این مترجم در گفت‌وگو با ایسنا درباره استقبال مخاطبان از آثار ترجمه اظهار کرد: یکی از دلایلی که وجود دارد این است که  خیلی وقت‌ها تأثیری که مترجمان بر نثر  فارسی گذاشته‌اند، نویسنده‌ها نگذاشته‌اند؛ یعنی مترجمان نثر فارسی را بهتر می‌نوشتند تا نویسنده‌ها. ما اگر بخواهیم نمونه‌ خوب نثر فارسی را مثال بزنیم از مترجمان‌مان مثال می‌آوریم؛ نثر  نجف دریابندری، ابوالحسن نجفی و محمد قاضی. البته این تعبیر عامی نیست و نمی‌توان به همه تعمیم داد.

او در ادامه درباره کار نویسندگان ایرانی اظهار کرد: من نمی‌خواهم قضاوتی نسبت به نویسندگان ایرانی داشته باشم؛ شاید کیفیت آثار ترجمه بالاتر از آثاری است که در کشور ما تولید می‌شود.  

گلکار همچنین درباره تأثیر رسانه‌ها بر استقبال مخاطبان ایرانی از آثار ترجمه گفت: یکی از مسائلی  که رسانه‌ها به آن نمی‌پردازند، نقد منصفانه ادبیات خود ماست. اگر کسی بخواهد  ادبیات امروز  ما را نقد کند، یا دوست نویسنده است و یا این‌که  می‌خواهد اثر نادیده گرفته شود.  اگر نشریات تخصصی نقد و یا نشریات دیگر  بخشی را به نقد ادبیات امروز اختصاص دهند و آثار خوب را معرفی کنند،  آن زمان راهنمایی برای خواننده‌ها پیدا می‌شود که در انبوه آثاری که تولید  می‌شود و کیفیت لازم را ندارد، چند اثر خوب پیدا کنند و بخوانند.

این مترجم درباره تاثیر کیفیت  آثار خارجی بر این مسئله نیز بیان کرد: آثاری که ترجمه می‌شود معمولا جزو نمونه‌های خوب ادبیات کشورهای دیگر است و قاعدتا نمونه‌های ضعیف‌تر ترجمه نمی‌شوند. بنابراین طبیعی است اعتمادی که خواننده نسبت به اثر ترجمه دارد بیشتر است. بیشتر آثاری که ترجمه شده‌ یا برنده جایزه هستند و یا  سر و صدایی کرده‌اند که مترجم سراغ آن‌ها رفته است. یعنی آثار از یک کیفیت حداقلی برخوردارند و به همین علت  خواننده‌های ما اقبال بیشتری به آثار ترجمه نشان می‌دهند.