حال گسترش است. فناوری قطعا موجب ترویج سخنان دروغ شده است، همه ی آنچه برای گسترش تصورات نادرست نیاز است، چیزی است که تصور مردم  را در مورد آنچه در خارج از دید آنها و پشت درهای بسته اتفاق می افتد، تحریک کند.

یکی از بدترین نوع هنر در این زمینه، تصاویر متحرک و نمایش تلویزیونی است که یک داستان تخیلی را در قالب افراد، سازمان ها و حوادث واقعی بیان می کند. این شکل هنری ترکیبی از واقعیت و داستان است که در آن نمایش نامه نویسان این ترکیب را به صورت یکپارچه انجام دهند. بنابراین مردم شاید - حتی اکثریت آمریکاییها - به این باور برسند که این داستان، یک واقعیت است. داستانی که می تواند پیامدهای سیاسی داشته باشد، زیرا مردم احتمالا قدرت تشخیص کمی بین نمایشی که از یک واقعیت ناشی می شود و نمایشی که فقط یک داستان است، دارند. 

هدف فیلم های امروزی سرگرمی مخاطبان است نه اطلاع رسانی به آنها و نه ارائه تصویر دقیق از واقعیت. منتقد تلویزیونی واشنگتن پست، هانک استوویر، معتقد است که "تغییر برخی از حقایق برای روانترکردن داستان" تعیین واقعیت را برای مردم دشوار می کند.

یک نمایش جذاب نیاز به یک موضوع پرطرفدار و قابل فهم دارد. موضوع درگیری بین سازمان های دولتی آمریکا چیزی است که سازندگان فیلم بر آن تمرکز دارند و همواره محبوبیت داشته است. سریالی که "چگونه درگیری بین اف بی ای و سیا ممکن است راه را برای تراژدی حادثه 11 سپتامبر هموار کرده باشد" به مخاطب القا می کند که درگیری بین این دو سازمان موجب این حمله شده است.

خسارات ناشی از درک عمومی از مشکلات واقعی، در دنیای واقعی قابل توجه است. تصویر نادرست که یک نمایش تخیلی از جنبه های مبارزه با تروریسم، ارائه می دهد و بر آن تاکید می کند، مردم را از جنبه های دیگر غافل می کند. از جمله مواردی مانند دیپلماسی و نیروی نظامی که متاثر از سیاست های ایالات متحده است ونه سازمان های دولتی مانند سیا یا اف بی آی.

این قبیل سریال ها که تصورات غلط را انتقال می دهند، با روشی که دونالد ترامپ از موضوعات نادرست و گمراه کننده سوءاستفاده می کند، تشابه دارد. طرفداران ترامپ برای بی اعتبار کردن هر یافته تحقیقاتی که به لحاظ سیاسی به رئیس جمهور آسیب بزند، تلاش می کنند.

 ترامپ قبل از اینکه یک سیاستمدار باشد، یک بازیگر بود. او قبل از ریاست جمهوری، ستاره ی یک برنامه تلویزیونی بود. در آن برنامه تصویری از ترامپ به عنوان یک مدیر قاطع به مردم نشان داده شد. بعد از آن مردمی که فکر می کردند او مهارت های تجاری و کاری دارد، به او رای دادند تا او به مدیریت موثر دولت تبدیل شود. اما واقعیت این است که او حتی بیشتر تصمیمات راجع به اینکه چه کسانی باید اخراج شوند را هم نگرفت. هرج و مرج در کارکنان کاخ سفید به راه افتاد.

ترامپ هنوز ما را سرگرم می کند و می داند که چگونه توجه ها را به سمت خود نگه دارد. اما اساس دروغگویی آشکار او این است که بسیاری از مردم ترجیح می دهند سرگرم شوند نسبت به اینکه با حقیقت تلخ و خسته کننده روبه رو شوند. نادرست بودن منبع سرگرمی برای مردم اهمیت ندارد.

منبع : نشنال اینترست