محمدرضا عارف رئیس فراکسیون امید که تحت فشار افراطیون مدعی اصلاحات است، در توئیتر نوشت: نقش و سهم آقایان موسوی و کروبی در انقلاب غیرقابل انکار است. هر دوی این عزیزان یک عقبه قوی در انقلاب دارند. امیدوارم هرچه زودتر مسئله حصر که باعث چالش‌هایی درون خانواده انقلاب شده، حل شود.

عارف در عین حال به خیانت این دو به ویژه میرحسین موسوی در دامن زدن به آشوب خیابانی و شورشگری علیه جمهوریت و اسلامیت که موجب ذوق‌زدگی بی‌سابقه جبهه استکبار و گسیل گروهک‌ها برای وارد کردن خسارات بیشتر به کشور و مردم شد، اشاره‌ای نکرده است. انگار که موسوی و کروبی مثلا سال 60-61 درگذشته‌اند و او از دو انقلابی مرحوم حرف می‌زند!!

اگر به بیان دقیق امام خمینی قائل به این باشیم که «میزان، حال فعلی افراد است» که عقل و شرع، این منطق را امضا می‌کند، آنگاه باید پرسید مدعیان اصلاح‌طلبی چرا مایل نیستند به خیانت‌ 8 ماهه فتنه‌گران که تا مرز شعار «انتخابات بهانه است اصل نظام نشانه است»، «مرگ بر اصل ولایت فقیه»، «نه غزه نه لبنان» و حرمت‌شکنی علیه امام حسین علیه‌السلام پیش رفت، بپردازند؟ چرا با سازمان تروریستی منافقین و سلطنت‌طلبان و حزب صهیونیستی- انگلیسی بهائیت همراه شدند؟ با کدام منطق، چنین عملکردی را می‌توان پای ایفای نقش وسهم برای انقلاب گذاشت؛ دشمنی با اسلام و مردمان خداجو خواندن حرمت‌شکنان روز عاشورا و اصل نظام را نشانه گرفتن، خبر از بوی ضدانقلابی‌گری می‌دهد.