این بازیگر سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با ایسنا، به وضعیت تلویزیون در این سال‌ها اشاره و بیان کرد: وضعیت تلویزیون بدتر شده و این مساله واقعا غم‌انگیز است. در گذشته شرایط راحت‌تر و آزادانه‌تری برای انتخاب موضوع، اجرا و غیره داشتیم اما در حال حاضر مطالب عجیبی می‌شنویم؛ مانند قوانینی که می‌گوید نقش مثبت مرد باید حتما ریش‌ داشته باشد و نقش مثبت زن چادری باشد. این یک تصویر اشتباه است و تلویزیونی هم که به هر دلیل به ارایه تصویر اشتباه متهم می‌شود و می‌خواهد از خود دفاع کند، باید حداقل یک جای دفاع بگذارد. همچنین برای من که از تلویزیون شروع کردم، جای دفاع بگذارد و فرصتی به من بدهد که بتوانم بگویم که به آن شکل که دیگران می‌گویند، نیست.

بهرام ادامه داد: در این شرایط مردم از من به‌عنوان بازیگر توقع دارند و من را آدم متظاهری می‌پندارند، در حالی که مشکل از من نیست، مشکل از قوانین تلویزیون است. چطور ممکن است به مردم این باور را بدهیم که ریش داشتن حتما به معنای مثبت بودن است. چرا مردم را به افرادی که از روی ظاهر آدم‌ها درباره آنها قضاوت می‌کنند، تبدیل می‌کنیم. با این کار نمی‌توان مردم را تطهیر کرد. بدی و خوبی در درون آدم‌هاست؛ نه ظاهر آن‌ها.

او در ادامه به بازگشت خود به تلویزیون اشاره کرد و گفت: زمانی که بعد از چندین سال به تلویزیون برمی‌گردم و سر چنین ماجراهایی چالش ایجاد می‌شود، غم جهان در دلم می‌نشیند. ظرفیت‌هایی که در تلویزیون وجود دارد، بسیار زیاد است. اما زمانی که این ظرفیت محدود می‌شود، مخاطب از دست می‌رود و افراد حرفه‌ای که در حوزه تلویزیون هستند بیشتر فاصله می‌گیرند؛ بنابراین تلویزیون به یک مکعب خالی تبدیل خواهد شد و حیف است این‌گونه شود؛ چراکه تلویزیون در دسترس‌ترین مدیوم برای مردم است.

بهرام اضافه کرد: به جای اینکه فضای مجازی را فیلتر کنیم، باید فضای آزاد را تقویت کنیم. این مساله را سال‌هاست که می‌گوییم اما نمی‌دانم چرا این اتفاق نمی‌افتد. مسوولان عوض می‌شوند و افراد جدیدی روی کار می‌آیند اما سلیقه‌ی آن‌ها تکراری است.

این بازیگر سینما و تلویزیون به دلایل دوری خود از تلویزیون اشاره و بیان کرد: یکی از دلایل من برای دوری از تلویزیون همین مساله است و همین که بودجه‌ای وجود ندارد و نمی‌توانیم کاری تولید کنیم. در واقع آمار و ارقام با هم نمی‌خواند. در یک پروژه بازی می‌کنی و باید ببینی که شبکه پولت را پرداخت می‌کند یا نه. حتی این حرف‌ها که می‌زنم تا حدی تکراری است که مرا ناراحت می‌کند، هیچ حرف تازه‌ای ندارم که بگویم و سال‌هاست که این حرف‌ها زده می‌شود. این سیستم بزرگ به ناجی بزرگی هم احتیاج دارد یا حتی به چندین ناجی تا بتوانند به سرپا شدن تلویزیون کمک کنند.

او ادامه می‌دهد: نباید کاری کنیم که مردم از غیرواقع به دروغ پناه ببرند. این حرف من به این معناست که الزاما شبکه‌های مجازی و خارج از ایران راستگو نیستند و از دروغ به دروغ پناه بردن فاجعه‌ترین اتفاق بشری و اخلاقی است که ممکن است رخ دهد.

بهرام درباره وظیفه تلویزیون در قبال تئاتر هم می‌گوید: من از تلویزیون در قبال تئاتر هیچ توقعی ندارم. تلویزیون اگر دست از سر تئاتر بردارد و بگذارد کار خود را انجام دهد و هیچ کاری نکند، بهتر است.