نشریه آخر هفته‌های روزنامه گاردین در ادامه نوشت، اما این هیجان ترامپ برای پیشگیری از آرماگدون اتمی نیست بلکه برای شانس خود و حفظ جایگاهش در تاریخ تلاش می‌کند.

در ادامه آمده، ترامپ این را فرصتی می‌داند تا به عنوان یک صلح‌طلب در مقابل جهانی که او را تحسین می‌کند، بایستد. بنابراین بدون مشورت با مشاورانش از کیم به عنوان طعمه استفاده کرد. آبزرور افزود: «خیلی خوب خواهد شد اگر کره شمالی تسلیحات اتمی خود را کنار بگذارد ولی خوب خواهد بود اگر آمریکا هم چنین اقدامی کند».

در این یادداشت همچنین آمده است، پیونگ یانگ می‌گوید برای خلع سلاح اتمی شبه جزیره کره متعهد است اما این حرف تازه‌ای نیست. کره شمالی در سال‌های 1985، 1992، 1994، 2005 و 2010 نیز پیشنهادات مشابهی داده بود و هر بار به دلایل متنوع این وعده‌ها را می‌داد اما این وعده‌ها به واقعیت نپیوست.

آبزرور در ادامه نوشت، «ترامپ تاریخ نخوانده، از قرار معلوم [ترامپ] اصلا مطالعه ندارد. وی نمی‌فهمد که وقتی کره شمالی درباره خلع سلاح اتمی صحبت می‌کند، منظورش برچیده شدن تسلیحات اتمی آمریکا از منطقه [شبه جزیره کره] است که رژیم [کره شمالی آن را] بسیار ترسناک می‌بیند».

در ادامه نویسنده تاکید کرد، کوچکترین نشانه‌ای از خواست آمریکا برای خارج کردن تسلیحات اتمی‌اش از منطقه شرق آسیا وجود ندارد و تنها خواستار خلع سلاح یکجانبه کره شمالی است. به نوشته آبزرور، اگر کیم بتواند ترامپ را به یک نشست عالی‌رتبه وارد کند، برای رهبر کره شمالی خوب خواهد بود و وجهه خوبی برای خود کسب می‌کند. 

آبزرور ادامه داد، نشست مشترک ترامپ و کیم حتی اگر نمادین هم باشد، جایگاه کره شمالی به عنوان کشوری با قابلیت تسلیحات اتمی را مشروع خواهد کرد. نویسنده در انتها نوشت، برای جبران حماقت ترامپ، مقامات آمریکایی ممکن است آنقدر پیش بروند که گفت‌وگوهای آغاز شده توسط مون جائه-ین رئیس جمهور کره جنوبی را خراب کنند. گفت‌وگو با کره شمالی حیاتی است اما مهم‌تر این است که خودنمایی ترامپ راه انجام آن نیست.