به گزارش الف، دکتر علی دارابی پس از این مقدمه در کانال تلگرامی اش نوشت؛ امروزه سینمای ایران امکان بزرگی برای گفت وگو و تبادل فرهنگی و هنری در داخل و خارج ایجاد کرده است؛ درست برخلاف سینمای قبل از انقلاب که مرحوم محمدعلی فردین ازآن به عنوان "علف هرزه" یاد میکرد.
من هم به عنوان علاقه مند به سینما و هم درمسئولیتی که دارم همواره از علاقه مندان و مشتاقان سینما و جشنواره بوده و هستم.
امسال به دلیل سفرهای استانی و ماموریت هایی که داشتم کمتر موفق به تماشای فیلم ها شدم: به وقت شام، لاتاری، مصادره، ماهورا، چهاراه استانبول، شعله ور و امیر، هفت فیلمی بود که من موفق به تماشای آنها شدم.
ماهورا در نمایش بخشی از ایثارگری عرب های غیور ایرانی در هویزه و در دوران دفاع مقدس پرداخته است که در نوع خود کم نظیر است. اما به وقت شام و لاتاری در سناریو و فیلمنامه، قصه پردازی، جلوه های ویژه ها، بازی و هنرنمایی بازیگران، کارگردانی و دو موضوع "مقاومت و جهاد" و "غیرت ایرانی" بی همتا هستند.
کارگردان نام آشنا و باتجربه کشور ابراهیم حاتمی کیا و کارگردان جوان و پرآتیه محمدحسین مهدویان گل کاشتند. تشویق ها، کف زدن و دست زدن های ممتد و مکرر تماشاگران و صدای بلند هق هق گریه های شوق برانگیز مردم در سالن های سینما بزرگترین تقدیر و جایزه مردمی به این دو فیلم می باشد. از سید محمود رضوی تهیه کننده بااخلاق و حرفه ای سینما و تلویزیون هم بابت تهیه لاتاری و دارکوب و دوستان جوان و انقلابی ام در موسسه اوج بابت به وقت شام صمیمانه قدردانی میکنم. خداقوت به همه مسئولان و دست اندرکاران جشنواره میگویم.
این جشنواره دارای نقاط قوت و ضعفی بود که باید در مجالی دیگر به آن پرداخت. امسال صداوسیما به خصوص مراکز استانها به طور ویژه به جشنواره فیلم فجر پرداختند که بی سابقه بود؛ از همکارانم نیز ممنونم.
