وی با اشاره به تعریف سازمان جهانی بهداشت، گفت: حوادثی که کارکنان مورد آزار و اذیت، تهدید یا حمله چه کلامی و چه فیزیکی، به دلیل کارشان قرار می گیرند، که شامل زمان رفت و آمد به محل کار نیز هست، و بواسطه آن سلامت و امنیت آنها به خطر می افتد.

معصومی ادامه داد: کالج پزشکان اورژانس آمریکا (ACEP) بر این باور است که، خشونت در محیط کار و به صورت خاص در اورژانس یک معضل قابل پیشگیری است و زمانی میتوان توقع درمان بهینه بیمار را داشت که بیمار، پرسنل بخش اورژانس و بقیه افراد حاضر در اورژانس از این مشکل در امان باشند. در راستای انجام این مهم، این کالج پیگیری بسیار زیادی برای وضع قوانین محکم و سختگیرانه در خصوص افرادی که مسبب خشونت در اورژانس میشوند، میباشد. از سال ۱۹۹۳ تحت عنوان محافظت از خشونت فیزیکی در بخش اورژانس، روند این پیگیری ها آغاز شده و تا کنون هم ادامه دارد.

وی افزود: این کالج توصیه هایی نیز در این خصوص دارد.

- ایجاد یک سیستم نگهبانی و ایمنی - امنیتی مناسب بر اساس شرایط خاص هر بیمارستان شامل: پرسنل نگهبانی کافی، آموزش مناسب پرسنل، موانع فیزیکی، وسایل مراقبتی و موارد مشابه

- بررسی منظم نحوه صحیح عملکرد سیستم امنیتی اورژانس

- هماهنگی لازم سیستم امنیتی بیمارستان با مسئولین دادگستری منطقه

- تدوین پروتکلهای مناسب برای مواقع رخداد خشونت برای ایجاد ایمنی مناسب برای بیماران، همراهان و پرسنل بخش اورژانس

- آموزش مناسب پرسنل برای درک مناسب احتمال رخداد خشونت و یادگیری تکنیکهای مناسب برای جلوگیری از آن، انجام مداخلات غیر خشن و لزوم درخواست کمک

- تدوین سیاست تشویق و اجبار پرسنل به گزارش خشونت و ضرب و شتم بدون ترس از اخراج و یا هر اتفاق بد کاری دیگر

- تشریح سیاست تحمل صرف برای کارکنان، بیماران و همراهان با این توضیح که هیچ خشونتی در اورژانس قابل قبول نیست.

- ایجاد شرایط مناسب بعد از رخداد برای حمایت از پرسنل درگیر در حادثه شامل: درمان، مشاوره، استرسزدایی و کمکی

- تدوین حداکثر تنبیه و مجازات ممکن برای افرادی که باعث خشونت در اورژانس بیمارستان میشوند.

معصومی با عنوان این مطلب که خشونت در اورژانس در تمام دنیا وجود دارد، گفت: به نظر می رسد نسبت به جمعیت و بیماران مراجعه کننده به اورژانس، این آمار در کشور ما بالاتر است.

علل خشونت در اورژانس

- ازدحام (بیماران و همراهان) در اورژانس

- افزایش ماندگاری و انتظار بیماران بخش اورژانس

- کمبود پرسنل پزشکی و پرستاری

- کم تجربه بودن و جوان بودن پرسنل اورژانس (وجود پرستاران طرحی و اینترنها که کمترین تجربه شغلی و اجتماعی را دارند)

- بی اعتمادی به کادر درمانی

- تاثیر مسائل اجتماعی اقتصادی سیاسی روی جامعه و افزایش اضطراب و کاهش آرامش روانی جامعه

- عوامل منطقه ای و قومیتی

- ارجاع نابجای بیماران به بخش اورژانس

- نقص موجود در قوانین و نظارت و اجرای قوانین در مورد افراد خاطی

- عدم وجود برنامه های مداوم برای آموزش پرسنل اورژانس برای کنترول و پیشگیری خشونت

- خستگی و فشار بالای کاری پرسنل اورژانس

- کم بودن دریافتی پرسنل اورژانس و عدم تامین مالی آنها

وی افزود: بررسی ها و مطالعات زیادی در خصوص حفاظت از خشونت در بخش اورژانس انجام شده که نتایج آماری جالبی نیز داشته است.

- بیشتر افراد شاغل در اورژانس خشونت را بیش از یک بار  تجربه کرده اند.

- میزان خشونت در پرسنل با سنین، سنوات کاری و میزان تحصیلات کمتر بیشتر رخ داده است. بروز خشونت در جنس مذکر بیشتر بوده و در ساعات عصر و شب و روزهای غیرتعطیل بیشتر خشونت گزارش شده است.

- همراهان بیماران ترومایی و بیماران غیرترومایی بیشترین خشونت را از خود نشان داده اند و مشاهده شده است که بیماران ترومایی حاصل نزاع و ضرب و جرح بیش از بیماران ترومایی عادی و بیماران غیرترومایی روانپزشکی و مسمومیت بیش از بیماران غیرترومایی داخلی مستعد خشونت بوده اند. سوء رفتار کلامی رتبه اول، تهدید رتبه دوم و ضرب و جرح رتبه سوم الگوی خشونت ها را به خود اختصاص داده اند.

معصومی گفت: در کشور ما هم سال هاست قوانین مشخصی در خصوص برخورد با کسانی که ایجاد خشونت به خصوص با پرسنل درمانی و به ویژه بخش اورژانس بیمارستان می کنند وضع شده است. ولی سئوال آن است که چقدر این قوانین اجرا شده و از آن مهمتر اینکه این قوانین چه مقدار بازدارنده بوده است.

وی افزود: قطعا بحث آموزش به پرسنل درمانی و کارکنان بخش اورژانس در نحوه برخورد با بیماران آماده خشونت بسیار حائز اهمیت است که متاسفانه مغفول مانده است. رسیدگی مناسب به بخش اورژانس بیمارستان ها چه به لحاظ فضای فیزیکی و چه به لحاظ امکانات و تجهیزات نکته مهم دیگری است که در حفاظت از خشونت در بخش اورژانس تاثیر مشخصی خواهد داشت.

به گفته معصومی، استفاده از پرسنل نگهبانی و امنیتی مناسب و کارآمد جهت پیشگیری و کنترل این شرایط در بخش اورژانس لازم است.

وی افزود: آموزش عمومی در سطح جامعه هم به لحاظ یادگیری مناسب از استاندارهای بخش اورژانس (مثلا اینکه متوسط زمان ویزیت بیماران در بخش اورژانس در بهترین مراکز دنیا نیز حدود ۲ ساعت است!!) و هم به لحاظ درک شرایط حساس اورژانس و لزوم تمرکز و داشتن فکری آرام و آزاد برای درمان مناسب بیماران در پرسنل بخش اورژانس، بسیار مهم و ضروری است.