پس از گذشت ۴۰ روز از زلزله کرمانشاه مردم همچنان بی‌سرپناه در چادر زندگی می‌کنند!

خبر کوتاه و درعین حال از روز اول قابل پیش بینی بود. وقتی نگاهی به سرنوشت دیگر هموطنانمان در دیگر نقاط ایران که پیشتر گرفتار زلزله شده بودند و هنوز پس از گذشت ماه ها و البته سال در چادر زندگی می کنند،‌ تکرار این اتفاق دور از ذهن نباید باشد.

حالا و پس از ساعت های نخست زلزله به ندرت خبری از حضور مقامات و مسئولان در شهرستان های سرپل ذهاب، ثلاث باباجانی، اسلام آباد غرب و ... منتشر می شود.

این در حالی است که مشکلات مردم مناطق زلزله زده که عزیزان و زندگی خود را از دست داده اند نه تنها کاسته نشده بلکه افزایش نیز یافته است. زلزله موجبات خسارت53 هزار واحد مسکونی شد که از این رقم 28 هزار واحد به ساخت دوباره نیاز دارد. تعداد روستاهایی که به طور کامل تخریب شد نیز به 22 هزار آبادی می‌رسد. گفته می شود هنوز اکثر زلزله زدگان در چادر و در شرایط نامناسبی زندگی می کنند وبه‌دلیل طولانی بودن ساخت و مرمت واحدهای آسیب دیده و شرایط اقلیمی خاص و برف و باران در منطقه، مهمترین نیاز زلزله زدگان تامین مسکن موقت و کانکس است. از سوی دیگر کسانی که اخیراً از مناطق زلزله زده برگشته اند بر مشکلات بهداشتی تاکید داشته و این که پزشک متخصص حضور ندارد و در زمینه دسترسی به دارو و معاینه تخصصی به شدت ضعف وجود دارد. همچنین مردم از فشار خون بالا و دردهای استخوانی رنج می برند که نشانه های رطوبت و سرما است.

البته مهمتر از خسارات های جانی و مادی فراوانی که زلزله مخرب کرمانشاه داشته، مشکلات روحی و روانی سنگینی است که بر مردم حادثه دیده تحمیل شده که این نوع از تبعات بدلیل این که ملموس و واضح نیستند کمتر مورد توجه قرار گرفته اند اما همین عامل می تواند گاهاً پیامدهای غیرقابل جبرانی داشته باشد.

به عبارتی دیگر زلزله مرگبار کرمانشاه مانند بلایای طبیعی دیگر در جای جای جهان جدای از مشکلات سخت افزاری به وجود آمده تبعات روحی و روانی سنگینی را بر مردم حادثه دیده این منطقه وارد ساخت است. در این باره به گزارش کردپرس بروز پس لرزه های بسیار زیاد و شایعات بی پایه و اساس این روزها در فضای مجازی نیز به نوعی زمینه را برای تشدید استرس ها فراهم نموده است به طوری که بسیاری از مردم مناطق زلزله زده به تدریج با نوعی استرس شدید و نا امیدی روبرو شده اند. به همین دلیل نگاه امیدوارانه به آینده وگذران زندگی و امورات روزمره در آنها رنگ و بوی طبیعی خود را از دست داده است.

مشکلات روحی و روانی، خود آزاری، استرس و نوعی سردرگمی و ناامیدی همراه با دلهره های شدید از احتمال تکرار واقعه مهمترین مشکلاتی است که خانواده های مناطق زلزله زده کرمانشاه با آن روبرو بوده و نیاز فوری به کمک کارشناسان مربوطه و روانشناسان متخصص دارندکه وجودشان به شدت در میان مردم این منطقه احساس می شود.

در واقع تنش های روحی و روانی زلزله و پس لرزه های بیشمار آن منجر به فشار شدید روانی شده که زندگی خانواده های مناطق زلزله زده را تحت تاثیر قرار داده و نیاز به رسیدگی دارد. اگر چه بر اساس اخبار منتشر شده اقداماتی برای کاهش اثرات روحی و روانی مردم زلزله زده صورت گرفته اما کافی نبوده است.

از سوی دیگر این تصور نیز در میان مردم بوجود آمده که بعد از گذشت بیش از 40 روز از وقوع زلزله، مسئولان آنان را رها و فراموش کرده‌اند و دوباره به ادارات و وزات خانه های خود بازگشته اند. به همین دلیل از نظر آنهایی که شرایط و اوضاع بغرنج منطقه زلزله‌زده را از نزدیک مشاهده کرده اند حضور چند لحظه ای و آن هم در ابتدای حادثه کارساز نبوده و وقتی جمع کل حضور افراد موثر و دارای بدنه اجتماعی به 10 روز نیز نمی‌رسد نمی‌توان آن را در حل مشکلات موثر دانست و با نگاه بدبینانه‌تر حتی می‌توان گفت این حضور و بازدید، کارکردی شخصی دارد و دردی را دوا نمی‌کند.

از این رو ضرورت دارد مسئولان دولتی در این برهه حساس توجه بسیار بیشتری به مناطق زلزله زده داشته باشند و طبق معمول گرفتار حوادث و اتفاقات روزمره نشوند.

حقوق شهروندی ایشان را فراموش نکنیم...