بویژه که به نظر میرسد مسکو از اینکه توانسته با فروش سامانه موشکی خود به ترکیه میان همپیمانان ناتو تنش ایجاد کرده و بعنوان یک تعدیل کننده تسلیحات نظامی در جهان بیش از پیش عرض اندام کند.
طنین؛ به نظر می رسد در شرایط کنونی، دولتهای منطقه ای و حتی فرا منطقه ای به دنبال سهم خواهی در ارتباط با شرایط موجود خاورمیانه و کشور سوریه می باشند و بیم آن می رود که این سهم خواهی که بعضا ریشه در اندیشه و تفکرات زیاده خواهانه و منفعت طلبانه دارد سبب تجزیه سوریه گردیده و نتیجتا استقرار دولتهای دست نشانده در منطقه را سبب شود. در واقع در حین حضور گروه داعش و حمایت همه جانبه آشکار و نهان کشورهایی همچون آمریکا و ترکیه ازاین گروه تروریستی و در پی آن موفقیت های چشمگیر ایران و روسیه در متلاشی کردن این گروه، آنکارا و واشنگتن را در موضع سیاسی جدیدی قرارداد لذا با پیروزی ترامپ در انتخابات نوامبر ۲۰۱۶، اردوغان بر این باور بود که دوران جدیدی در روابط سیاسی این دو واحد سیاسی بوجود خواهد آمد و طی اقدام شتابزده این پیروزی را شادباش گفت و در پی اقدام سیاسی در جهت خشنود نمودن آمریکا سیاست ضد ایرانی و کاهش نفوذ ایران در منطقه را پیش گرفت و به شدت بر این باور بود که در ازای این خوش رقصی ترکیه واشنگتن دست از حمایت گروه واحدهای مدافع مردم(ی.پ.گ) یکی از شاخه های حزب کارگران کردستان موسوم به (پ.ک.ک) که سالهای متمادی در جنگ با ترکیه می باشد منصرف خواهد شد.
اما در کمال ناباوری نه تنها این حمایت ها کم نگردید بلکه از نظر واشنگتن کردها از میان گروهای مسلح مختلف در سوریه تنها گروهی بود که می توانست در برابر داعش ایستادگی کند.
از سوی دیگر آمریکا با علم به ترکیب جمعیتی موجود در منطقه علاقمند به قویتر نمودن کردها در منطقه و استفاده ابزاری از آنها را دارد چنانکه همین تنش آفرینی را در کردستان عراق شاهد بودیم. چرا که سیاست کشورهای خودکامه همچون آمریکا در منطقه ایجاد دغدغه های تمام نشدنی و مصطحلک کننده جهت تضعیف قدرت های نوظهور در منطقه می باشد و در این راستا ترکیه در چرخش سیاست خارجی خود، به ایران و روسیه دو رقیب قدیمی خود روی آورد .
سیاست واشنگتن این امکان را برای کردها فراهم می آورد که بتواند کنترل مناطق اشغال شده توسط داعش را بدست آورده و عملا مناطق شرق و شمال شرق سوریه بدست این گروه افتاده و علی رغم میل ترکیه خط مرزی طولانی بین ترکیه و گروه (ی.پ.گ) شکل بگیرد. در هر حال شرایط بازی بگونه ای شده که علی رغم مخالفت شدید ناتو و علی الخصوص آمریکا آنکارا تصمیم به خرید دفاع ضدموشکی پیشرفته(اس-۴۰۰) از روسیه و همکاری گسترده با این کشور در خاک سوریه گرفته است.
به نظر می رسد آمریکایی ها برای حفظ آنکارا و مقابله با رویگردانی بیشتر ترکیه از غرب و جلوگیری از گرایش آن به روسیه و ایران در ارتباط با عفرین برخورد قاطعی انجام ندهد چرا که تاریخ سیاسی نشان میدهد که واشنگتن سیاست های خود را در ارتباط با کردها بگونه ای تنظیم می کند که حمایت خود را تا زمانی منافعش تامین می گردد انجام دهد و در موقع مقتضی این حمایت ها را کم رنگ خواهد نمود.
باید به این نکته اذعان کنیم که ترکیه یکی از اعضای قدیمی ناتو محسوب می گردد و با توجه به خریداری سامانه دفاعی جدید از مسکو و همچنین افزایش مراودات سیاسی و نظامی با این کشور باعث اعتراض سایر کشورهای اروپایی و اعضای ناتو گردیده است. از سوی دیگر افزایش همکاری منطقه ای سه کشور روسیه، ایران و ترکیه خیلی به مذاق آمریکایی ها خوش نمی آید و واشنگتن برای حفظ پایگاه مهم و استراتژیک اینجرلیک که اخیرا ترکیه تهدید به لغو دسترسی به آن نموده است سعی در عصبانیت بیشتر ترکیه نخواهد کرد و در ارتباط با موضوع تجاوز نظامی آنکارا و آنچه که در عفرین شاهد هستیم موضع انفعالی در پیش خواهد گرفت و با عمل به تعهداتی که تاکنون به آن عمل ننموده است، سعی خواهد نمود ترکیه را در کنار خود نگاه دارد.
البته این یک نگاه تاکتیکی از ناحیه واشنگتن است چرا که قدرت گرفتن ترکیه در منطقه و شکل گیری یک دولت با ثبات با گرایش مذهبی مثل حزب عدالت و توسعه می تواند برای شرکای استراتژیک آمریکا از جمله اسرائیل و عربستان خطرناک باشد لذا پیش بینی آینده روابط ترکیه و آمریکا رابطه پر از چالشهای استراتژیک است زیرا این چالشی که ترکیه هم اکنون در آن گرفتار است و مصوب اصلی آن واشنگتن محسوب می گردد فقط ممکن است برای مدتی فروکش کند و بعد از مدتی دوباره به شکل دیگری توسط آمریکا شعله ورخواهد گردید و آنکارا این موضوع را بخوبی درک کرده و قاعدتا منبع همان سیاست بی اعتمادی که نسبت به اروپایی ها در پیوستن به اتحادیه اروپها را پی گرفته بود در قبال آمریکایی ها هم اتخاذ خواهد نمود.
به نظر می رسد دولت اردوغان به این نتیجه گیری رسیده است که دیگر نمی تواند آمریکایی ها راشریک استراتژیک خود بداند و باید با تکیه به توانمدیهای خود و همچنین ایجاد روابط حسنه با کشورهای همسایه و منطقه ای خود مشکلات خود را حل نماید و در این میان همان نگاهی که به کشورهای اروپایی دارد در مورد آمریکا هم خواهد داشت.
