وی با بیان اینکه البته سرمایه عظیمی به سمت این مال‌ها رفته و سوق پیدا می کند، و بانک ها هم برای آن وام می دهند، افزود: قاچاق و واردات به دلیل دلار ارزان رخ می دهد؛ امروز باید نرخ دلار 12 هزار  تومان باشد، اما را چهار هزار تومان به فروش می‌رسد و و این مال، اماکنی هستند که به راحتی می توانند کالاهای وارداتی و قاچاق را بفروشند.

این استاد اقتصاد دانشگاه ادامه داد: البته مال‌ها، به فرهنگی ملی هم آسیب وارد می کنند، مثلا معماری ایرانی- اسلامی و بازار سنتی ایران  با آن همه رنگ ها و معماری زیبا؛ امروز شاهد یک فضا بزرگ (مال‌ها و پاساژها) هستم و آن را نشان می دهند.

رزاقی با بیان اینکه ریشه مشکلات به نوع مدیریت دولت بر می گردد، گفت: مگر جلو گیری از قاچاق کالا کار سختی است، نه؛ عوامل اصلی قاچاق کدامند؛ یا همین موسسات و مال ها که کدام  بانک ها به آنها پول می دهند؛ آیا اینها افراد معمولی هستند، که نیستند.

رزاقی تصریح کرد: دارای یک درد اقتصادی هستیم و آن این است که مدیران اختیارات زیادی می خواهند، البته اختیار زیادی هم دارند، اما از  از روسای جمهور از زمان آقای هاشمی رفسنجای تا کنون و  از آقای روحانی تا سطوح مدیریت پایین، هیچ‌گونه مسوولیتی در مورد رفتار مدیریتی خودشان  ندارند و هیچ نظارتی روی عملکرد اینها نیست.

وی با اشاره به نقش نظارتی مجلس، گفت:  خود مجلس هم جزی از اینها است و این درد اقتصاد ایران است که انواع نابسامانی‌ها بروز می کند و وقتی بروز کرد یک مجموعه  انحطاطی اقتصاد ملی ایجاد خواهد شد که متاسفانه اکنون شاهد آن هستیم.

وی اضافه کرد: امروز جامعه به خرید کالای خارجی و یا ماشین میلیاردی  افتخار می کند که درواقع برخی از همین افراد، اعضای عالی مدیریت اجرایی و غیر اجرایی کشور هستند و منشا این موارد را به راحتی می توان پیدا کرد، ولی دولت تمایل برای شناسایی ندارد و نمی خواهد این اقدام را انجام دهد.

وی در مورد مدیریت مال ها و آسیب هایی که به اقتصاد ملی وارد می کند، بیان کرد:  از مال ها سود آن حتی مالیات هم گرفته نمی شود؛ امروز موسسات خصوصی 50 هزار میلیارد تومان به بانک مرکزی  بدهکارند و این پول را گرفته و پس ندادند و نمی دهند یا موضوع صندوق ذخیره فرهنگیان که 15 هزار  میلیارد تومان است و  برادر آقای رئیس جمهور گرفتند و  حیف میل  کردند که آقای روحانی در مورد آن می گوید اینها معوقه است و اختلاس نیست؛ این موارد نمونه کوچکی از مشکلات هستند.

وی تصریح کرد: برای حل مشکل و وضعیت کنونی، کار خیلی ساده و  آن آوردن آدم های جهادی بر سرکار است، افرادی که به خود ایمان داشته باشند و به خودشان فکر نکنند؛  از افرادی هم کم نداریم، ممکن است در را کار، بلد نباشند، اما یاد خواهند گرفت، مانند صنایع  دفاع و هسته ای که آقای روحانی آن را به باد داد.

وی افزود: یکی از دلایل ایجاد مشکلات که امروز به این مرحله رسیدیم و در همه بخش ها بروز می کند و  مثل یک ویروس سرطانی در هر جایی  از بدن ممکن است خود را نشان دهد، بحث مدیریتی است که مدیران در ایران اختیار بی نهایت دارند  و در این مورد یکی از کشورهای استثنا هستیم، زیرا هیچ نظارتی بر آنها وجود ندارد و مجلس به عنوان دستگاه ناظر؛ نظارت نمی کند.

وی با اشاره به ایجاد مراکز تجاری و مال ها، عنوان کرد: اگر  دولت بخواهد می تواند بر آنها نظارت کند تا محلی برای فروش کالای قاچاق نشود و در صورت فروش کالای خارجی، از آنها مثلا مالیات دریافت کند، زیرا این مجتمع ها بزرگ را به راحتی می توان  کنترل کرد، زیرا همه در یک جای معین قرار دارند و می توان مجبورشان کرد تا اطلاعات مالی خود را بدهند.

وی ادامه داد: البته مسائل دیگری هم وجود دارد که ربطی به موضوع مالی ندارد و آن مسئله فرهنگ زدایی ملی است که عوامل مختلفی دارد که یکی هم همین مال هستند که مسلما خطر ساز بوده و شرایطی فراهم می کنند که از تولید داخل و فرهنگ ملی خود غافل و  به آن توجه نکنیم و بی اعتنایی بیشتر شود.

وی در مورد اینکه سیاست گذاری دولت ها در حمایت از این مال ها و آسیب زدن به تولید ملی، گفت: موضوع مدیریت و سیاست گذاری که باید نظارت کنند، وجود ندارد، مثلا چرا قاچاق کالا به این نسبت و به وفور چه ازمبادی رسمی و چه غیررسمی انجام می شود، آیا قابل کنترل نیست؛ البته یکی از دلایل آن سود زیادی است که در این کار وجود دارد.

به گفته وی، یک تولید کننده اخیرا گفته بود اگر کالایی را بخواهیم در داخل از ابتدا تا انتها تولید کنیم نسبت به اینکه برای، قطعا آن را وارد و مونتاژ کنیم، سودمان یک پنجم می شود؛ یعنی مونتاژ (بدترین نوع تولید) 5 برابر بیشتر از تولید کامل یک کالا در داخل است؛ کدام فرد و تولید کننده ای هست که این کار را انجام ندهد.

وی یکی از دلیل را دلار ارزان حاصل از صادرات نفت خام و پتروشیمی دانست و گفت: قیمت گذاری که انجام می دهیم به نفع تولید کنندگان خارجی است نه ایرانی و امروز وارد کنندگان و برخی تولید کنندگان انواع و اقسام شگردها را هم بلد هستند تا مالیات ندهند یا واردات به صورت قاچاق انجام می شود که مالیات و حق ورودی نمی دهند؛ در حالی که تولید کننده داخلی  زیر تیغ است و به شکل های مختلف آن را کنترل می کنیم.