گالوپ که قبلاً نیز ایرانی‌ها را در کنار عراقی‌ها به عنوان عصبانی‌ترین مردم دنیا معرفی کرده بود در این گزارش از میان ۱۴۲ کشور مطالعه شده جهان در سال ۲۰۱۷ به ترتیب ایران، عراق و سودان جنوبی عصبانی‌ترین مردم جهان را دارند. میزان مردم عصبانی این کشورها به ترتیب ۵۰ درصد (ایران) ۴۹ درصد (عراق) و ۴۷ درصد (سودان جنوبی) است.
بدون شک می توان به این گزارش و پایایی و روایی آن و یا استفاده از سوالات مشابه برای همه مردم جهان ایراداتی وارد دانست حتی شاید نگاه سیاسی و جانبدارانه در این تحقیق وجود داشته باشد اما وقتی این آمار را در کنار دیگر آمار منتشر شده از وضعیت و احوال روحی و روانی ایرانیان قرار می دهیم عقلانیت و منطق حکم می کند تا به فکر چاره باشیم و از این اعداد و ارقام به مثابه زنگ هشدار یاد کرد. البته شاید باز هم نتوان نتیجه گیری کرد مردم ایران عصبانی ترین افراد در دنیای می باشند اما بدون شک بخشی از مردم در فضای پراسترس و مستعد پرخاشگری زندگی می کنند.
در این راستا امید محبی، دبیر ستاد ملی صبر قوه قضاییه روز پنجشنبه 12 بهمن در جمع مسئولان قضایی استان فارس با اشاره به انتظارات رهبر معظم انقلاب از مسئولان در حوزه آسیب های فرهنگی و اجتماعی گفت: انتظار ایشان این است که دستگاه ها منتظر بخشنامه و دستور العمل نباشند و متناسب با این وضعیت بحرانی در حوزه آسیب های اجتماعی و فرهنگی اقدام کنند.
دبیر ستاد ملی صبر قوه قضاییه در ادامه بیان کرد: شمار زیادی پرونده های قصاص وجود داد که به خاطر بوق زدن و جای پارک، فردی کشته شده و اغلب این افراد از نظر اجتماعی سطح پایین نیستند و بعضا دارای تحصیلات عالی و شغل مناسب هستند.
آخرین آمار منتشر شده در ارتباط با نزاع منجر به ضرب و جرح ثبت شده در پزشکی قانونی نیز بیش از ۴۲۸ هزار نزاع در ۹ ماهه نخست امسال است. به عبارتی روزانه حدود ۱۶۰۰ نزاع منجر به ضرب و جرح طرح شکایت شده و در پزشکی قانونی ثبت میشود. کارشناسان پزشکی قانونی می‌گویند بیش از نیمی از افرادی که به مراکز معاینات پزشکی قانونی مراجعه می‌کنند جراحت دارند و حدود 20 درصد این جراحات ناشی از بروز درگیری‌ها و نزاع‌های خیابانی است.
براساس گزارشات منتشر شده از سوی سازمان پزشکی قانونی کشور در 8ماهه نخست امسال، 390 هزار و 773 مصدوم نزاع به مراکز پزشکی قانونی مراجعه کرده‌اند.
ماه قبل نیز مرکز تحقیقات استراتژیک ریاست‌جمهوری، فایلی به نام« آینده پژوهی ایران 1396» منتشر کرد. در این پژوهش درباره ناامیدی مردم ایران نسبت به آینده آماری مطرح شده است. بر اساس این گزارش ناامیدی نسبت به آینده، یکی از مهم ترین عوامل ایجاد فشار روانی بر توده مردم است. چنین وضعیتی مردم را به سمت پذیرش ناتوانی در تغییر شرایط آینده، افسردگی و پرخاشگری سوق می دهد. بر اساس یافته های سنجش ملی سرمایه های اجتماعی در سال 94 تنها حدود 24درصد از مردم کشور آینده را بهتر ارزیابی می کنند و حدود 75 درصد از مردم معتقدند که آینده بدتر می شود یا فرقی نمی کند.
تحلیل این آمارها و این که چرا چنین اتفاقاتی بوقوع پیوسته بسیار دشوار است و حتماً مجموعه ای از دلایل اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی دارد.
اما شاید یکی از دلایل مهم در شکل گیری چنین وضعیتی و ناامنی روانی مردم، نزاع های سیاسی و بازخورد آن بر روی جامعه می باشد. اما علی(ع) سخنی گرانبها در نهج البلاغه دارد که«الناس علی دین ملوکهم»؛ یعنی مردم به روش و طریقه مقامات و مسئولان خویش زندگی می کنند و از رفتار و کردار آنها تبعیت می کنند.
چند روز قبل احمد توکلی درباره رفتار سیاسون و عدم وجود گفت‌وگوی ملی که می‌تواند خلاهای موجود را پر کند، گفته بود: ما نسبت به مخالفان خود بی‌رحم هستیم. وقتی بر سرکار می‌‌آییم، می‌خواهیم مخالفان خود را حذف کنیم. حذف یکدیگر را خیلی بد و بیرحمانه انجام می‌دهیم مثلا وقتی فردی به ماموریت رفته در همان زمان وی را عزل و برای او جانشین انتخاب می‌کنیم.
بدون شک چنین رفتارهایی که در عرصه سیاسی فراوان دیده می شود بر روی مردم عادی نیز تاثیرگذار خواهد بود و اخلاق و روحیات آن را به سمت خشونت، عصبانیت و عدم تحمل سوق می دهد. شاید همه نسبت به هم بی رحم شده ایم.
