به گزارش جام‌جم، 7 آذر 92 جسد امیر در بیابان‌های اطراف تهران کشف شد. کارآگاهان به اختلافات خانوادگی او پی بردند و همسرش اکرم را بازداشت کردند.
او در بازجویی‌ها به داشتن ارتباط پنهانی با مردی به نام بهنام اعتراف کرد و قتل را گردن او و همدستانش انداخت. بهنام پس از دستگیری گفت: «چند ماه پیش با اکرم آشنا شدم. او مدام از آزارهای شوهرش برایم تعریف می‌کرد تا این که تصمیم گرفتم امیر را گوشمالی بدهم. روز حادثه، همراه برادر نوجوانم بهزاد و دو نفر از دوستانم به نام‌های سهراب و سعید به خانه اکرم رفتیم و در یک درگیری، امیر را با شلوار خفه کردیم.»
با دستگیری سه متهم دیگر، پرونده برای صدور حکم در اختیار شعبه هشتم دادگاه کیفری استان تهران قرار گرفت. در جلسه محاکمه، اولیای‌دم درخواست قصاص کردند سپس هر پنج متهم، خود را در قتل بی‌گناه دانستند. قضات با توجه به مدارک موجود، بهنام و سهراب را به قصاص و اکرم را به 15 سال حبس محکوم کردند. بهزاد و سعید نیز به‌دلیل نوجوان بودن در اختیار دادگاه اطفال قرار گرفتند و بار دیگر بر بی‌گناهی خود تاکید کردند. قضات نیز آنها را به اتهام معاونت در قتل به پنج سال نگهداری در کانون محکوم کردند.
احکام صادره برای هر پنج متهم به دیوان عالی کشور رفت و فقط حکم قصاص سهراب شکست. رسیدگی نهایی در شعبه دوم انجام شد و این بار بهنام قتل را به تنهایی پذیرفت. سهراب نیز دوباره اظهار بی گناهی کرد. در پایان دادگاه، سهراب با تبرئه از قصاص به 15 سال حبس محکوم شد. این حکم چندی پیش مورد تائید دیوان عالی کشور قرار گرفت.
