می گویند جان کری در گفتگوهای هسته ای به دیپلمات های ما گفته بود: «شما برجام را امضاء کنید، آنچنان سیل سرمایه گذاری به ایران سرازیر شود که اصلاً مشکلات اقتصادی را فراموش کنید!»

یک عده در داخل کشورمان آمریکا و برجام را بزک می کردند و می گفتند روزی 170 میلیون دلار خسارت عدم توافق را می دهیم، اگر توافق امضاء شود، ماهی 10 میلیارد دلار و سالی 60 میلیارد دلار عاید کشور می شود. پس از امضاء برجام برخی به خیابان ها ریختند و پایکوبی کردند و هر دلار را با 1000 تومان و یا 500 تومان مقایسه کردند. آنها می گفتند پول ملی تقویت می شود. امروز با بدعهدی 1+5 به ویژه آمر یکا، دلار از 3500 تومان قبل از امضاء برجام به 4400 تومان رسیده است. ارزش پول ملی 30 درصد کاهش یافته است. هیچ کس هم نیست بگوید آن وعده ها چه شد؟!

گفته بودند همه تحریم ها لغو می شود نه تعلیق. اما امروز همه می بینند تحریم ها نه لغو شده است و نه تعلیق، بلکه تحریم های جدید و تهدیدهای نو هم به آن اضافه شده است. هجوم سرمایه گذاری نیز تحقق نیافت. آمدند و نشستند و گفتند و برخاستند، اما نه پولی آمد، نه سرمایه ای و نه توافق جدی ای صورت گرفت. از همه مهم تر برخی کارگاه هایی که مشغول کار و فعالیت بودند تعطیل شد. کارگران بیکار شدند و تولید ملی به زمین خورد!

تحریم های بانکی همچون بلایی دهشتناک بر سر اقتصاد کشور سنگینی می کند.

وزیر خزانه داری آمریکا به هر کشوری می رود تجار و بازرگانان کشورها را تهدید می کند که با ایران معامله نکنید. صاحبان بانک ها و تجار از ترس تحریم های آمریکا حتی روابط گذشته خود را قبل از برجام رو به تعطیلی برده اند.

برای نجات اقتصاد کشور نسخه شفابخش سیاست های اقتصاد مقاومتی تجویز شد، اما دولت به آن عمل نکرد و نگاهش به بیرون و به برجام بود. اکنون می بینیم آبی از برجام گرم نشده است. چه باید کرد؟ پاسخ روشن است. باید  به ملت و تولید ملی تکیه کرد و نگاه را از بیرون به درون افکند. این کار سختی نیست.

باید جلوی واردات بی رویه به ویژه قاچاق را گرفت و تولید ملی را جان تازه بخشید. باید با فساد و رانت مبارزه کرد تا فعالان اقتصادی در یک عرصه رقابت آزاد، گرانی ها را کاهش دهند، رونق اقتصادی ایجاد کنند و  برای آنها صرفه و صلاح اقتصادی داشته باشد.

باید برای همیشه از دستاورد تقریباً هیچ فاصله بگیریم، دست را روی زانوی ملت بگذاریم و به پا خیزیم. خیلی سریع می شود به تولید رونق داد و به کارگر امید بخشید و به توطئه دشمن با «نه» گفتن به وعده ها و وعیدهای دشمن پاسخ صریح داد. این شدنی است.

آقای عراقچی معاون حقوقی و بین الملل وزارت خارجه دیروز گفت : "برجام همه تحریم‌هایی را که باید بر‌می‌داشت برداشت و حتی یک مثال هم وجود ندارد که برجام قرار بوده است، مانعی را بردارد و برنداشته است!"

سوال مهم و کلیدی از عراقچی این است؛ آیا لغو تحریم‌های بانکی جزء تعهدات آمریکا و اروپا نبود!؟

اگر بود چرا تا کنون کشور دچار تحریم بانکی است به طوری که دولت نمی تواند حقوق کارمندان سفارت خود را در اروپا از طریق سیستم بانکی پرداخت کند. آقای ظریف خود بارها به این مسئله اعتراض داشته که دولت نمی تواند در لندن یک حساب بانکی باز کند. اگر لغو تحریم های بانکی جزء تعهدات برجامی نبوده است سوال این است پس شما دو سال گفتگو برای چه می‌کردید؟!

همین چند روز پیش بود که وزارت خارجه در برابر اظهارات ترامپ بیانیه صادر کرد و گفت: مواضع کاخ سفید با بندهای 26 ، 28 و 29 برجام در تعارض است . آیا مفهوم این تعارضات این است که "برجام همه تحریم‌هایی که بایدبر می داشت، برداشت؟"

چرا طوری حرف می زنید که گویی یک عذرخواهی هم به دشمن بدهکار هستیم. پس این همه تحریم های جدید پس از برجام همه درونی است؟!